ƏQİN
ƏQİN : Arin Turkish Etimology Dictionary
əğin.
çiyin. gəriş. omuz. sırt. arxa.
əkin. əkinlik. aşuv.
tarla. zəmi. məzruat.- sıx əkin: incə tarım.
hər əkinin biçəni var, hər çılpağın donatanı var.
erkən, tez biçilən əkin: azıqlıq ( < azmaq: tələsmək. talaşanmaq).
düğü əkini: çəltik < çaltıq.
biçilməmiş əkin: göy dərigə, tarla.
əğin eşik: geyim. geyim keçim. əğin baş. kisvət.
əğin eşik: mal mata.- əkin bağların almaqda işlənən böyük yaba: atqı.
əkin biçmə: ürün qaldırma. tarım, tarla toplama.
əkin əkən: əkinçi. keçəvər > kəşavərz.
əğin baş: geyim keçim. əğin eşik. geyim. qapsaq.
göy əkin: yeni başaqlanmış əkin.
tarıma, əkinə açılmamış, sürülməmiş topraq: boz.
kərdi, tarla (zəmi. əkin) qıraqlarında yüksəkcə bəndlər: kaf. kav. qav. qaf. vağ. bağ.
başaq tutmayan əkin: qara yapıldaq.
əkin arasında tapılan qara tuxumlar:qaradağ. qaramıq.
əkin başaqların yaxaraq yapılan qavurqa: qaraqırman. qaraqarman. qaraqaxımən.
əkində, baxcada kiçik arx, oyuq açan qazıqbelçə ( bir yanı bel olub, bir yanı qazmaolan arac): qarağı. kavağı.
əkinə zərərli, çəmən biçimində, geniş çayır kimi yetişilən bitgi: qaraçayır.
uzun boylu, başı iri piləklərlə ( pullarla) örtülü, pozucu, kəsənli, zərərli heyvanları yediyi üçün tarıma (əkinə) yararlı, toxusuz, zərərsiz ilan: qarayılan. qarailan.
əkin əkim yapılan yer: əkəlgə. əkənək. tarla. zəmi. məzrəə.
əkinlə yetişən bir ot: gəlinbarmağı.- özü özünə kəndiliyindən bitən əkin, ağac, bitgi: gəlinti. gələz. quduru. xuduru.- əkinlərdəki qararma kəsəli: qarıca.
qamış, əkin sapları ilə hörülən, ağzı açıq səbət, sələ: qaşıq səbəti. kağal. kaval
ƏQİN : Arin Turkish Etimology Dictionary
əğin. əkin. əğin. əkin. əğin.
bitgi. ösiv. (ösirmək: oturmaq: ot salmaq: əkmək).
ürün. döl. verim. ürəmiş. ürətilmiş olan.
( y < > ğ < > k ) əyin. əkin. əğim. əğrim. ( < ək). bir nərsənin gövdəsinə taxılmlş əğlənmiş. əklənmiş nərsə
sırt.
əni bir buçuq qarış, uzunluğu dört arşın gələn bəz taxtası.
bel gəmiyi. əmud fəqəri.
əğin. onğur. dal. dalı. arxa. sırt.
çiqin. çiyin. arxa gəmiyinin əğilmiş, bükülmüş yeri.
birinin əğninə minmək.
bitiş. məzru.
cüttlük. əkin əkilən yer.- əğnivə bir nərsə sal.
əkinləri sarartan bir xəstəlik: sanğ.
neçə dəmir qazığı, çəngəli olub, əkin araclarından daraq çeşiti. tarlada sapanla qazılmış toprağı ufalatmaq üçün heyvanla sürülür: tımırıq. tırmıq. dımırıq ( < dırnağ).
əkinə düşən sarılıq xəstəliyi: savaq.
əkiləcək yeri, sapan sürüldükdən sonra, toprağın qırpıçların, engəbəliyin qaldırmaq üçün sürülən yuvarlaq kötük, daş: sürgi. sürgü
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin.
əklən. əkilən. diklən. dik(üzbək) dikin. toxda. toxdan. tuk. tuka. tukan. dur. durğan. dayan. saxdal. qalt. halt. (ist!. istop!) (# yür: sür. ged).
dirrik. dirlik. taxıl.
biçənək.
yaypan biçənək (əkin) biçilməz. (yaypan: yatmış. başın yerə qoymuş).
əkin biçmə: daşat. ürün, tarım qaldırma, toplama. biçim. qırama. qıranda. yardış. yarpış.
xərmən yerində əkin samanı toplama üçün böyük taxda: sürgü taxdası.
əkin əkib adın yazar tikan dağına. (çevrədən iyi dəğərlənməmiş iyi işçi).
torba biçimində olan baş, əğin örtüyü: turban. torban. burqa. üz bölümü torla qapalı çadıra
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkin ayı:. orta güz.
əkin biçmə sürümü, çağı: orağ.
əkin bağlamları: qatar-baxımsız bağ, baxca, əkin: kalağ. kələk. quraq. eşvə. eşvəl. işvə. işvəl.
həmməşə nəmli, sulu, ıslaq yer, topraq, əkin: qarasavla. qarasavlas. qarasuluq. qarasulaq. qarasulluq
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin.
tən.
dəğərlərin üstünü, sağlı əğin uslu baş.
çiğin. siğin. sığın. sın. sin. gövdə. boy.
çiğni yengilmək: arığlamaq.
əkməsən əkin dərilməz kəsin.
əkin biçinləri bağ bağ bağlayan: dəmətləyən. basmaçı.
bilikli yaşam yaxımlı önür, biliklə əkin bol önüm verir. (yaxımlı önür: yaraşıqlı irəlir, gəlişir).
əkdilər aldız, əkin alsınlar.
öz dilini caydıran,-çöl əsri öz yurdunda qalanmaz, oğun səpsə, əkin əksə, öz uruğun salanmaz. (oğun: tuxum)
çəkirgədən qorxan əkin əkməmiş, qurttan qorxan orman gəzməiış.
yağar yağmur əkin ösünər, əkən öğünər
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin.
çiğin. iğin. omuz. tomuz. qomuz. kətf. kitf.
sırt.
əğin başıva yetiş: üz sırtıva bax.
əğni çəpmənli: əğni çəkmənli: sırt əbalı.
əkin başına gələn deyir.
tuxum minğləsin. (qarşıt verilir).
yağın inğləsin. (düşmanın zarısın)
omuz omuza: (
çiyin çiyinə. yan yana.
çox sıxışıq biçimində).
omuz öpüşmək: əşit durumda olmaq.
omuza çıxmaq: başa çıxmaq: sırtılmaq. şımarmaq. üzlənmək.
omuzda daşımaq: sayqı göstərmək.
yeməsən çəkin olmaz, əkməsən əkin olmaz. (çəkin: ağramın. ətin)
(əkin).
əkin irdəşi, biçin urdaşın qaldırır. ( hesaba yetişmə, hesabı aydınlatmaq, bitindəki savaşı (odaşmanı, ixtilafı) qaldırar). (irdələmək. ardalamaq.
incələmək.
hesab kitaba yetişmək).
ürün umar əkin əkən əkindən, bərə görsün zumar yığsın işindən
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin. ənğ. tənğ. tən. vicud.
əkin. {tuxum} (əkilən yer). tarla (dərilən, düzülən yer). atız (atılan yer)..¶-əğni dalmaq: çiğni düşmək..¶-əkin əkmək: aş salmaq..¶-əkin tökün: ilkin tükün: başdan sona..¶-əğin sağmı: vicudun əsənmi..¶-əğni dalmaq: çiğni düşmək. beli büklmək
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin. tarıq. tarla. zəmi.
çumçuqdan qorxan tarıq əkməz. (çumçuq: sərçə).¶-çoraqlıqda əkin əksən tutuşmaz. (çoraqlıqda: şoraqlıqda).¶-kotbeyinlə birgə ayaq götürmə, çoraq yerdə əkin əkib itirmə.¶-suyun gətir əkin ək
ƏQİN : Turuz Dictionary
-ağır əğin, kovğa topraq, iz basar
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin ( əkin: yoğun. əkili).
dirsəkdən çiğinə dək qolun ən yoğun bölümü. basu. pazu. bazu.
boyundan dizə, topuğacan olan gövdə. gövrə. bədən
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin < əkin. nərsiyə əklənmiş (yapınmış, geydirimiş) geyim, paltar..¶-əğnin (əğnindəkin) çırpıb tökünmək: çılbanmaq. soyunmaq
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin. (yeniğ). qarıt. qarut. vicud. bədən
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkim dərin, əkin dərək..¶-əkin üstə əkilir, xərmən başı tikilir. (əkilir: gizlənir. yok olur). (tikilir: bulunur. hazır olur).(söz konusu, əngəlliyi, otanlığı, ərkəlliyi (ərköğüllügü) kötüləməkdir). (bu söz kişini əngəllikdən, otanlıqdan (müfdəxorluqdan), ərkəllikdən (ərköğüllükdən) ırqamağa, çəkinməyə çağırır). {otan
(otlayan < otlamaq: boşuna keçinmək). müfdəxor}..¶-əkin bağda, quş yılxı qorxuzan kişicik, qaraltı: quyğun
qaracığ
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin.
sonra. sondan.
bu gün oğur (vəxt. fürsət) yox, əkin gəl.
məndən əkin gəldi.
əkinə sözün qalmasın ha!.
geyin. dalı. (püşt. qəfa).
onun əkin güdür.
keç əkinə.
sonuc. nəticə.
bu işin əkinə dözə bilsən elə.
əkin əkib, əkinin gözlür.
pəs əndaz.
aşlıq.
əkin biçin: aşlıq darığ.
bitiz..¶-yersiz əkin olmaz, dilsiz, elin..¶-tarım, əkin işçisi: könçü. kökçü. (könğçü). rəncbər
ƏQİN : Turuz Dictionary
-tarlada əkin sapların bağlamaqda işlənən otsu bağ: gəm. gəmlik.
əkin başaqların yeyən yılxı, heyvan: gəvgi.
yazın lap ilkisində əkilən əkin: gələməl. gələmlə.
susuzluqdan, soyuqdan, dondan, çoraqdan (afətdən) sararmış əkin: kəsik. kəsit. kərit. çəyil. çətil. çitil. çit. çəpər. arğac. arğaş. ərğəş
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin. əkitin. tərbiyən.
necə güldün əkin, nəyə güldün usun bəlli. (usun: ağlun).¶-necə gülərsin əkin, nəyə gülərsin usun anlanır. (əkitin: əkin: tərbiyən). (usun: ağlun)
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkin başaqlarında olan, qıl kimi bərk, uzun saplar: qılcıq. sapcıq
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin.
tarla çıplara bölünmüş, hər çıpda başqa əkin əkilmiş. (çıplara: kərdilərə). (çıpda: kərdidə)
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkin oraqı: biçin
ƏQİN : Turuz Dictionary
-iki sanı düğü verdiyi pay, əkin vermiş dağlara tay. (sanı: dənə). (ağırsama diləki: şükr edmə zikri) ¶-əğin eşik: üst baş
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin.
əklən. əkilən. diklən. dik(üzbək) dikin. toxda. toxdan. tuk. tuka. tukan. dur. durğan. dayan. saxdal. qalt. halt. (ist!. istop!) (# yür: sür. ged).
dirrik. dirlik. taxıl.
biçənək.
yaypan biçənək (əkin) biçilməz. (yaypan: yatmış. başın yerə qoymuş).
əkin biçmə: daşat. ürün, tarım qaldırma, toplama. biçim. qırama. qıranda. yardış. yarpış.
xərmən yerində əkin samanı toplama üçün böyük taxda: sürgü taxdası.
əkin əkib adın yazar tikan dağına. (çevrədən iyi dəğərlənməmiş iyi işçi).
torba biçimində olan baş, əğin örtüyü: turban. torban. burqa. üz bölümü torla qapalı çadıra
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkin ayı:. orta güz.
əkin biçmə sürümü, çağı: orağ.
əkin bağlamları: qatar-baxımsız bağ, baxca, əkin: kalağ. kələk. quraq. eşvə. eşvəl. işvə. işvəl.
həmməşə nəmli, sulu, ıslaq yer, topraq, əkin: qarasavla. qarasavlas. qarasuluq. qarasulaq. qarasulluq
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin.
tən.
dəğərlərin üstünü, sağlı əğin uslu baş.
çiğin. siğin. sığın. sın. sin. gövdə. boy.
çiğni yengilmək: arığlamaq.
əkməsən əkin dərilməz kəsin.
əkin biçinləri bağ bağ bağlayan: dəmətləyən. basmaçı.
bilikli yaşam yaxımlı önür, biliklə əkin bol önüm verir. (yaxımlı önür: yaraşıqlı irəlir, gəlişir).
əkdilər aldız, əkin alsınlar.
öz dilini caydıran,-çöl əsri öz yurdunda qalanmaz, oğun səpsə, əkin əksə, öz uruğun salanmaz. (oğun: tuxum)
çəkirgədən qorxan əkin əkməmiş, qurttan qorxan orman gəzməiış.
yağar yağmur əkin ösünər, əkən öğünər
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin.
çiğin. iğin. omuz. tomuz. qomuz. kətf. kitf.
sırt.
əğin başıva yetiş: üz sırtıva bax.
əğni çəpmənli: əğni çəkmənli: sırt əbalı.
əkin başına gələn deyir.
tuxum minğləsin. (qarşıt verilir).
yağın inğləsin. (düşmanın zarısın)
omuz omuza: (
çiyin çiyinə. yan yana.
çox sıxışıq biçimində).
omuz öpüşmək: əşit durumda olmaq.
omuza çıxmaq: başa çıxmaq: sırtılmaq. şımarmaq. üzlənmək.
omuzda daşımaq: sayqı göstərmək.
yeməsən çəkin olmaz, əkməsən əkin olmaz. (çəkin: ağramın. ətin)
(əkin).
əkin irdəşi, biçin urdaşın qaldırır. ( hesaba yetişmə, hesabı aydınlatmaq, bitindəki savaşı (odaşmanı, ixtilafı) qaldırar). (irdələmək. ardalamaq.
incələmək.
hesab kitaba yetişmək).
ürün umar əkin əkən əkindən, bərə görsün zumar yığsın işindən
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin. ənğ. tənğ. tən. vicud.
əkin. {tuxum} (əkilən yer). tarla (dərilən, düzülən yer). atız (atılan yer)..¶-əğni dalmaq: çiğni düşmək..¶-əkin əkmək: aş salmaq..¶-əkin tökün: ilkin tükün: başdan sona..¶-əğin sağmı: vicudun əsənmi..¶-əğni dalmaq: çiğni düşmək. beli büklmək
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin. tarıq. tarla. zəmi.
çumçuqdan qorxan tarıq əkməz. (çumçuq: sərçə).¶-çoraqlıqda əkin əksən tutuşmaz. (çoraqlıqda: şoraqlıqda).¶-kotbeyinlə birgə ayaq götürmə, çoraq yerdə əkin əkib itirmə.¶-suyun gətir əkin ək
ƏQİN : Turuz Dictionary
-ağır əğin, kovğa topraq, iz basar
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin ( əkin: yoğun. əkili).
dirsəkdən çiğinə dək qolun ən yoğun bölümü. basu. pazu. bazu.
boyundan dizə, topuğacan olan gövdə. gövrə. bədən
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin < əkin. nərsiyə əklənmiş (yapınmış, geydirimiş) geyim, paltar..¶-əğnin (əğnindəkin) çırpıb tökünmək: çılbanmaq. soyunmaq
ƏQİN : Turuz Dictionary
əğin. (yeniğ). qarıt. qarut. vicud. bədən
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkim dərin, əkin dərək..¶-əkin üstə əkilir, xərmən başı tikilir. (əkilir: gizlənir. yok olur). (tikilir: bulunur. hazır olur).(söz konusu, əngəlliyi, otanlığı, ərkəlliyi (ərköğüllügü) kötüləməkdir). (bu söz kişini əngəllikdən, otanlıqdan (müfdəxorluqdan), ərkəllikdən (ərköğüllükdən) ırqamağa, çəkinməyə çağırır). {otan
(otlayan < otlamaq: boşuna keçinmək). müfdəxor}..¶-əkin bağda, quş yılxı qorxuzan kişicik, qaraltı: quyğun
qaracığ
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin.
sonra. sondan.
bu gün oğur (vəxt. fürsət) yox, əkin gəl.
məndən əkin gəldi.
əkinə sözün qalmasın ha!.
geyin. dalı. (püşt. qəfa).
onun əkin güdür.
keç əkinə.
sonuc. nəticə.
bu işin əkinə dözə bilsən elə.
əkin əkib, əkinin gözlür.
pəs əndaz.
aşlıq.
əkin biçin: aşlıq darığ.
bitiz..¶-yersiz əkin olmaz, dilsiz, elin..¶-tarım, əkin işçisi: könçü. kökçü. (könğçü). rəncbər
ƏQİN : Turuz Dictionary
-tarlada əkin sapların bağlamaqda işlənən otsu bağ: gəm. gəmlik.
əkin başaqların yeyən yılxı, heyvan: gəvgi.
yazın lap ilkisində əkilən əkin: gələməl. gələmlə.
susuzluqdan, soyuqdan, dondan, çoraqdan (afətdən) sararmış əkin: kəsik. kəsit. kərit. çəyil. çətil. çitil. çit. çəpər. arğac. arğaş. ərğəş
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin. əkitin. tərbiyən.
necə güldün əkin, nəyə güldün usun bəlli. (usun: ağlun).¶-necə gülərsin əkin, nəyə gülərsin usun anlanır. (əkitin: əkin: tərbiyən). (usun: ağlun)
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkin başaqlarında olan, qıl kimi bərk, uzun saplar: qılcıq. sapcıq
ƏQİN : Turuz Dictionary
əkin.
tarla çıplara bölünmüş, hər çıpda başqa əkin əkilmiş. (çıplara: kərdilərə). (çıpda: kərdidə)
ƏQİN : Turuz Dictionary
-əkin oraqı: biçin
ƏQİN : Turuz Dictionary
-iki sanı düğü verdiyi pay, əkin vermiş dağlara tay. (sanı: dənə). (ağırsama diləki: şükr edmə zikri) ¶-əğin eşik: üst baş