Multilingual Turkish Dictionary

تورکجه فارسجا - قشقایی

تورکجه فارسجا - قشقایی
موجوْورو : تورکجه فارسجا - قشقایی

: دائمي، هميشگي، بطور مداوم

مود : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
جهش، پرش، حركت. (← موت) مود گـؤتورمك (mud götürmәk)
جهيدن، پريدن. مود-موت ائدمك (mud-mut edmәk)
احساس خود نمايي و تفوّق.
به هر جايي سرك كشيدن و شكم چراني كردن. مود-موتّو (mud-muttu)
خود نما، خود بين.
لوس و ننر، آنكه به هر جايي سر زند

مود : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
چرت، خواب كوتاه. مود وورماق (mud vurmaq)
چرت زدن

موداخيل : تورکجه فارسجا - قشقایی

: نام نقشي در گليم

مودّوم : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) مدام، دائم، هميشه

مودوْوات : تورکجه فارسجا - قشقایی

: كمياب، ناياب

موف : تورکجه فارسجا - قشقایی

: مُف، آب بيني. موفره‌گ (mufrәg) = موفوره‌گ (mufurәg)
آب بيني. موفّولاماك (muffulamak)
با سر و صدا از راه بيني نفس كشيدن

موغ : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
ناراحت.
سر به زير، كسي كه تسليم و راضي باشد و اهل اعتراض نباشد.
روحاني زردشتي. (← موق) موغور (muğur)
ناراحت و غمگين. موغورّه گلمك (muğurrә gәlmәk)
به ميل آمدن، تسليم و راضي شدن

موغام : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
مقام، درجه، رتبه

موغام : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
مقام، آهنگ

موغانلى : تورکجه فارسجا - قشقایی

: مغاني، نام طايفه‌اي از ايل رحيمي كه امروزه جزء شش بلوكي به شمار مي‌رود

موك : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
بلندي كوه، قلّة كوه، نوك كوه، پوزه.
نوك زدن، عمل مكيدن و مك زدن. موك وورماق (muk vurmaq)
مك زدن، مكيدن

موك : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
چمباتمه زده. (← موچ1) موكّال (mukkal)
آنكه از مچ پا يا دست مفلوج باشد. (← موچ1، موچّال)

مول : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
مل، گردن، برجستگي پشت گردن گاو.
گردنكش مسلّط، چيره، غالب.
گردن خم كرده و بي حال نشسته. مولّ اوْلماق (mull olmaq)
مسلّط شدن، چيره شدن. مولا-مولا (mula-mula)
گردن خم كرده، آرام و بي حال.
آرام آرام، به تدريج و مستمر. مولا-مولا گئدمك (mula-mula gedmәk)
به آرامي و آهستگي كار و حركت كردن. مولاييم (mulayım)
ملايم، آرام و آهسته

مولّا : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
ملّا، آخوند، سواد دار.
معلّم، مدرّس. مولّا بور (mulla bur) = مولّا پايى (mulla payı)
ملّا بُر، ماهيچة پر گوشت ران گوسفند، قسمتي از گوشت ماهيچه كه به ملّاها داده مي‌شد

مومونايى : تورکجه فارسجا - قشقایی

= مومينايى (mumınayı)
موميايي، مادّه‌اي سياه رنگ كه از درز كمر كوهها تراوش كند و براي درمان استخوانهاي شكسته و ترك خورده مؤثّر است

مون : تورکجه فارسجا - قشقایی

= مونْد (mund)
چرت، خواب كوتاه. (← مود) مونلاماق (munlamaq) = مونْدلاماق (mundlamaq) = موند وورماق (mund vurmaq)
چرت زدن، خوابيدن. موندوخماق (munduxmaq) = مونّوخماق (munnuxmaq)
سست و بي حال شدن، از ديگران عقب ماندن

مونْجوق : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
منجوق، مهره.
دكمه. (← موْنْجوق)

مونْگ : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
پوز، ناحية دهن و دماغ.
ناراحت و اخمو. (← موغ و مونق) مونگالا (mungala) = مونگول (mungul)
عقب افتاده، دير فهم، پخمه، معيوب

مـونگ : تورکجه فارسجا - قشقایی

: هزار، عدد 1000

مونگول : تورکجه فارسجا - قشقایی

: منجوق

مونْق : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
ناراحت، اخمو.
در قديم به معني جسور و آدم خطرناك بوده. (← موغ و مونگ) مونقورو (munquru)
ناراحت، مريض، معيوب

موق : تورکجه فارسجا - قشقایی

: ناراحت و غمگين، آنكه در حال افسردگي چمباتمه زده و سرش را پايين انداخته. (← موغ) موقّور (muqqur)
. ناراحت و غمگين.
آنكه چشم كوچك و فرو رفته دارد و هيچ جا را نبيند، كور، نابينا

مور : تورکجه فارسجا - قشقایی

= مورّ (murr)
قلّة بلند،‌ قلّة تيز كوه، نوك تيز.
تيز و تند.
برجسته، گِرد، جمع و جور.
نوك، منقار، دهان و لب. مورّ اوْلماق (murr olmaq)
جمع و جور نشستن.
تيز شدن گوش براي شنيدن مطلب.
زُل شدن در چشم ديگران، نگاه تيز داشتن. مورّ ائدمك (murr edmәk)
جمع و جور نشستن و گوشها را تيز كردن. مورتوش (murtuş)
برآمده، برجسته. مورْغ (murğ)
برجستگي، برآمدگي، قلّة كوه. (در اصل «موروغ» بوده) مورغوز (murğuz) = مورغوزو (murğuzu) = مورغول (murğul)
برجسته، برآمده.
گرد، جمع و جور. مورغوز تورماق (murğuz turmaq)
به سرعت از جا برخاستن. مورْك (murk)
برجستگي، برآمدگي.
سيب آدمي.
قلّة كوه. (در اصل «موروك» بوده) موركَلاش (murkәlaş) = موركولاش (murkulaş)
ذبح غير شرعي كه قسمت برجستگي گلوي حيوان به جاي اينكه طرف سر قرار گيرد، طرف لاشة حيوان بيفتد و سر بريده شود، نوعي سر بريدن حيوانات كه گوشت آن حلال نباشد. مور-مورّ ائدمك (mur-murr edmәk)
حالت برجستگي و جهش پيدا كردن پوست بدن، حركات متوالي داشتن. مورّوخ (murrux)
حالت گرد و جمع و جور نشستن. مورّوخ گئدمك (murrux gedmәk)
اصطلاحي است كه تازي ( سگ شكاري) به محض اطّلاع از محل شكار درنگ مي‌كند و يكي از دستها را بالا برده، به چشم شكارچي خيره شده و محل شكار را به صيّاد نشان مي‌دهد. مورّوخماق (murruxmaq)
بالا آمدن، سرك كشيدن.
تيز شدن گوش براي شنيدن.
تجسّس سگ شكاري براي پيدا كردن شكار. موروك (muruk) = مورّوك (murruk)
برجسته، برآمده.
جمع و جور، گرد و جمع و جور نشسته

مور : تورکجه فارسجا - قشقایی

: لب و لوچه، لب و دهان. (← مور و مير) مـورروشمك (mürrüşmәk)
لبخند زدن