Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
AHƏNGLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

həngli. uyqulu.uyqut. uyumlu. uyqar. yaraşıvlı

AHƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ahəng (fars).
< axınc. axınğ. axıc. axış. tezlik. təlsəklik. tələsiklik. tə;cil.
< axunq (axmaq. yaxmaq). (< oxunuğ. ). çalav. çalğı. çalqı. saz. yatuq.
taxınc. taxıc. taxış. taxıt. çapıt. çapqıt. çapqın. salınc. salıc. basınc. basıc. basış. çapul. çapvul. yürüt. yürüş. yüyrüş.
axınc edmək: hicum edmək. qəsd edmək. havalanmaq.
uyarlı səslər.
sürək. sürət. ivinti. çapıqlıq. çabıqlıq.
don. məqam.
uyqu.
düzə. düz. doğru. düzən. qural. uyqu. uyum. uyqunluq. dənglik. harmoni. həng.
ahәngli: həngli.
həng. hing. hava.
hay hay; hingildədilər

AHƏNQSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ahəngsiz.uyqarsız. uyqaşsız. qarbur. düzənsiz. dizənsiz. harmonisiz

AHƏNQSİZLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

ahəngsizlik.uyqunsuzluq. düzənsizlik. harmonisizlik

AHƏSTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax >. ahüstə

AHİQTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

ahixtən (fars). < yasıqmaq. üzə, dışar çıxarmaq. (# yaşıqmaq: gizləmək)

AHOSTƏQİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ahostəgi < astalıq. yastalıq. yavaşlıq. uysallıq. ıslaqlıq. təənni

AHSINMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağsınmaq. ah çəkmək. iç çəkmək

AHU (FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

< ağı. ağu.
man. eyb. < zəhər.
< avu: tutuq. çəkən. sevimli. mə;şuq. məhbub.
ahu kimi: alğalı. çox sevimli. 1 ağsaqqal. sayqı dəğər yaşlı kişi

AHÜSTƏ (FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

< as. asta. yasta. ast. astaca. astacağ. ağır. yavaş. yuvaş. yavaşca. yumşaqca. sikin.
ahüstə
bəstə (fars) < asta
basta

AXİSƏ (FARS). : Arin Turkish Etimology Dictionary

< axış. ahəng. axınğ

AXTƏN (FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

< ağıtmaq. axıtmaq. ağtamaq. axtamaq. boşaltmaq. lütləmək

AJƏNG(FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

< açınğ. bax > açınğ

AJTAM : Arin Turkish Etimology Dictionary

ajdam aşdam. acdam. aşpazxana. mibbağ

AJUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

azun.dünya. aləm

AJURAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax > acurqa. azurqa

AJURQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax > acurqa

AQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağ dəğməz: ağa çalmaz: ağçalmas. qaraşın. əsmər. qızlara.
ağçalmaz, yanığ dənli xanım

AQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağ rəngli qumaş, toxuma: anğur

AQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağ.
ağ rəng. çiğilə. örüng. ürünq. arın. təmiz. pak. beyaz.
ağ. koyan: ağ tavşan.
ağ bulut: sazaq.
ağ tüpinğ: ağ təpə. ağ qala. ağ şəhər.
doğuş, doğum
yüksəliş
parlaqlıq
devinim, hərəkəlik
namusluq. iffət, güvenin simbolu.
ağır, bərk. çətin.
işıldayan. parraq. parıldayan.
< öğ. uq. iç. batın. çin. ar. təmiz. duru. dəğərli. çin. arassa. tüys. xalis.
bitgi xəstəliyi. ağaclarda çalılarda yuva qurub yapraqların yeyən qurd.
ağı böcəyi. ağ dalağ. ağ böcəyi. ağ qurdu. ağ örən. böcək. tırtıl.
kül rəngi. qır. çal. doru. sarğılt. boz. ağsarı
boğum. bükə. əkləm. məfsəl
qoyunun ön bacağı ağından qırıldı.
boş. issız. ağ yer: ağlanğ. bitgisiz qum təpə. boş yer (> ağlamaq. içini boşatmaq)
fürsət.
ağa çıxmaq: fürsət tapmaq.
gözdə bəbəyin oturduğu yer. qon. qona (> xana).
gözün ağı: qonğaq. pus.
iç. ara. yaşar hardadı? buralarda kəndin ağında gəzir.
qapı qanatlarını bağlı saxlamaq üçün arxasına vurulan ağac dəmir qol.
telli çalqıların tellərin büküb (burub) açmağa yaran aşıq. tel hörgü. tel qulağ.
arğos. çiğilə. örüng. örün (> rəng). ağ rəng. arassa. tüys. xalis. təmiz. dəğərli. həlal. həq.
gönlü ağ: hiləsiz.
ağ xidmət: xilusanə.- iş ağına getdi: iş bəraətə getdi.
hər nərsənin qırağı izi: tarlanın ağı. parçanın ağı.
(< av yığ). toplayan. top. tor. örtük tutaq. duzaq. çökəmə. şalvarın yığılmış yeri. şalvarın çatığı. peşi. baş örtüyü. baş bezi. tülipan. qapıt bezi.
ağal. ağşaq: ay ağılı (örtüyü).
tarla, zəmi, kərdinin sınırı. bu sınırı düzəldən tikanlı ağac. çit
yalvarış belə (bahəm) əzizləmə sayqama, sevgiyi bildirən söz. gözəl. quzu. quzubala.
ay mənim ağ balam, sözə bax.
ağ çiçəyim, gəl bura.
(boyalardan ana dörd yönə (cəhətə) verilən ad) günəy. güney. cinub.
ev. tura. ağıl. sığnaq.
bel suyu. bel. atıq. gəlmik. məni.
ən açıq boya, rəng. aydınlıq. hiroin.
;ağ; gümüşün simgə adı.
tor.
şəbəkə.
tumanın iki sallaq bölümünün yapışan bölümü. apış.
tələ. kovan. çotan.
tur. dəndənə. dantel.
yarıq. açıq. ışıq.
yapış. apış. götün, but, uyluğun iç bölümü.
< > arı təmiz.
tor tıntın. aldatma.
kirəcdaş.
sarımtıraq, ağ kirəcdaşı: dənizköpüyü.
tül. tor.
ak (fars) < ağ. ar.
eyb.
ağ edmək: ayb edmək.
afət. asib.
qapıq.yapalaq. duzaq. türmə. dustax.
göməç. köməç (< gömmək). kovan. çotan. tələ.
tellik. tellik. tor.
ağarmış. ağqarmış. qarsarlı. qasarlı. qartayıl. qarsayıl. qarcayıl.
ax.
yanlısına bax, yaxcısa ax: tərəfdarlarınabax, yaxcıdılarsa, onlara qoşul.
(< ağı). dərd.
ağı kəsən darı.
ağ (< av) iki tikəni avlayan (yığan, bir yerə gətirən) tikə.
şalvar, qoltuq dalağı, ağı.
pis.
bu işimizdə ağ oldu.
ağ oldu işlərimiz.
eyb.
bu sözün ağı yoxdu.
ağını qaldır durulsun, ağını basdır bulansın. {> ak (fars). ək (fars)}.
əğrilmiş, bükülmüş nərsə, parça, tor. əğrib (özəlliklə balığ toru).
ahar. ağar. düzgün.
tor. örgü. hörgü. hörük. örük. tolamıq. dolamıq. duzağ.
ağ. örünğ. ürünğ.
aq at: boz rəngli at.
aq saqal: saçı saqalı ağarmı. qocalmış.
iki bacaq arasındaki boşluq.
ağ. suqaq. su çalı, rəngi.
tək. xəlvət.
ağ yer.
ağ kişi: tək kişi.
ağlu: dal avlu, həyət.
ağlatmaq: təkləmək. yalınmaq.
aban olan, elin günün ağladır: zahid olmaq üçün, hər nəyi tərk edməli.
iki nəyin arasındki açığlıq. özəlliklə iki qıçın aras.
yüz at mənim ağımdan keçdi.
bürmə. don, torba kimi nərsələrin ağı, buruşuq yeri.
aq !: ax !. süz!.
axa dur: ax. ax gınan.
qaqa dur: çırp. çırpqınan.
baqa dur: bax. baxqınan.
salma. kəmənd. tor. tələ. sıpqın. dam. şəbəkə.
parlaq boya. örünq.
arın. saf. düz. kələksiz.
ağ kişi: düz adam.
babuş. quğu. ağ. av. tor. pərdə. yavluq. örtük. şal. başörtüsü.
peynir. yoğurt kimi süt ürünlərinin gənəl adı.
ağ cıy: süddən peynir. yağ yapmaq.
ağ başlı: alabaş.
ağ eləmək: ağın çıxartmaq: çiyin açmaq: içyüzünün ortaya çıxarmaq.- ağ könül: mehriban. meyirban.
ağ su: axar. axcan. axarla axan. gur axıb, yaydada qurumuyan su.
ağı qaraşı. hər çeşidi.
aq ot: yaranın irinini, zəhərini alan bir tür ot.
aq tərəq: ağ qavaq.
aq toşlaq: ağ mantar.
ağdanda ağ: sabalaq.
ağ altın: pılatin.
ağ atqa mindırmək: övmək. göylərə çıxarmaq.
ağ cin: inanışa görə insanlara zərər verməyən. onlara yardım edən cin.
ağ yenət: iyi niyyət.
ağ şinli: ağ tənli.
ağdan qara bolma: söylədiğində inad edmək. söylədiği sözdən dönməmək.
aqdan qara tanımaq: oxuma yazma oğrənmək.
aqdan qaradan yox aytma: susmaq. səsi çıxmamaq. ağzını açmamaq. aqdı qaradı demə: susmaq. ağzını açmamaq.
aq qıl !:ağ qıl !. çıx !.
ağ yələli: yalqıl. yələsi ağ.- aq ciyər: ökə. ökkə. öggə. öpgə. sinə. şüş.
ağ atmaq: torlamaq. tor atmaq.
ağ doğan: çərə.
ağlı qaralı: çal.
qızıl ağ: torı. borça don. bir boyalı, açıq, pımıq, moru nərsə.
ağ qaz: toy quş. toydarı quş. qu.
aqbaş: baş çılpaq.
hörümcək ağı: çil.
aq sunqəq: ağ sunğəq. ayas. ayaş. ay ışığı. gecə aydınlığı.
aq quyruq: qoyun quyruğu.
ağ oy: yansız fikir.- ağ ürək: roşəndil.
gümüş kimi ağ. gümüş boyun, bilək, puxaq.
üz suyu: üz ağı: namus. abrı.
bu işdən üzümüzün ağı ilə çıxdıq.- ağ saqqal qara saqqal: kiçik böyük. hər kim.
ağ doğan: sunğur. şunğar.
ağ damar: sınır.
çala ağ: kölgəli ağ: tutqun boya.
ağ çiçək çeşiti: qar topu.
çox ağ, səmiz olan kişi, cocuq: qar topu.
ağ doğan: çaxır. doğrul. toğan.- ağ dombul uşaq: qartopu.- ağ tavşan: çöl siçanı.
tor ağ: ufaq gözlü balığ ağı (toru). (iri gözlüsünə
fanya; deyilir.
ağ ciyər: öggən. iryə.
ağ evli: köçəri el. (qara evli: otraqlı el).
ağı ağ, qarası qara: dumduru. saf.
ağlı qaralı: rəhbə rəh. qartalaq. çal. alavan.
azca ağarmış: qarçıl.
aq banğ; sıraca otu çeşitlərindəndir.- ağ atmaq: ağ buraqmaq: tor atmaq. tor qurmaq.
ağ gözlü: qaspar. gözünün qarası az olan.
ağ dərili, qaş gözü qara olan göyçək qadın: qaraç. qaraş.
külsüm (kül boyalı), ağ qara, uzun quyruqlu, sərçə dək bir quş: qar cücəsi.
ağ, incə tüklü, çiçəyi salxım biçimli bitgi türü: qaraqıyaq.
ağız, burun göz çevrəsi, qulaq, dırnağı qara, gövdəsi ağ, gahdan qara bənəkli qoyun türü: qaraqaş.
başaqları qara qılçıqlı, sərt, qırmızı, ya da ağ dənəli, soyuğa dayanıqlı buğda: qaraqılçıq.
ənli, boz donlu, ağ ətli, kiçik balıq çeşiti: qaragöz.
qara axca, ağ günüdə ağarar.
qara bənli (bənəkli) ağ at: bağla qırı. qaragöy.
tüklü, ağ yapraqlı çaylıq (çay dəmləməlik) bitgi: qarağan.
üzü qara, qalan yeri ağ qoyun: qaraca.
yeyilən ağ köklü bitgi: qaraqavuq.
dəmirçilərin qaynaq yapmaqda işlənən, ağ mərmərə oxşar bir öğə, maddə: qarqa duzu.
qaradəniz qıyı bölgəsində yetişən, uzun quyruqlu, ağ boyalı qoyun türü: qarayaxa.
ağ səpgilli görnüş, dəri, boya, don: qaryağdı.
qar yağan kimi, ağ qara bənəkli görünən tilvizyon pəncərəsi: qaryağdı.
yalıyan, parıldayan, ağ: alçı. yalçu.
ağ çiçəkli, iti, bərk tikənli bir ot: qazan dələn.
ağ kirlənsə qaralar, qara kirlənsə ağarmaz.- keçədən, parçadan, tordan, ağdan, toxunmadan yapılan qapı: qapılıq.
sevgi ağına bozuna baxmaz, ac olan, dadına duzuna.- zolağ görməmiş ağ qaranı tanımır, ağ qaranı görməmiş zolağı nə tanır. ( sicim görməmiş ağ qaranı tanımır, ağ qaranı görməmiş sicimi nə tanır).
saqqalın ağına baxıb, yaş verib, ağsaqqal deyib baş verib.
ağla qarayı seçmək:
anlayamaq.
oxuya bilmək. savadlı olmaq.- ağdəniz: ağdərə (ağdərya). bəhri xəzər.
balıq avlamaq üçün, yer dəğişməyən duraqlı (sabit) qurulmuş ağ: dalyan. şilat.
üzüağ: onurlu. namuslu. şərəfli.
əli yavan, ağ: sınavsız. dənəksiz. başarıqsız. qaq. qax. peşəsiz. gücsüz.
ağ bayraq: verə bayraq. təslim bayraq.
ağ quş: ağsunqar. günüz.- ağ ağa: qərə olmuyan hərəm ağası.
ağ ağça: gümüş para.
ağ bayraq: atamanların xanlıq pərçəmi.
ağ altın: pilatin.
ağ aş: toyuq göğüsü.
ağ dediyinə, qara demək: qarşı durub, dirənmək.
ağ gün: iyi, qutlu, xoş gün.
ağ itin, pambıq bazarına ziyanı olur: biçim, şəkil bənzərliyi, sonuclamanı etgirlir.
ağ it qara it: nə dəğişr.
ağ paltar tez kirlənir:
ağ kir götürməz.
iyilərin kötülüyü çabıq gözə çarpır.
ağ süt: həlal süt.- ağ at: qır at. yalus. çarma.- ağ bənəkli göy: göğçül. göyçül.
ağ göy alaquş.- alnı açıq, üzü ağ.
alnı ağ: alnı açıq: arın. təmiz. mə;sum.- alnın ağıyla: namusla. şərəflə.
böyük balıq ağı: alamana.- tüm ağ: ağsın. ağşar.
açıq ağac rəngi: ala.
alnında ağ ağaxıntı olan heyvan: qaşqar. sağar.
sağar, dor at: alnı qaşqay, doru at.
atın ağ boyası: süt qırı.
böyük balıq ağı: çaqar.
üzü ağ: bəxtyar. bəxtəvər. məsud.
bayraq açmaq: təslim olmaq.
ağ cam: ekran. tilvizyon pəncərəsi.
ağ bulağay: qan tökülmədən devrim.
ağ oy: qəbul səsi, rə;yi.
ağ yaxalılar: əl ilə yox, baş əməyi ilə keçinənlər.
ağa çəkmək: ağartmaq. təmizləmək.
ağ ağı: kokayin.
ağ gözü: seyrək hörgüdə, dörd düğünün arasında qalan açığlıq, baca.
ağ tutmaq: balıq tutmaq üçün suya ağ buraxmaq.
sərpmə ağ: saçma ağ: çevrələrində qurquşum parçaları olan balığ toru.- ağ yataq: asılı yataq.
ağa düşmək: tora, duzağa düşmək.
balığ ağa girdikdən sonra, başı ayılır: özünə gəlir. harda olduğun anlır.
ağ ətli: balığətli. fıstıq. pıstıq.
balığətli qız.- ağ acı: acımsı. acımtıraq.- ağ yaxa qara yaxa xass amm.
ala bulanı, ağı qaranı, həndən hünü seçmək: nərsələr anlamaq.
ala bulanı, ağı qaranı, həndən hünü seçəməmək: heçnə anlamamaq.- hər qaranın ağı var, hər ağın qarası var.
ağ qırmızı cızıqlı parça. qardaşqanı.
ağ, parlaq, sıx toxunmuş, pambıqlı bez. kağızbezi. yasıtbezi. patiska.
ağ, tombul nərsə: qartopu. qartop. qartoğu. qartoq.- ağ, yuvarlaq qabaq: mallabaşı.- incə qabıqlı, yuvarlaq, ağ, dənəli üzüm çeşiti: qabarcıq. qabarcuq.- uzun, incə, qaralı ağlı üzüm çeşiti: qadınbarmağı. qadınbarmaq

AQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağ. başqa dillərdə
;ağ;; anlamın daşıyan sözlərdən örnəklər. (auqe (yunan): günün ağarması. dan ertənq. bu sözdə;; ağlıq;; anlamı var necəki yumurtaya
;auqon;; (yunan) deyirlər. tutuşdur. fransızcada
aube; (səhər açılması)
oeuf; (öf: yumurta) deməkdir. beyz (ərəb): yumurta. bəyaz (ərəb): ağ. alba ( (latin)): albus ( (latin)): blanc (fırans): ağ. alba dies: günün ağarması. sipidə dəm (fars). (bəyz (ərəb))): yumurta. tuxum (> bəyaz: ağ.). alba (latin): ağ)

AQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağa.
(iğə. əğə. eğe. yiyə. iyə. eçe. əkə. əçə. axı. əxi.) aka. uka. abi. abzi. başa. paşa. baş. şad.(< ağmaq: ucalmaq. uçmaq. qalxmaq). (aqos (yunan). aqu mançu. ahupəhləvi. aqibri: uca. a ke (japon): dadaş).
ona. onqa. boyar. bəy. bolerbulr.böyük. abi. böyük kişi. əfəndi. ağa bəy. baş. əmir. sayqın. sayqıdəğər. ulu kişi.
böyük oğul. böyük ərkək qardaş. bayar.
ağa bəy: böyük qardaş. dadaş. (aqa. əkə. yekə. əci # ini: çiçik qardaş). ( uka: kiçik qardaş).
baba. ata. amca (yaşca böyük).
atakə: atacık.
anakə: anacığ. annəcik.
abzi. əziz.
iyə. eqe. aqa. oka. əkə. uka. şeyx. ata əkə. ana əkə. ağa iyə: ata ana. əcəkə: böyük bacı. ağa qadın: qadıncık: hörmətli gadın. ağa bəy: bəy ağa. ağa baba: böyükbaba.
əlibol. əli açıx. zəngin könüllü. covmət. qoruyucu.
böyük ərkək qardəş. ağabəy.
axa. axan tökülən sökülən yıxılan dam.
evimiz xadi.
ağabey. böyük ərkək qardaş.
yaşlı. böyük. əfəndi.
bəy. rəis. buyruq.
ulusun ağası. oxuyub yazma bilməyənlərə sərəf ünvanı.
əzizləmək üçün, ağır, mətin olan oğlan uaqlarına verilən ad.
ağı. əliaçıq. comət.
bay. bəy. əfəndi.
böyük qardaş.
ağa eni: böyük, kiçik qardaş.
sərdar.
ağabəy. dadaş. böyük qardaş.
baş. bos. əmir. rəis. böyük.
əlibol. comərd.
ağan. dədə.
ağayu. kişi. baş. insan. adam. şəxs.
qağa. əfə. əfəndi.
ərkək kişi.
aği. cəvanmərd.
aqa durmaq: axa durmaq. axıb durmaq.
əkə. qaqa. dədə. böyük qardaş, qarındaş. ağabəy. ağa ini. toğqan. qardaş. bacı. nəcib. atabir ana bir qarındaş. əkə ükə.
xacə < xoca.- ağa ini: kiçik əmi.
ağa ini: qardaş. doğan. əxi. əkə. ökə. əpə.
ağa əçə: ağacə. ağaçə. xanım.- gələn ağam, gedən paşam. dos tanışların gəl gedi, mənə bir soru yaratmır.
ağa yamağı: yeniçəri ağasının çavuşu.
ağanın gözü, igidin sözü: ağa çevrəsin gözətliyə bilirs, igitdə sözün tuta bilirsə, sayın, hörmətli olur.- paşadan kiçik, ağadan böyük qonum, dərəcə: bəy.
ağ ağa: qərə olmuyan hərəm ağası.
çarşı ağası: bazar qorucusu.- xiyağa < xiyar ağa. qırağa < qıra ağa. qabağa < qabağ ağa: xiyar. qıra. qabağ. kalah. alabaş. sərsəm. aldavıl. andavıl. şapşal. qaba saba. qamqalat. qapqalat. qayta. görgüsüz. dargöz. qısgöz. qıtgöz. dümbələk. bacarıqsız. başarıqsız. qaq. qax. yontulmamış.
xan qapısında, ağ ağaların başı: qapı ağası.
qapı ağası: xan qapısında, ağ ağaların başı.
tumruq ağası: türmə başçısı.- ağac damarı.- ağacdan top: tomaq.- dalları kəsilmiş ağac kötüyü: qabran.- meşə qğaclarından (dirəklərinin) bir kiçik çeşiti. dilab. dolab.
qoşa dolab.
tək dolab.
ağac kərəz: tomaq. at üzərində daşınan qalın bir çomaq.- ağa bəy: böyük qardəş.
ağ ağa: qərə olmayan hərəm ağası.
ağabəy: böyük qardaş.
iç ağas: vəzirlərin baş işçisi.
bölük ağası: jandarma yüz başısı.
tümrüq ağası: türmə başçısı, müdürü.
qapu ağası: devlət qulluqçularının başı.
ağa qapusu: yeniçəri idarə bölüyü.
qol ağası: yüzbaşı ilə bəybaşı arasında bir ünvan. {- sol qol ağası.
sağ qol ağası}.
tabur ağası: jandarma bəybaşı

AQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

alba. albay. abıy. abağ. baba. dədə. çonğ

AQAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

axab. (< axar).> xab (qalının axımlı, yatımılı üzü). axar. enişli. aşağı. əğik

AQAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

axab. axaq. su yatağı. kəsim. boru. güng (kövüng). məcra. iki dağın arasındaqi keçit. dərbənd.
dağ axabında ev quran selə gedər