Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

al (fars). < balaq (a ö ) bölük. < balağ. dal. böləş. balağ. qanat.
tikə. parça bölük.
arı. arı yağı. bal batman: bal pətək. bal kovan.
balu. yara. qarqa (< kərkə: kəsik).
bala. balaq. uşaq.
bal dili: bala, uşaq dili.
bala. bölük. kəsik. xırda.
bala bala: vara vara: gedgedə. asayın.
çox yetişmiş dadlı yemişlərdən axan, süzən özü, şirəsi.
ağacların qabığında süzən kəkiggə, saqqız kimi öğə.
çox dadlı, yeməli nərsə.
arı dadlısı.
arının balı gedər, iğnəsi qalar.
söz ola baldan dadıl, söz ola ağıdan qatlı.
söz ola qaymaqla bal, söz ola odla alav.
günbalı: günəşdə quyuqlaşmış üzüm, yemiş, nərsənin şirəsi, suyu.
bal arısına bənzəyən blr sinək: muquzqaq.- köməç bal: süzülməmiş bal.- çiçək bal: beçə bal.
bal batman: bal kovanı. pətək.
bal çetən: kovan.
bal çibin üyür: arı oğulu.
bal çibin: arı.
bal qoşu: arı kovanlığı.
bal taraq: bal pətəği.
balım əmib balavuzun atmaq: bir qimsəyi çalışdırıb haqqını ödəmədən qovmaq.
arının bir kərədə topladığı bal. kovanda birikən bal: alım.
təzə bal: çiy bal.
bal mumi: çalanğ. çələng.
yağ bal: çox yaxcı. ə;la.
yağ bal olsun: nuş olsun. afiyət olsun.
bal ağdasından yapılan halva: qamış halvası.- yağilə balilə: tam ləzzətlə.
yallı ballı: yaraşıq gövdəli.
göməc balı: əriməmiş bal.- oğul balı: körpə arının yetirdiyi ağ bal.
arı bal alacağı çiçəyi bilir.- ağac balı: ağac kiriggəsi.- bəlasız bal olmaz.
müfdə eşşək, atdan yürük (yerik) olur, müfdə sirkə, baldan dadlı.- bir əli yağda, bir əli balda: bol yaşam.
çox dallı ballı: dalbudaq.
dəli bal: ağılı çiçəklərdən toplanmış bal.
dilindən bal axmaq: dadlı, sevindirci qonuşmaq, söyləmək.
bal alacağ çiçəyin bilmək, tanımaq: haradan qazan bəsliyəcəğini, sağlıyacağını bilmək.
bal başı: balın iyi, arın, yaxcısı.
bal tutan barmağın yalar: iş görən, qazanc sağlar, aparar.
bal sağmaq: kovandan bal almaq.
bal kimi: çox dadlı. çox iyi, gözəl.
bal deməklə, ağız dadlanmaz: sözlə iş bitməz.
bal tökdə yala!: çox arın, təmiz.
bal verəcək arı değil: bal yapmaz arı: qazan, fayda verməz kimsə.
bal verəcək arını tapmaq: qazan, fayda vermən qapısın bulmaq.
bal yiyən, arı iğnəsinə dözər.
balçıya doşab (pəkməz) satılmaz.
balıda sənin, bəlasıda.
balı dibindən, yağı üzündən tanı.
balsız kovanda, arı durmaz: qazancsız yerdə kimsə durmaz.
bal demək, bal verməkdən yey, boş demək, boş verməkdən yey. (yey: yaxcıdı).
bal kərəsi yemiş kimi, ol qatı (qədər) sevindikki.- əritilmiş, qaynatılmış, biraz yaxılıb qaralmış bal, şəkərlə, şirəylə yapılan dadlı, ballama, şəkərləmə: qaraqoyu. qaraballı. karamel.
inci saçan dili var, bal kərəli dadı var, dağlar aşan adı var

BALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

doğuz balası: burtlaq

BALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

balağ (< bal: bölük. kəsik. xırda).{para. parça ( < balamaq: bölmək)}.
budağ. budaq. buta. uşaq. malağ. bölək. bölük.
didik. xırda. tikə.
yavru. enik.
qat. qət.
iki bala: iki qat. iki qət.
(# ala: böyük). kiçik. enik. encik. yavru.
az. tamla. damla.
damla damla: bala bala.
damla damla aşınar, çıxar qazan başına.
gənc. uşaq.
oğrət gəncin işətti.
bitçağa. butım. buta. buda. barağu. toğuz. uşaq. cocuq. ufaq. oğaq. kiçik. xırda (< qırda). yavrı. beçə (> bəççə (fars)).
enik. çağa. uşaq.
maqa. baqa. cücə.
nərsəyə kömək olaraq yapışdırılmış, qoyulmuş tikə. yardımçı. köməkçi. çıraq. uşaq. balaq. bəllə. bəllək. bələk. balqu. bəlgü. nişan. quş. heyvan yavrusu.
doğşan balası: çavun.
bala bala: balu balu. lay lay.
bala bacı: cınqıl. sınqıl.
bala bala. para para. parça parça.didik didik. didiş didiş. dəriş dəriş. tikə tikə.
geçi balası: oğlaq.
bala bala: kəməs kəməs: qamas qamas (< kəm: az). xımır xımır.
bir yaşılı dəvə balası: yelək. yələk.- domuz balası: cocqa < cocuq. cocuq.
bala bala: gələ gələ: ged gedə: asayın. vara vara: tədricən. miruri zamanla.
dəvə balası: köşək. küçək.- bala bala: ayaq ayaq. yavaş yavaş. ataq ataq. azar azar. amıl amıl. yamıl yamıl. tədricən.
it balası: çəpəl. kəpəl. köpəl.
sər balayi: yoxuş. qaqma.- iki yaşındaki, at dəvə balası: taylaq. tay.
bala keşidən: uğurlamaq. uyqurlamaq. başa çəkmək.
tülkü balası: balaq.
ayı balası: balaq.
bala bala. ucun ucun. yavaş yavaş. ataq ataq. azar azar. amıl amıl. yamıl yamıl.
bala bala: azar azar.
anabalası: qırcan, nazlı böyütülmüş kimsə. ərköğül. xanımoğlu. çıtqırıldım.
ayı balası: givə.
bala çağa: çoluq çocuq.
bala bala: adım adım. atıv atıv. addım addım. atsa atsa. asta asta. yasta yasta.amıl amıl. yamıl yamıl. yavaş yavaş. ataq ataq. azar azar.
bala bala: incədən incəyə. incə incə: incəcikdən. narın narın. yüngül yüngül. xımır xımır.
camış balası axırı: malaqlıq. qatalıq. qotalıq. qotaqlıq.- camış balası: malaq qataq. qadaq. qota. qotaq.
camış balası: çal qal.
eşşək balası: supa. sıpa. qodux. qaraqaçan. qaratəpən.
qaraqaçan köpəyi: qaraqaçan iti: çoban iti çeşiti

BALABALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

getgedə. getged. getdikcə. gedərək. tədricən

BALABAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

baraban. balapan.
böyük. iri. şişman. gürbüz. bir tür doğan. yekə. pota. qaba.
kös. böyük dövülün (dabulun. təpilin. təbilin) çubuğu, toxmağı.
ayı. oynağan ayı.
çaxırdoğan. çaxırquşu. çaxır. doğan. (doğanlardan olub, ondan aşır güclü avçı quş).
iri gövdəli. oynamağa öğrətilmiş ayı.
balaman. neyə, qavala ( < kaval: içi boş) oxşar el çalqı ayqıtı.
böyük təbil toxmağı.
böyük. dev yapılı.
zırna balabanla oynanan el oyunları: qarsınönü

BALABANLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

barbanlamaq. şişmək. iriləşmək. toppumaq. saytamaq. sarmanmaq. böyümək. azmanmaq. azmanqamaq

BALABANLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iriləşmək. gövdələnmək. şişmanlamaq

BALACA : Arin Turkish Etimology Dictionary

(< bal). { alaşa alasa alaça}.
bala. avıncaq.
az. bala. tamla. damla.
damla damla: bala bala.
damla damla aşınar, çıxar qazan başına.
balaca bulaca: alasa alaca.
bir balaca doyu var, dünya boyu donu var

BALACAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikələmək. budamaq. butamaq. tikələmək. bölük bölük edmək. qanatlamaq. qol qol edmək. bala bala edmək. balağaylamaq

BALAÇQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

uşaq muşaq. xırda mırda

BALAH : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağac qavunu

BALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

balağ. { bölək > pilək pülək. < böl bal: bölük (< bölmək balmaq)}.
kalak ( < kavlak: oyuq). çuval.
tülkü balası. ayı balası.
balıq. baltıq (< balmaq: kəsmək). biçit. çalıq. çapıl. çapıt. yontu. yonut. yonat. daşbiç. daşçap. daşqar. bəngidaş. bəngüdaş. tikmədaş. anğıt. anıt. anıtdaş. andaşıt. anıdaş. andaş. daşbiç. daşqar. burqat. büt. heykəl. micəssəmə. abidə.
malaq. camış buzağısı.
bala. camış (manda), pişik, tavşan, tülkü, ayı balası, yavrusu.
şalvar. culbar. tamman. tuman.
iç balaq: at tuman.
ayağın altı, yaxud ayağın ortasındaki çuxur.
balaqsız: ayağın saflığı. ayağın altının düz olması.
qas. sum, sam, bütüün, bud ət. bulşıq. baldır. büksül. müskül.
balqaq. barxaq. qılınc sapındakı, qıəbzəsindəki dəmir sipər. sap. qəbzə.
ayağın ortasındaki çuxur.
ayağın daban bölümü.
balya. bağıl. qutu.
fəlakət. bəla. dərd.
baldıraq. paça. səğə.
ayağı çıplaq.
qanat. bölük.
baluq. > paru (fars). kürək biçimində olub, qayıq sürməyə yarar kürək.
baldaq. bölük. balıq kimi ayrılmış parça. bütün. tamam. kamil.
> bəlx şəhəri.
qabaq.
bəla.
qarabalağ:
ağır kəsəl, xəstəlik.
böyük kəsit, çalaq, bəla.
balaq edmək: yaramazlıq yapmaq. bəla grtirmək.
balaq salmaq: fəlakət gətirmək.
balağa qalmaq: başı bəlaya girmək.
balağa qoymaq: bəlaya soxmaq.
böyük balağ, bəla, afət, sanihə: qarağrı. qarağı. qaraağrı.- doğal balağ, bəla, qəza: qarağrı. qarağı. qaraağrı.
böyük balağ, bəla, afət, sanihə: qarağrı. qarağı. qaraağrı

BALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

balağ. balka. tılağca. köçlək. dəvə yavrusu

BALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

balıq. bəlik. bəllək.
mil. fitil. yara yoxlamaq üçün kullanılan mil.
bəliklik kəpəz: fitillik pambıq.
pilik. piltə.
bəlikliq kəpəz: fitillik. fitil, piltə yapmaq üçün pambıq.
sovqət. ərməğan. töhvə. bilək. bələk. ərməğan. dartıq. bala. bəllə. bəllək. bələk. balqu. bəlgü. nişan

BALAQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

balağan. (< balaca çatılı yer > balaxana). dərmə çatma, cürləmə daxma, külbə. oturaq. qorunaq