Multilingual Turkish Dictionary

تورکجه فارسجا - قشقایی

تورکجه فارسجا - قشقایی
گيويز : تورکجه فارسجا - قشقایی

: زالزالك. (بيات)

گيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
فعل امر از مصدر «گيزمك» (مخفي كردن)
گز، صداي خفيف و پنهاني كه در اثر لرزش سيم تار يا سه تار بر پردة پايين تر ايجاد شود. (← كيز و گز4) گيزگي (gizgi)
جاي پنهان، مخفيگاه. گيزلَتي (gizlәti) = گيزلَنجي (gizlәnci) = گيزلَنچي (gizlәnçi)
مخفيانه، پنهاني. گيزلَنمَك (gizlәnmәk)
مخفي شدن، پنهان شدن. گيزله‌ديلمك (gizlәdilmәk)
مخفي كردن، پنهان نگه داشتن. گيزله‌مك (gizlәmәk)
پنهان كردن، مخفي كردن. گيزله‌مه‌لي (gizlәmәli)
پنهان كردني، مخفي نگه داشتني. گيزلي (gizli) = گيزليم (gizlim) = گيزلين (gizlin)
مخفي، پنهاني. گيزلي-پهنون (gizli-pәhnun)
مخفي و پنهان. گيزمك (gizmәk)
پنهان كردن، مخفي كردن

گيزگي : تورکجه فارسجا - قشقایی

: آينه. (← گؤز، گؤزگو)

گيژّوْو : تورکجه فارسجا - قشقایی

: صوتي است براي تحريك شهواني گاوها. (← گيج2، گيجّوْو)

گك : تورکجه فارسجا - قشقایی

= گگ (gәg)
زشت، نا پسند.
يك دنده و لجوج.
بد بو و متعفّن. گگ-گك ايس وئرير. (بوي متعفني دارد) گكيرْتْمك (gәkitmәk)
زشت شمردن، نامناسب دانستن. گگ-گك ائدمك (gәg-gәg edmәk)
حركات زشت از خود نشان دادن، تكبّر و افاده به خرج دادن. گگليك (gәglik)
حلق، ملاذي. (محل آروغ كندن كه تعفّن دهان از آنجا خارج مي‌شود.) گگليك آزماق (gәglik azmaq)
متورّم شدن ملاذي.
ناراحتي و بوي تعفّن كه بعد از آروغ زدن در گلو ايجاد شود، ترشّح اسيد معده، ترش كردن. گگيرْتْمك (gәgirtmәk)
باعث آروغ كندن شدن. گگيرتي (gәgirti)
بوي متعفّني كه در موقع آروغ زدن داخل دهان احساس مي‌شود. گگيرمك (gәgirmәk)
آروغ كندن، آروغ زدن. گگيرمه (gәgirmә)
عمل آروغ زدن

گل : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
فعل امر از مصدر «گلمك» (آمدن) گلَر-گلمَز (gәlәr-gәlmәz)
آمد نيامد، احتمال ميمنت يا شوم بودن امري. گلگَج (gәlgәc)
بعد از آينده، آيندة آينده. گلگَج ايل (gәlgәc il)
دو سال بعد. گل-گليش (gәl-gәliş)
روز سعادت، روي آوردن خوشبختي. گلمك (gәlmәk)
آمدن.
دچار شدن. قضايا گلميش. (دچار بلايي شده است.)
به نظر رسيدن، متصوّر شدن. منه گلير كي اوْ گئدميش اوْلا. (به نظرم كه او رفته باشد.)
رو آوردن خوشبختي. گلَن (gәlәn)
زمان آينده.
آنكه مي آيد. گلَن-گئدن (gәlәn-gedәn) = گلَن-واران (gәlәn varan)
گلن گدن، آلتي كه فشنگ را در مخزن تفنگ وارد مي‌كند.
چوب بلند و متحرّكي كه بين تارهاي فرشِ در حالِ بافت قرار مي‌گيرد. (← آرد 1 ، آرد آغاجي) گله (gәlә)
بفرما، بيا و بگير. گله‌جه (gәlәcә)
سخن قابل گفتن، سخني كه بايستي در آينده گفته شود. گپ-گله‌جه يوخو؟ (آيا سخني در آينده نخواهد داشت؟) گله‌جك (gәlәcәk)
زمان آينده.
خواهد آمد. گله-گله (gәlә-gәlә)
كم كم، يواش يواش. گل-و-گئد (gәl-o-ged)
آمد و رفت، معاشرت. گل هاي گل (gәl hay gәl)
ورود دسته جمعي.
طلب كمك و ياري.
روز مبارك و خوش شانسي. گليب-گئدمه (gәlib-gedmә)
معاشرت، آمد و رفت. گليش (gәliş)
نحوة آمدن، رفتار و حركات.
روز خوش شانسي. گليش-گئديش (gәliş-gediş)
آمد و رفت، اياب و ذهاب. گلين (gәlin)
عروس، تازه وارد، آنكه براي اوّلين بار به خانة شوهر (خانة بخت) وارد شود. گلين اؤلدورن (gәlin öldürәn)
استخوان زانوي حيوانات حلال گوشت. گلين باجى (gәlin bacı)
خانم بزرگ، بانوي محترم.
زن برادر.
زن عمو. گلين بالا (gәlin bala) = گلين پارتا (gәlin parta) = گلين پارتال (gәlin partal) = گلينچاق (gәlinçaq) = گلينچَك (gәginçәk)
عروسك. گلين بورماغى (gәlin burmağı) = گلين ديرناغى (gәlin dırnağı)
پنجه عروس، نام گياهي با گلهاي سفيد و برگهاي پنجه‌اي كه به پنجه‌هاي عروس خانم شباهت دارد. گلينْتي (gәlinti)
عروس خانم كوچولو.
آنكه خود به خود آمده باشد، كسي كه اصالتش به درستي معلوم نباشد، از جاي ديگر وارد شونده.
واردات، وارداتي. گلين قوشو (gәlin quşu)
پرستو.
نام پرنده‌اي با سر آبي رنگ و سينة سفيد.
زنبورخوار. گلينليك (gәlinlik)
متعلّق به عروس، اسباب و لوازم عروس.
زمان عروس شدن، به سنّ عروسي رسيدن

گل : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
گروه، دسته، جامعه‌، گلّه‌اي از انسانها يا حيوانات. گلّاه (gәllah)
گلّة شتر، دسته‌اي از انسانها. گلايى (gәlayı)
سگ گلّه. گلبورلاماق (gәlburlamaq)
جزء را از كُلّ گروه بريدن.
نيمه تمام خوردن غذا. گلدن دوشمك (gәldәn düşmәk)
از جامعه بريده شدن، از اعتبار ساقط شدن. گله (gәlә)
گلّه، رمة گوسفندان. گله بونه (gәlә bunә)
گله بنه، لوازم و وسايلي كه چوپان همراه گله مي‌برد. گله گرد (gәlә gәrd)
حيواني كه در داخل يك گله گير نكند و گله به گله شود، قوچ يا پازن مستي كه از گله‌اي به گله‌اي فرار كند. گله گير (gәlә gir)
گوسفند ممتازي كه از بين گله انتخاب شود

غليظ : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
غليظ، سفت، غير رقيق.
لفّاظ، به ظاهر اديب

گلّه‌زن : تورکجه فارسجا - قشقایی

: نام طايفه‌اي از ايل اوْيغور كه به همين خاطر آنها را گلّه‌زن اوْيغوري گفته‌اند؛ اين طايفه امروزه جزء ايل عمله محسوب مي‌گردد

گلَن : تورکجه فارسجا - قشقایی

: بشكه، ظرف

گم : تورکجه فارسجا - قشقایی

: دهنه، دهان بند، دهنة مخصوص برّه يا بزغاله كه نتواند شير مادرش را بخورد. گمله‌مك (gәmlәmәk)
دهنه بر دهان بزغاله زدن. گملي (gәmli)
بزغاله‌اي كه بر دهانش دهنه زده باشند

گمهيرْت : تورکجه فارسجا - قشقایی

= گمهيرْد (gәmhird)
نوعي بادام كوهي بسيار تلخ كه معمولاً مصرف دارويي دارد

گميك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: برشته، برشتة برنج تر كه آن را بجوند. (← گمك و گمير، گميرمك)

گمير : تورکجه فارسجا - قشقایی

: فعل امر از مصدر «گميرمك» (جويدن. ← گه‌و، گه‌ويرمك) گميرتَك (gәmirtәk) = گميرْتْلاق (gәmirtlaq)
غضروف، استخوان قابل جويدن. گميرمك (gәmirmәk)
جويدن، خوردن استخوان نرم و امثال آن. گميريشمك (gәmirişmәk)
دسته جمعي جويدن. گميريلمك (gәmirilmәk)
جويده شدن. گميشمك (gәmişmәk)
دسته جمعي نشخوار كردن.
در گيري ايجاد كردن، به هم چسبيدن، دعوا كردن

گمَك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: برشتة برنج كه آن را بجوند، برنج تر برشته شده. (ريشة كلمه از «گميرمك» (جويدن) است.)

گمّيل : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
آنغوزه، گياه انغوزه كه به آن «انگزه»، «گنه بو»، «بو گندي» و … هم گفته‌اند. (← گن، گنه بو)

گمّيل : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
پشم وازده و به پشكل آلوده كه بعد از قيچي شدن بر زمين ريزد. (← گال، گال-و-گمّيل)

غمزه : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
غمزه، عشوه، ناز.
رقص زيبا، رقص سنگين و مؤدّبانه. غمزه ائدمك (ğәmzә edmәk)
ناز و غمزه فروختن.
مؤدّبانه رقصيدن، به رقص عرفاني پرداختن

گن : تورکجه فارسجا - قشقایی

= گند (gәnd)
(ف) گند، گنديده، بد بو. گندوْو (gәndov)
آب گنديده، مرداب. گنده (gәndә) = گنّه (gәnnә)
آنچه گنديده و بد بو باشد. گنه بو (gәnә bu)
آنغوزه، نام گياهي بدبو؛ امّا پر خاصيت

اَغه‌ناق : تورکجه فارسجا - قشقایی

: محل غلت خوردن. (← آغ2، آغاناق) اَغه‌نَتمك (әğәnәtmәk)
غلت دادن. اغه‌نه‌مك (әğәnәmәk)
غلت خوردن

گنجه‌له : تورکجه فارسجا - قشقایی

: آشفته، در هم. (معمولاً به موهاي آشفته مي‌گويند.) گنجه‌له-گونجه‌له (gәncәlә-guncәlә)
در هم و بر هم، آشفته

گنگيرمك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: آروغ زدن. (← گك، گگيرمك)

گنه-گنه : تورکجه فارسجا - قشقایی

: نام دارويي است كه گويند از پوست درختي در آمريكاي جنوبي به دست مي‌آيد

گنگو : تورکجه فارسجا - قشقایی

: وصله، بخيه، بند مخصوص قوري و ظروف چيني. گنگولو (gәngulu)
وصله دار، بخيه شده. گنگولاماق (gәngulamaq)
بخيه كردن، وصله زدن

گنْس : تورکجه فارسجا - قشقایی

: بوي بد و متعفّن. (← گنز)