Multilingual Turkish Dictionary

تورکجه فارسجا - قشقایی

تورکجه فارسجا - قشقایی
قور : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
صداي قورقور، سر و صدا، آواز خفيف.
باتلاق.
عميق.
اسلحه.
نام قديم شهر فيروز آباد فارس. (← گور) قورّان (qurran)
غرّنده، غرّش كننده.
مغرور و خودخواه. قورباغا (qurbağa)
قورباغه.
نام نقشي از نقشهاي گليم. (قور + باغا = وک پشت يا قورباغه) قورباغا پوْخو (qurbağa poxu)
جلبك. قورباغالاما (qurbağalama) = قورباغلاما (qurbağlama)
مانند قورباغه در داخل آب رفتن، شناي قورباغه‌اي. قور خانا (qur xana)
قورخانه، اسلحه خانه. قورساق (qursaq)
معده، شكمبه، شيردان معده (به اعتبار قور قور كردن شكم)
مجازاً به معني جرأت و توانايي. قور–قور (qur-qur)
صداي قورباغه و امثال آن.
غرولند، سخني كه زير لب و از روي خشم گفته شود. قور-قورّه‌ك (qur-qurrәk)
آبشار كوچك، منفذي كه آب از آنجا قورقور كند و بيرون آيد.
زنگوله، زنگ كوچك. قور-قورّو (qur-qurru)
غرولند كننده.
آبشار كوچك سر پوشيده. قور-قوم (qur-qum)
صداي فرو رفتن در آب عميق. قورلاق (qurlaq)
باتلاق، محلّ غرق شدن. قورو (quru)
قوري، ظرف چاي كه در هنگام دم كشيدن قور قور كند. قوروش (quruş) = قورّوشْت (qurruşt)
غرّش، جوش و خروش، غرّيدن. قورولاشماق (qurrulaşmaq)
دسته جمعي قور قور كردن. قورّولاماق (qurrulamaq)
قور قور كردن.
غرولند كردن. قوروم (qurum)
صداي افتادن يا فرو رفتن در آب. قوروم-قوروم (qurum-qurum) = قورومّ-و-قوروم (qurumm-o-qurum)
صداي افتادن در آب.
صداي طبل و دهل. قورومّوش (qurummuş) = قورومّوشْت (qurummuşt)
آواز مهيب، سر و صدا، غرّش آسمان يا زمين. قورومّولاماك (qurummulamak)
به گوش رسيدن صداي رعد و برق يا در آب افتادن. قورونگ (qurung) = قورونگيشْت (qurungışt)
سر و صداي خفيف، پچ پچ خودماني، صداي خفيف و مبهم

قوران : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) قرآن، كتاب آسماني مسلمانان

قورْب : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) قُرب، ارزش، احترام و اعتبار. قوربان (qurban)
عيد قربان.
قربان، صدقه‌اي كه باعث قرب و نزديكي شود. قوربانليق (qurbanlıq)
قرباني، صدقه. قوربسوز (qurbsuz)
بي قرب، كم ارزش. قورب قوْيماق (qurb qoymaq)
ارزش قائل شدن، احترام گذاشتن. قوربلو (qurblu)
محترم و معتبر، با ارزش

قوربَت : تورکجه فارسجا - قشقایی

: غربت، نام قبيله‌اي سيّار و صنعتگر و هنرمند

قورد : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
گرگ.
نام طايفه‌اي از ايلات شش بلوكي و دره‌شوري. (به اعتقاد قديميها گرگ در بين تركان مقدّس و منجي بوده است.) قورد آشّيغى (qurd aşşığı)
قاب گرگ، استخوان زانوي گرگ.
نام نقشي از نقشهاي گليم كه به آن «لنگَج» هم مي‌گويند. قورد ال-آياغى (qurd әl-ayağı)
چنگال گرگ كه براي دفع چشم زخم به كناره‌هاي گهواره نصب مي‌شود. قورد باغرى (qurd bağrı)
نام درختي با ساقه‌هاي محكم. (← قره، قره توْلآلو) قوردالان (qurdalan) = قورد دالان (qurd dalan)
سگ گله، سگي كه گرگها را بدرد و شكست دهد. قورد لوْكّاسى (qurd lokkası)
مانند گرگ دويدن، هروله رفتن

قورد : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
كرم، انگل.
نوعي كرم خاكي.
خُرد، ريز و كوچك. قورداق (qurdaq)
كرم خاكي. قورداوشماق (qurdalaşmaq)
مانند كرم در هم لوليدن، به آهستگي حركت دادن. قوردالاماق (qurdalamaq)
انگلك كردن، به هم زدن، زير و رو كردن، جستجو كردن.
خرده گيري، كنجكاوي. قوردالانماق (qurdalanmaq)
وول خوردن، به هم خوردن.
انگلك شدن، به هم زده شدن. قوردال-قوردال (qurdal-qurdal)
خرد خرد، يواش يواش، كم كم. قوردانماق (qurdanmaq)
يواش يواش كار كردن، به آرامي حركت كردن. قورد دوشمك (qurd düşmәk)
كرم افتادن، كرمو شدن. قوردلاماق (qurdlamaq)
انگلهاي زخم را با مقّاش بيرون كشيدن. قوردلانديرماق (qurdlandırmaq)
كرمو كردن.
كرمهاي زخم را با مقّاش بيرون كشيدن. قوردلانماق (qurdlanmaq)
كرمو شدن، كرمكي شدن. قوردلو (qurdlu)
كرمو، كرمكي. قورد وورماق (qurd vurmaq)
كرمو شدن زخم. قورد يئمك (qurd yemәk)
كرم خوردن (در مورد دندانها)

قورْپ : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
صداي فرو رفتن در آب.
غروب، پنهان شدن و فرو رفتن. قورپ اوْلماك (qurp olmak)
غروب كردن، فرو رفتن، پنهان شدن و از ديده نهان گشتن

قورقوشوم : تورکجه فارسجا - قشقایی

: سرب

قورّاب : تورکجه فارسجا - قشقایی

: كشتي، قايق، نوعي از قايقهاي قديمي

قورّو : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
خشك.
خشك و خالي، كاملاً خالي.
حيوان يا انسان بي شير.
قحط و خشك سالي.
لاغر و استخواني. قورّو اوزوم (qurru üzüm)
انگور خشك، كشمش، مويز. قورّو به‌ي (qurru bәy)
بيگ تو خالي، پر مدّعا، كسي كه سخنان دهن پر كن بگويد و عمل نكند. قوروت (qurut)
كشك خشك. قورّوتماق (qurrutmaq)
خشك كردن، خشكاندن.
خشك شدن شير حيوانات شيرده. قورّوتمالى (qurrutmalı)
خشك كردني. قورّوجا (qurruca)
نسبتاً خشك، تقريباً خشك. قورود (qurud)
كشك خشك. قورّودان (qurrudan)
خشك كننده. قورّودولماق (qurrudulmaq)
خشك شدن به وسيلة كسي يا چيزي. قورّوشماق (quruşmaq)
به صورت دسته جمعي خشك شدن. قورّو قوت (qurru qut)
آنكه قوت و غذايش كم و سفره‌اش خشك و خالي باشد، بيچاره. قورّولماق (qurrulmaq)
خشك شدن. قورّولوق (qurruluq)
خشكي، خشك بودن.
قحطي، خشك سالي. قورّوماق (qurrumaq)
خشك شدن.
لاغر و ضعيف شدن. قورّونقاز (qurrunqaz)
كاملاً خشك. قورّونماق (qurrunmaq)
خشك شدن، خود را خشك كردن. قورّويان (qurruyan)
خشك شونده

قورْس : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
سنگين، وزين.
متين، موقّر و سنگين.
محكم و استوار.
كامل، تمام. اوچ ايل قورس. (سه سال تمام)

قورص : تورکجه فارسجا - قشقایی

: قرص، حب دارويي

قورْش : تورکجه فارسجا - قشقایی

: كمربند. (تر. قد) قورشاق (qurşaq)
شال، عمامه، كمربند. قورشانماق (qurşanmaq)
كمر همّت بر بستن، كاري را شروع كردن

قورت : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
عمل بلع، قورت دادن. قورتَگ (qurtәg)
آروغ. قورتَگ آتماق (qurtәg atmaq)
آروغ كندن. قورتوم (qurtum)
جرعه، جرعه‌اي از مايعات. قورت وئرمك (qurt vermәk)
قورت دادن، بلعيدن

قورت : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
سخن گزاف، لاف، بلوف. قورت آتماك (qurt atmak) = قورت وورماق (qurt vurmaq)
لاف زدن، بلوف زدن. قورتوش (qurtuş)
لاف زن، خودپسند، پست و فرومايه.
سبك و نا موقّر.
سبكي و نا موقّري

قورت : تورکجه فارسجا - قشقایی

(4)
تلفّظي از كلمة «قوت» (نجات و سعادت) (← قوت2) قورتارماق (qurtarmaq) = قورتالماق (qurtalmaq)
تمام كردن.
نجات دادن. قورتولماق (qurtulmaq)
تمام شدن.
نجات يافتن، آزاد شدن

قورت : تورکجه فارسجا - قشقایی

(3)
صداي قور قور. قورت-قورت (qurt-qurt)
قدقد كردن مرغ.
غرولند، با خود حرف زدن

قوروش : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
واحد پولي كم ارزش و قديمي

قوروش : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
نام تيره‌اي از طايفة قره‌‌چه‌يي

قوس : تورکجه فارسجا - قشقایی

: فعل امر از قوسماق (استفراغ كردن) قوسّا (qussa)
غم، غصّه، ناراحتي كه باعث استفراغ شود. قوسّالانماق (qussalanmaq)
خشمگين شدن، عصباني شدن. قوسّالى (qussalı)
غصّه دار، غمگين. قوسان (qusan)
استفراغ كننده. قوسدوران (qusduran)
تهوّع آور. قوسدورما (qusdurma)
غذايي كه خوردنش باعث استفراغ گردد. قوسدورماق (qusdurmaq)
وادار به استفراغ كردن. قوسما (qusma)
عمل استفراغ، قي. قوسماق (qusmaq)
استفراغ كردن، قي كردن، ترشّح كردن. قوسونتو (qusuntu)
مواد استفراغ شده، قي، استفراغ

قوش : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
پرنده، انواع مختلف پرندگان.
نام پرنده‌اي از رستة بازها، نوعي باز شكاري.
مجازاً به معني ميل و اشتياق، پرندة دل. قوش آغاجى (quş ağacı)
دو قطعه چوب كه در دو سوي جهاز (يراق شُتر) نصب مي‌گردد. قوش اوزومو (quş üzümü)
نام گياهي كه دانه (ميوه)هاي انگور مانند دارد واز گياهان دارويي به شمار مي‌رود. قوش به‌ين (quş bәyn) = قوش بئين (quş beyn)
گنجشك مغز، كودن، احمق. قوشچو (quşçu)
نگهبان بازهاي شكاري. قوش ديلي (quş dili)
زبان رمزي، لهجه‌اي مخصوص كه در بين افراد يك طايفه يا تيره معمول است و معمولاً ديگران معني آن را نمي‌دانند. قوش قوْنماز (quş qonmaz)
نام بوته‌اي نيمكره شكل. قوش قوْنماق (quş qonmaq)
نشستن پرنده.
علاقه‌مند شدن، دل به كسي يا چيزي بستن. بو آتا قوشوم قوْندو. (به اين اسب علاقه‌مند شدم.) قوش قوْوان (quş qovan)
مترسك. قوش گ…تو (quş götü)
ته ماندة برگ يا دانة درختان كه پرندگان قسمتي از آن را خورده باشند. قوشو (quşu)
نوعي بيماري حيواني كه از گزيدگي خفّاش ايجاد شود. قوشو اوْلماق (quşu olmaq) = قوش وورماق (quş vurmaq)
دچار بيماري گزيدگي خفّاش شدن. (گويند خفاش به هر حيواني نيش زند، او را فلج كرده، از بين مي‌برد.)

قوش : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
صوتي است كه در هنگام رام كردن، برگرداندن و يا دوشيدن بُزها بيان مي‌گردد. قوش دان (quş dan)
صوتي كه در زمان دوشيدن بزها گفته مي‌شود. قوش-قوش (quş-quş)
صوتي است براي برگرداندن يا ممانعت بزها

قوشاق : تورکجه فارسجا - قشقایی

: كوهة زين. (← قاش، قاشاق)

قوسخون : تورکجه فارسجا - قشقایی

= قوسقون (qusqun) = قوسقونتو (qusquntu)
پاردم، رانكي. (اصل كلمه «قاسغان» (بند و طناب كوتاه ) از ريشة «قاسماق» (كوتاه كردن است. ← قاس، قاسقينتي)

قوشخون : تورکجه فارسجا - قشقایی

= قوشقون (quşqun)
رانكي، پاردُم. (← قوسخون)