Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

(< aşamaq).
( < aşırmaq. aşamaq) aşam. yemək işi.
aşlıq. aşlanan nərsə.
aşınmış, yapışılmış, qoyulmuş, artırılmış nərsə. { (- aşlamaq: yapışdırmaq. löhümləmək.) (- aşırmaq: içərmək. yemək. (- aşıq: yapılmış. vurqun. ).(- aşıq: (< aş). vitamin. artılıb, qoyulub gücləndirən nərsə.) }
ləhim. (- aşlamaq: ləhimləmək.
ayaq aşla).
yemək. azıq. xurək. çörək.
aşığ başqa qaqan: çörəyin başa çalan.
kənət. bənd.
yemək. aş.
yemək. yem.
aşa. aşı. aşam. qaş. taxı. taxma. atıq. ətiq.
qara aş. qaraş. bayağı yemək. gündəlik yeməyi.
aş dəliyə qalmaq: iş usdaları aradan çəkilmək.
aş vermək, tökmək: qonaqlıq vermək.
sütlü aş. sütlac.
un aşı: buğra. buqrağanı.-- aş başa daş: çörək qazanma güclüyü.
aşın vermə, qaşığın ver, yerin vermə, yolun ver.- sütlü aş: sütlac. süt aşı.
süzmə aş: pilov.
qatıqlı aş: qatıqlaş: qarmaqarışıq aş, yemək.
aş içmək: çalva (halva) yemək: soyuq su içmək: kötü bir duruma düşmək.- bərkə düşsə daşdır, dişə batsa, aşdır. (tapdısa, qalmır, tapmasa qaçmır (əlinə düşəndə kəçinmir, vaz keçmir, əlindən qaçırsa izləmir. dalısaca gedmir).- baş görəndə daşdır, aş görəndə başdır. (acgöz geriçi, mürtəce;, dikdator).
aşın yeyib, daşın atıb.
aşın yedin, daşın atma.
aşa gələndə var, başa gələndə. (baş: bilgi. ağıl).
ərişdə aşı: toymac. doymac. tutmac. umac. bulamıq. un aşı.
yoğan aş: yaban. bayat.- el qazanıyla, aş qaynatmaq: özgələrin yaraqlarından (araclarından) yararlanaraq, işin yeritməyə çalışmaq.
düğün aşı: minnətsiz yemək.
dilənçi aşı: uyumsuz nələrdən yapılan nərsə. şilə şorba.- düğün aşı kimi mənə bağlanma: yox yerə imalə eləmə.- aşda, başdı (qarınpa).
ertə aşı: ertaş: ağızalma. sübhanə.
yaşın sorma, aşın ye.
baş devrimi aş devrimi, öz devrimi üz devrimi, içim devrimi, biçim devrimi.- aşı isdi, yeri yasdı (yasdı: rahat).- əli aşından da, vəli aşından da olduğ.
gəlin anası aş başı, ərin anası daş başı.- aşın yeyib, aşlığa qoyub (sıçıb), duzun yeyib, duzlağı qırıb.
bəxtim ölüb qaxmır, ağzım aşa yatmır, yaşım başa çatmır.
çağırmış aşa, basmış daşa.- dadanma aşa, iş çıxar başa.- hər aşın qaşığı olmaq: hər küpə qıp qoymaq. hər nəyə qarışan, burnun soxmaq.- hərkim gedir aşına, baxmır nələr gəlir başına.- qural buyumuş olandan bəri, ağız çatırsa aşa, baş daşa dəğir.
mal aş: yem.
aş üy: aşpazxana. mitbağ. kuxın.
aşqa açmaq: ştahını açmaq.
aşqa batmamaq: iştahsız olmaq

AŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

(əş < daş). qoşluğu, qoşalığı, daşlaşmağı çoxalmağı göstərir (# aş. eş: eşilməyi, açılmağı göstərir).
eş: eşilməyi, açılmağı göstərir. (# aş. əş qoşluğu, qoşalığı, daşlaşmağı çoxalmağı göstərir)

AŞA : Arin Turkish Etimology Dictionary

aş. aşı. aşam. qaş. taxı. taxma. atıq. ətiq.
axşam, yaxşam çağı, yeməyi.
daha. çox. yetər. kafi.
aşa çox: bərk çox. çox çox. lap çox. yaqşı çox. iyi çox. bol bol

AŞAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşıç. əşic. təncərə. qablama. qab (yemək).
dalaşιq. tələsik. aşιğιş. hövlükmaç. hövlülə

AŞAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşağ. (< altçağ. alçaq alasa).
alt. as. ast. astı. təğ. dibən. dib. alçaq. təməl.
palalel. qoşa muvazi cızığlar.
hərgələ. bayağı. dəğərsiz. bayağı. önəmsiz. xor. dibən. tüb.
astın > astin (fars). astar. astağ. alt. az. kəm. aşağı. alçaq. dəğərsiz. bayağı. damən (fars). taman. (< təmən. təbən). dib. asra. alt. ətək.
aşağ kişi.
aşağ atmaq: aşağıya atmaq: yabana atmaq. etibar edməmək.
aşaq almaq: düşürmək. yıxmaq.
açaq. malat.
aşağı. gələcək. ön. iləri.
çuxur. çunğqur. dib.
quyunun aşağısı: dibi.
alçaq. dar. tünək. dünək. tüngə. düngə. (
< tün: gecə.
tünğ < tüqn: düğn: düğün: qapalı.
< dönmək).
düzəysiz. qarbur. qarbura. öləçsiz. ölçəsiz. dərcəsiz. bayağ. bayağı. səviyyəsiz.
alçaq. dar. tünək. dünək. tüngə. düngə. (
< tün: gecə.
tünğ < tüqn: düğn: düğün: qapalı.
< dönmək).
enik. düşük.
alçaq. qaqqılıq. donqılı. dəğməz. xor.
asra. aşağı. alt. ətək. qoyi. alt. quyu. sufla (# yuxar. yuxarı. ülya). təmən (> damən (fars))
o dağdan qoyu endi.
astan. elin. alt.
axşamla yatma çağı arasında sürən sürə, zaman.
batı.- başaşağ: yenic. yenci. firutən.
eniş aşağı: eniş yoxuş: enişli. yoxuş aşağı. yenişdə aşağıya doğru.
aşağı buraqmaq: saqımaq. sallamaq.
aşağ el:çüçə adamı. sokaq takımı. əvam.
aşağı fırlanmaq: yuvarlanmaq.- qablama qazan tınğır mınğır, yuvarlandı, aşağı gurladı.
üzü aşağı: üzü quyi. üzü toprağa.
yuxarı aşağı: ötə bəri.
aşağı yuxarı: təqribən.
yuxarıdan aşağı: başdan ayağa.
baş aşağı gedmək: sürəkli olaraq pisliyə, kötülüyə gedmək.
başı aşağı olmaq: utanmaq. məhcub olmaq.
qılıc qayışının, aşağı doğru sarxan, sallanan bölümü: baldıraq.- uzun alt geyimin dizdən aşağ bölümü: baldıraq.
aşağı yuxarı: az çox. həmən həmən. bayağı.- aşağı yuxarı: təqribən. təxminən.
baş aşağı: yoxuş aşağı. eniş.- başdan aşağıya, ayağa: bir başdan başa, hammısı, tamamiylə. bütüniylə.- beş aşağı, beş yuxarı: yaxlaşıq olaraq. təqribən.
bir köynək aşağı: bir qonum, dərgə, dərcə aşağılıq.
aşağı enmək: çökmək.
başdan aşağı: tamamı. dib doruq.
alçaq, xor, aşağ görünən nərsə, kimsə: qaqlacan. qaqacan. danlancan. danlanan. qınlanan. qınanan.
çevrəyə görə aşağda olan: çuxur. alçaq. alşaq. engin. ingin. münhət.
dəğərsiz, ərdəmsiz, aşağı, başıboş kimsə, takım, qişr: it qopuğu

AŞAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşağ. ayağca. alt. engin

AŞAQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşağı.
bayağı. bayağ. adi.
bayağı bir yemək yapmışdı.
bayağı kişidir.
haşarı. alçaq. əsgik. yaramaz.
aşaq. alt. asra. əsrə. as. ast. astı. tək. dəğərsiz. bayağı. önəmsiz. xor. hərgələ. bayağı.
enişgə. töbəngi.
əksik. nuqsan.
düşük (dəğərdən).
bayağı. kiçik. alçaq. xor. kovuş. kovşur (< kav. kov). dəğərsiz. önəmsiz. düşgün. kötü. pis.
alt. batı. avrupa.
alçaq. alt.
aşağ. gələcək. ön. iləri.
asra.
yapaşu. yataşu. alt. altdaki.
asra. astın. altın. alt. qudı. qodı. aşağıya. arqası sıra.- daha aşağı: töbərlaq. daha alçaq.
daha aşağından. töbərlaqtin.
aşağı inmək: töbənləmək.
aşağı tərəfdən: töbəntin. aşağından.
aşağı yuxarı: həmən həmən. yoramal. yaxlaşıq. təqribən.
qaşağı aşağı: ifrat təfrit. qasıq qısıq. ağır yüngül. anğıl engil. aşırı yasırı. doluq soluq. qatı yatı. bəkiş çəkiş. qatır yatır. qamıt kəmit. artıq əksik. uzuq üzüq. alt üst. artıq yartıq. yapıc yasıc.
qatlı yapıda ən aşağıda olan qat: qaradaban.
toplumun pozuq qatı: gədə güdə. ovbaş. ovlaş. oğbaş. oğlaş.
baş aşağı: təpə üsti. göt baş.
aşağı düşmək: düşürmək. saldırmaq. endirmək. səqt edmək.
aşağı endirmək: sarqıtmaq. salqıtmaq.- kovanı quyuya sarqıt.
aşağıya enilmək: sarqımaq. salqımaq.- çatıdan (səqifdən) dörd qəndil sarqırdi.
aşağı almaq: endirmək. devirmək.
aşağı görmək: kiçimsəmək.
aşağı qalmamaq: geri, əksik olmamaq.
aşağıların bayağısı: batıdan gələnlərin kötüsü.
aşağılı yuxarılı: alt üstü bir.
aşağıdan almaq: yavaş, yumşaq davranmaq.- alt qat: alçaq qat.
altda kimdir.
aşağı mal: bayağı mal.
aşağı, dəğərsiz, zəif görmək: aşağısamaq.- yoxoş aşağı: alçaq yuxari. az çox

AŞAQILAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşağılamaq.
bədişləmək. batışlamaq. rəzil edmək. korlamaq. qaçınlamaq. xorlamaq. şarayıblamaq. çarayıblamaq. ləkələmək. kötülənmək. töbənləmək. kiçiltmək. uçuzlamaq. ucuzlamaq. dəğər verməmək. xor görmək.
kəmləmək. azaltmaq. kiçiltmək.
alçalmaq. dəğərsizləşmək. bayağılamaq.
qəzetə gündən günə aşağılır.
aşağılatmaq. dəğərdən salmaq. xorlamaq. altlatmaq. alçatmaq. təhqir, həqarət edmək

AŞAQILANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşağılanmaq. sınıqmaq. kiçitmək