Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
YABAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

yaş. ıslaq

YABAQU : Arin Turkish Etimology Dictionary

yapaqu. yapbaq. yapıq.
sap, parça yoluntusu, qırıx şırığı. qırxım.
yapıqçış, keçələmiş, qarışmış nərsə.
yabaqulanmaq: yabbalanmaq. yapıqmaq

YABAQU : Arin Turkish Etimology Dictionary

yapqu. elbəy. elbəyi. böyük vali

YABAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

key. keh. saysağ

YABALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yaplaq. dayanıqlı. mətin. mütəhəmmil

YABALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

savırmaq. qoğmaq.
bulaşdırmaq. qarışdırmaq.
atmaq

YABALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yapalamaq. yapa ilə xərmən savurmaq. atqılamaq. savurmaq

YABAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

yabançı.
el. yad. başqaq.
asav. dəli. vəhşi. səkiz. sıçraq. saçan. atlağan.
yabanı bitgi: dəlicə.
dehşət.
yabanı soğan: ıncalız.
yaban tırpı: acırqan.- yaban eşşəyi: qolon. kolon.- yaban qısrağı: bayqal.
yaban doğuz: qapan. qaban

YABAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

yavana. yavan. yalaq.
dış. dışarı. qıraq. çöl (otsuz. quraq). qır. qara (yer. topraq).
yad.
( < yavan). naşı: tat (: yad).
yasav. asav. vəhşi.
karsız. qudasız. yararsız. yaramaz. düşük. sülək. sapqın.
lax. boş. oynaq. hərz.
yabana ötmək: səfehləmək. boş boş danışmaq. boşuna danışmaq.
yabana gülüş: çöpə gülüş. hər nərsəyə gülən.
yabancı. alqazın. ası. vəhşi.
yapan. yapıcı.
çit. çet. qıraq. yan.
qır. çöl. kötəl.
yatlı. yad.
bayat. yoğan aş.
yavana. yava. qarışıq. bulaşıq. həzyan.
çeqet. çəqit. vəhşi. yabanı. qırnav. asav.
yabanı xoruz: alı xoruzu. ağac tavuğu.
geyik. qayıq. vəhşi.
qayıq heyvan: yaban heyvan.- yabanı ördək çeşiti: tamat.- yaban noxudu: duzlı ot.- yaban arı: sarıca.
yaban eşşəyi: qulun.- yaban qoyunu: dağ qoyunu. arqalı.
yabana atmaq: aşağ atmaq. aşağıya atmaq: etibar edməmək.- yaban soğanı: yabanı soğan. gömürən.- yabana atmaq: saymamaq. e;tibar edməmək.
bu sözü yabana atmayın.
sözüm yabana:sözüm ona. dur əz hizur.
yabana söyləmək: havayi danışmaq. əbəs söyləmək.
yabanı gül: it burnu.
yabanı qul: qonculus. qərə qonculus. ummacı. umacı. xoxan. qəbirdən çıxan ölünü andıran şəbəh. vampir.
yaban arpası: yulana oxşar bitgi. arpağan.- yaban gögərçinin ərkəyi: qusquğuq.- yabanı bir çeşit heyvan: dağ geçisi.
yarı yaban: yabansı.
yaban domuzu: qarageyik.
yaban lalə: gəlincik çiçəyi: çöl laləsi. qızalaq güli.
yabanı şəqayiq: çöl alalası: çöl soğanı: burçalıq. şəqaqil

YABANA : Arin Turkish Etimology Dictionary

ülkər. asav. ası. ıssız heyvan.
dışra. bayağı, adi olmayan nərsə

YABANASASI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağasma. çardağa sarılan bir çeşit gül

YABANCI : Arin Turkish Etimology Dictionary

dış. eşikli. başqa. yabancı. tışlı.
yaban. yad. el. dəğişik.
yat. baz. sap. sapaq. adnaqu.
yabancı dil ilə söylətmək: sümlütmək.
yabancı dil qonuşmaq: sümlüşməyə. sümlüşmək.
yabancı kimi sağına. soluna baxan adam: inğəs kişi.
yabancı saymaq: yatlamaq

YABANCILAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yatıqmaq. yadlaşmaq.
yağuq kişi yatıqdı: yaxın adam yadlaşdı

YABANÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

yaban. yabani.
dışsal. xarici.
yadırqan. yadırqı. yad.
el. özgə. yad. başqaq.
yabanı. qara.
qara ölkələr.
dışarılı.daşralı. dışqır. xarici.
el oğlu.
qara. tanımadıq. biləmədik. qərib. əcnəbi.
yırtıcı. qaracavar. qaraccavar. qaracanavar. qara acanaq. qaracanaq. qaracnaq. qaraböcü. qarapürcək.
içində yabançı öğə olan dəğərli daş: qarıncalı.
yabançı öğə, maddəli: çin, xalis olmayan. sapal. sapıl.çəpəl. çapal. çapıl.
yabancı dildə danışmaq: dilləşmək.
yabançı işçi: köçmən işçi

YABANÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ayrığ. yad. yava. yağı. düşman. başqa. qeyr.
çət. çet. çit. sit. şetel. qıraq. çətəl. yad. kəsəki. öcman. düşman.
çet kişi: yad adam.
çet yurd: yad ölkə.
yabanı. yad. el oğlu. yat. yad. qərib. uzqaq. yavı. yav. yava. yağı. qərib. yatlı. yadlı. yatlu. məchul. namə;lum.
yabancı dildə qonuşmaq: dilləşmək

YABANÇILAŞMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

alinasyon

YABANÇILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

biqanəgi. özgərçilik. təkəllüf.
bu yabançılıq nədir

YABANGÜLÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qızılcıq böyüklüyündə, içi tüksü (tükə oxşar) qılçıqlı, yabangülü yemişi: qadıngöbəyi

YABANI : Arin Turkish Etimology Dictionary

yabani. yabançı. dışsal. xarici. qara.
qara ölkələr.
yabanıl. asav. tüngül. vəhşi. cəngəli.
qara.
qarayonca: yabanı yonca.
yabanı qərənfil: qarağan.
çöl, yabanı tavuq, toyuq: qırqavul.
yabanı otlar: kəğəl. kağal. kəhgir. kağqır. kəvlə. > kəhlə. otalağ. kəhlə. küsgüt. asalaq, əngəl bitgilər.
yabanı püsdə kökü: çatlanquc. çatlanquş

YABANİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yabançı. dışsal. xarici

YABANI : Arin Turkish Etimology Dictionary

bayqızı. bayqırı. çölçül. dağçıl.
yabanı at: qolan. kolan. kovlan. çöl eşşəyi. qurxər.
cur. yur. asav. ilgiztik. asav. qırnav. asav.
irniq. asav.
qaya. vəhşi.
qaya sarsmaq: yabanı sarımsaq.
e;tibarsız. yabançı. yad. el oğlu. (# yerli: bir yerin doğması olan).
bu ölkənin yerlilərin köçürdüblər, yabançıları yerləşdiriblər.- yabanı toyuq. dağ toyuğı: bednus.
yabanı yer: qıraq yer. dağ

YABANIL : Arin Turkish Etimology Dictionary

asav. tüngül. vəhşi. cəngəli.
dehşət. vəhşət

YABANILAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyiqsəmək

YABANILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

vəhşilik. yırtıcılıq. yolçuluqda geyiləcək nərsələr. yolçuluqda işlənən qoşu

YABANILLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

asavlıq. tüngüllük. vəhşilik.
dehşət. vəhşət