Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

AQITMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağıtmaq. axıtmaq.
axıtmaq. göndərmək. götürmək.
göyə bulutlar ağıdıldı.
çıxarmaq. yüksəltmək.
ağtamaq. axtamaq. boşaltmaq. lütləmək. (> axtən (fars)).
doldurmaq. tıxmaq. bikitmək.
aqtarmaq. axdarmaq. çatdırmaq. yetirmək.
silmək. sirkitmə. nərsənin suvuqun çəkmək.
avlaq. avanaq. bonğ. bon. avanaq. şaşıq. şaşqın. abdal. qəfil.
süzülmək.
tökmək. qoymaq. çəkmək.
cari edmək. cərəyan etdirmək.
axıtmaq ağatmaq. sürütmək.
axdarmaq. edmək. edinmək.
ağtarmaq. qızdırmaq.
axdarmaq. tökmək.
aktarmaq. ağdırmaq. tökmək.
düşürmək.
suyu tarlaya düşür.
axıtmaq. ağzıtmaq. axızdırmaq. tökmək. damlatmaq. su axıtmaq ağlımaq. axmaq. cərəyan edmək.
axıtmaq. doğurtmaq. yapmaq. uyqutmaq. qulutmaq. qılmaq. görmək. endirmək. yendirmək. yeritmək. icra edmək.
axıtmaq. yüşmək. yuşmaq.
göndərmək. yağdırmaq. tökmək.
qoşun axıtdı.
yaman söz axıdan kişi.
savutmaq. dağıdmaq.
quşun tükün ağıt.
sarlıtmaq.
vurub düşürmək. salmaq. yaraqla vurub öldürmək. devirmək. alaşağı edmək.
əlibəy bir atqanlay yuquturun axızdı. əlibəy bir atışda dağ geçisini devirdi.
damlatmaq. içgi içmək.
suvun yerə axızdı: suyu yerə axıttı.
ələmək. çıxarmaq. işdən atmaq.
yaman oxuqanları axızdılar. kötü oxuyanları ələdilər.
gözləri axıtmaq, xumarlatmaq: süzmək.- yaş ağzıtmaq: göz yaşı tökmək. ağlayıb zarıldamaq.- könül axıtmaq: sevib bayılmaq. aşiq olmaq. meyl edmək.
qan axıtmaq:
adam öldürmək.
qurban kəsmək.
sidik axıtmaq: işəmək.
tər kimi damla damla axıtmaq: sızdırmaq. tərəşşüh etdirmək.
su küpündən, yağ sızdırır.- tirəklər çapraq aqızadıla: ağaclar yapraq tökürlar

AQITMATAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağıtma daş. taydaş (tay daş). yük ağamsın diyə işlənən daş. ağdırma daş. dənğdər daş (dəngər daş. dənədaş. ləngərdaş)

AQIV : Arin Turkish Etimology Dictionary

axış. axma. tökülmə

AQIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağız. ağuz.( axız).
< avuz: < avız. avıs. ovıs. ovıç. ovış. (< av. avlamaq: yığmaq ) yığan yer. oyşuq. oyuq. çıxış giriş yeri. dəlik deşik.
(os ( (latin)): aoa (bask): hau (çin): avuz: aos (başqır noy).).
şifahi.
ağız yazı: şifahi ədəbiyyat.
axız > aviz.
uc. qıraq. qıyı. kənar.
çurum ağzı.
boğaz. keçit.
kəbir (bə;zi) ayqıtların ucu, iş görən yanı.
qələm ağzı.
açar ağzı.
pıçaq ağzı.
iskilə. yanşaq. yanaşacaq yer.
sınır. sınğır. mərz. hidud.
süt başı. kala.
bal, qaymağın üzü.
şifahi.
ağızdan: şifahən.
söz. söləş.
ağaz. açılış. başlanış.
gedgəl. mübaşirət.
yalım. dil. tirə. kəsərlərin kəsən ağzı.
qılıncın yalımı.
< ay qız. qadınlar arasında
əşi! akişi. olan. oğlan; anlamında işlənən söz.
aqız! nədən belə gecikdin.
alış. dəlik. su, göl, bulaq ağzı. suyun axıb tökülən yeri.
ağuj. məməli heyvanların doğurduğu zaman verdiyi ilk süt.
ağız. uca. hündür.
açıq. aralıq. dəlik.
kəsici aracların kəsgin yeri.
pıçaq ağzı.
nərsələrin uc bölümü.
qələm ağzı.
giriş. başlanğıc. metod. yol ağzı.
sınır. qırağ. uc.
uçurum ağzı.
körfəz, liman, köy, başqa nərsələrin boş, açıq yeri.
ağızlıq. ləhcə. şivə.
təbriz ağzı.
mənsəb.
kərə. dəfə.
nazdan, qızqınlıqdan göz ucu ilə süzdürərək sezmək, baxmaq.
mülayimət. ağız.
deyilək. deyiliş. diyələk. diyəliş. diyalektik. şivə. ləhcə.
səs. nida.
çatal.
iki ağız bel: iki çatallı bel.
avuz. şifahi. qumot. gəmit. çənə.
aylandırqan. ilk süt.
avuz. qışın son ayı.
qapı. qaqay. çənə. qaya.
kov. qaynaq. mərkəz.
ağduq. adquq. ayuq. ayquq. xalis olmayan.
ağız. hələ doğmamış.
çay. irmaq.
ağız bağı: ağız boğı.
ağız bekitüv: ağız alma. qıyın altı. qıyım aşma. səhər aşma.
ağız almaq. yad tutmaq. görüqə salmaq. yadlamaq.
ağız bekitüv. ağız alma. qıyın altı. qıyım aşma. səhər aşma.
ağız vurmaq. {
yalvarmək.
gəp qaqdırmək. söyüş söyləmək. yamanlamaq}.
aqızlı burunlu adam: ünlü. şəxsiyyətli adam.
heyvanın birinci sütü. axız !. axıt !. üzdür ! (ağıdır !.ağızıl !.ağıdır !. ağızdır ! ).
ağız aramaq: osmaqlamaq. maraq edmək. bilmək istəmək.
sözü ağzında qalmaq: çaçıqmaq. çeçiqmək. tıqanmaq.
avuzuna çapmaq: ağzından vurmaq. sözünü kəsmək.
ağzι yelli: palvarçı. yalançı. boş boğaz.- ağız şapırdatmaq: tamışmaq.
ağzı pozuk: yamanavuz. küfürbaz.
ağız alma: ertdən azıq. qəhvaltı.
ağzına qədər dolu: tuppuş. duppuş. dolu.
dar boğazlı. ağzı dar olan: taravuz. daravuz.
ağzının tadını bilən: tabqarın.
ağzına bətləmək: söz tutmaq.
ağız suyu: sulaqay. bozaq.
ağız suğu. sulaqay. sulyay.
(heyvanarda) ağız burun: tumşuq ( t y ) yumşuq.
ağızdan axan su: aqış. axış. cərəyan. səyəlan.
ağzı yayvan: ağzı dadsız. yanqşaq. yanğşaq. yanşaq. çənəçi. gəvəzə. qonuşqan.
ağzı boş: qıytaq. qaytaq. yalançı. hərzəçi.
ağzı dar su qabı: tünək. tünq.
ağzın damı, yuxarısı: tanqlay. damağ.
ağız gəvşəyi: ağız sözü, virdi.
ağzı dadlı.
qurd ağzı: qutuya sandığa vurulan, qurd ağzına oxşar özəl biçimdə yonulmuş həlqərəcə.- ağız ilə quş tutmaq: olmasın kimi zirəklik göstərmək.- heyvan ağzına yem vermək: tuşurmaq.- ağız dadilə yemək: dadını almaq. ləzzətlə yemək.
ağız suyu: salya.- ağız dolusu qonuşmaq: hər gələ danışmaq.- ağza alınmaz: yeyilməz. içilməz. tatula. dadula. dadı kötü. dadıq. dadıqmış.- ağzın damcığı, damı, yuxar bölümü: tamaq. damaq.- dadı damağında qalmaq: ço bəyənmək, xoşlamaq.
ağzı yayvan: ağzı boş: yanğşaq. gəvəzə. laqırtı.
ağzı yayvan: ağzı açıq. sarsaq. boşboğaz. ağzı gəvşək. gəvəzə.
ağız buruşduran: buruq.
ağız suyu: salyar. salya.
yavrı ağzı: quzu, dana ağzı kimi açıq qırmızı boya.- ağız patlanğıcı: ğıcırlı saqqız.
ağız araştırmaq: dolaysıyla, dönə dönə sürüb sölətmək.
çay, bulaq ağzı: ayaq. mənsəb- ağzı açıq: şaşıq. çaşqın. avanaq. mat mə;təl.
ağız aramaq: danışdırıb sözdən söz almaq.
ağız ağıza:
dolu.
uyğun. tamtamına}. mütabiq.
ağıza alınmaz: iğrənc, ağır söz.
ağıza baxmaq: birinin sözünə uymaq. sözündən çıxmamaq.
ağzı boş: sarsaq. boş boğaz.
ağzını pıçaq açmaz: bıqmış. tutqun. mükəddər.
ağız pürsəngi: ağız virdi.
ağzını poyraza, yelə açmaq: havaya qonuşmaq.
can ağıza gəlmək: bıqmaq.
el ağzı: xalq ağzı: şayiə.
ağza düşmək: şayiə olmaq.
ağzında dili yox: ağzı var, dili yox: həlim. məzlum. fağır.
ağız tutmaq: susdurmaq.
ağız qapamaq: susmaq. söyləməmək.
ağzı qara: münafiq.- ağızla quş tutmaq: çox can atmaq, çalışmaq.
ağız kullanmaq: dil tökmək.- qurd ağzı: qutuların ağzında, birbirinə keçən doğramaları.
qamış, əkin sapları ilə hörülən, ağzı açıq səbət, sələ: qaşıq səbəti. kağal. kaval.
aqzın içi, saq, sol yanları. avurt: qasıq.
ağzın iki yanı: avurt.
ağzın iki yanında dişlərin oturduğu gəmik. qapı söğəsi: engək. yanğaq.- ağız vurmaq, ağız açmaq: aqızlamaq.
aqzı qırıq saxsı. təsti: dülək. dalağ. dölük.
ol yancuq ağzı burdu: o torbanın ağzın büzdi.
ağız suyu. süzük. suzuq.
süzüq ağızda yoğruşdu: ağız suyu qurudu.
ağzın gülə.
baxqıl ona əyqülüqün, ağzın gülə: iyiliklə bax ona, gülər üzlü.
ağzı pozuq: pozuq ağızlı. pis dilli.
ağzına yiyələnmək: çənəsini tutmaq. bildiyi dolayısı qonuşmamaq.- çatalağız: axar suların dənizə, gölə töküldüyü bölümdə, qum, buna bənzərlərindən birikərək oluşan adacıq. delta.
ağzına dək: qıncaqınc. dopdolu. tıxabasa. silmə.
ağzın (sırrın) verən beli qırılar, açıx qapı, iti yarılar (çapılar, oğurlanar).
ağzına istiot qoyub danışır: qızqın, acı, iti sözlü.
aslanağzı çiçəyi: danaburnu.
> avaz.
yayvan ağızlı qab, çanaq, küp, çömlək, saxsı, mətrət: tağar.
ağız iyi, qoxusu: bayatısı.- ağızda qovutla, zırna çalınmaz.
ağız savaşı, qavqası yapmaq: hırlaşmaq. qırlaşmaq.- ağzı gen, yayvan, açıq, bol, enli yekə qab: təknə. təşt. kavlan. kovlan. ləğən. ləgən. ləyən. gələn. gənəl (< gen, geniş olan).
xəmir gələni.
palta ləğəni.
el ağzı:
dediqodu. dediqoğ. dediqoy. dediköt. dediküt. fısıltı.
xəlq söyləyişi.
el ağzı: el dili. elin danışıq dili.
əsgi ağıza, yeni qaşıq (yemək): alışılmış olanlara sunulan yeni nərsə.
könlün ağzına gəlmək: çox qorxmaq.
ağzın dadın bilən, yeçəklərin dadlısın tıkızca seçən kimsə: qurcan.
əkmək aslan ağzında: keçim sağlaması güc durum.
yassı, ağzı gen qazan: güvəc. göğəc.- ağzından çıxanı, qulağı duymamaq: gözün yumub ağzın açmaq.
ağız qavqası: sözlə yapılan qavqa. dil dalaşı.
ağız birliyi: dil birliyi.
çəkicin döğən ağzı: döğgü.- ağıza gəlməz: dilə alınmaz. çox qaba, çirkin söz.
ağız pozmaq: dil pozmaq: yamanlamaq. söğmək.
ağız qavqası: sözlə yapılan qavqa: dil dalaşı.
ağızdan qaçırma: dil sürcməsi. dil yanlışlığı.- ağızdan çıxmaq, qaçıvermək: dildən sıçramaq.- ağzı dar, qarınlı qab: bocuq < boğcuq. boğsuk.- ağzı gen, altı dar qab: qıf. kuni. çortu. çovlu. kovlu ( < çov. kov: boş).- bal deməklə, ağız dadlanmaz: sözlə iş bitməz.- ağzı gəvşək olmamaq: sır tutmaq. paxlayı ıslatmaq.- paxlayı ağızdan çıxarmaq: söylənilməz nəyi söyləmək.- bayram ağız: çirkin, qaba, sövməc qonuşuq.
bir ağız: bir söz.
bir ağız: bir kərə, dəfə.
bir ağızda: bir kərədə, dəfədə. bir əldə.
bir ağızda: həp birdən. topluca.
çay ağzı: boğaz.
qırtlağın ağız bölümü: boğurtlaq. həncərə.
bir ağızdan hayqırma: yüksək səs.
bir ağızdan: bir səslə.
bolağız: çox danışan. çənəsi düşük. çataloz. çağaloz.
qarağız.
çirkin, keçimsiz, çatımsız, qarağız qarı: xortlaq. qorxlaq.
böyük başlı, gen ağızlı, yassı gövdəli, tikənli, dadlı, pullu piləkli balığ çeşiti: dülgərbalığı.
əldən ağıza: əl əməyi ilə keçimini sağlamaq.
gəvşək ağız: gəvəzə. çalçın. düşük çənə. boşboğaz.
kəsərli aracların ağzı, kəsgin üzü: çalım.- sevimlinin ağzı: qunçə.
yayvan ağızlı qab: devrək. çevrək.
ağız ağız çağırmaq: yüksək səslə, olduğu gücüylə bağırmaq.
ağzın yan boşluğları: ovurt. avurt.
ayran ağızlı: ayran budalası: ayran dəlisi: salaq. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. səfeh. sərsəm. abdal. axmaq. ənayi. çaşlaq. qaşalot. qaşalat. çağalat. qırıq. qırt. qart.qırtalaq. qırtabaş.
dildə ağızda olmaq: dillərə düşmək.- ağız bir edmək: ağız birliyi edmək: sözbirliyi edmək.
ağız pozmaq: küfr edmək.
ağız çevrəsi: ağız peçətəsi.
ağız dalaşı: söz qavqası.
ağız dəğişdirmək: öncə söylədiklərindən, dəğişik söyləm söyləmək.
ağız dil verəməmək: dildən düşüb, ağraşıb qonuşamaq.
ağız dolusu: aşırı küfr.
ağız əğmək: yalvarmaq.
ağız gəvişi: sıx təkərlənən söz. ağzından düşməyən söz.
ağız qalabağı: gərəksiz, boş söz.
ağız kavafı: çox gəvəzə. çalçın. şarlatan.
ağız kullanmaq: söz oynadıb, aldatmaya çalışmaq.
ağız ölçüsü: sır tutma dərcəsi.
ağız satmaq: ağız yapmaq: kəndin öğmək.
ağız suyu axma: imrənmə.
ağız dadı: iyi keçinim.
ağız dadıyla: dadını almaq. iyi geçimlə. dirlik düzənlə.
ağız yalımı: qoyu tüpürük.
ağız yoxlamaq: dolayı sözlərlə anlamaya çalışmaq.
ağız yormaq: boşa danışmaq.
ağızdan: sözlə. şifahi.
ağızdan ağıza: sözlə yayılaraq.
ağızdan qapmaq: bilikliklə danışıqdan gərəkli sözü tutmaq.
ağıza düşmək: dilə deşmək.
ağızlara saqqız olmaq: bir nəmənə hərkəsin dilinə düşmək.
ağızları uymaq: söylədikləri birbirini tutmaq
ağızsız: dilsiz. az qonuşan. yumşaq taxımlı, qılıqlı.
ağzı açıq: şaşqın. budala. qafası üşük, uyuşuq. qanğırıq. qanırıq.sadə. avanaq. abtal.
ağzı açıq qalmaq: çox şaşmaq.
ağzı pozuq: küfürbaz.
ağzı böyük: çox öğünən.
ağzı gəvşək: boşboğaz. sır tutmaz.
ağzı havada: şaşqın.
ağzı qalabalığ: şarlatan. artıq, tutarsız qonuşan.
ağzı qara: münafiq. müftəri. qara savçı.
ağzına baxmaq: sözünə uymaq. sözündən çıxmamaq.
ağzına baxdırmaq: çox gözəl qonuşmaq.
ağzına saqqız edmək: bir sözü çox təkərləmək.
ağzına sürməmək: heç yeməmək, içməmək.
ağzına tüpürmüş: kəndi fikrini qəbul ettirmək.
ağzına üzünə bulaşdırmaq: bacarmamaq.
ağzından çıxanı, qulağı duymamaq: gözün yumub ağzın açmaq.
ağzı qulağına varmaq: çox sevinmək.
ağzı bərk, sıxı: sır saxlar.
ağzı oynamaq: dəğirman kimi işləmək.
ağzı var, dili yox: az qonuşan.
ağzı yanmaq: nərsədən yamanlıq, ziyan görmək.
ağzı yuxarı: sırt, dal üsdə.
ağzı sulanmaq: canı çəkmək. imrənmək.
ağıza alınmaz: çox qaba. kötük. gödük. qırt.
ağıza almaq: söz edmək. sözünü edmək.
ağzının çalapərtövü olmamaq: deyilməsi gərəkən olmayan sözlər demək.
ağzın suyu axmaq: çox imrənmək, ləzzətlənmək.
ağzıyla quş tutma: yapıla bilməyəcək işlər yapmaq.
ağzının payın vermək: gərəkən nəsələri söyləyib susdurmaq.
ağzının qoxusun çəkmək: qatlanmaq. dözmək.
ağzının içinə baxmaq: çox özənlə dinləmək.
ağzını tutmaq: boşboğazlıq edməmək.
ağzından düşürməmək: sürəkli təkərləmək.
ağzını pozmaq: sövmək.
ağzın uğra açmaq: xeyirə açmaq.
ağzını qapatmaq: susdurmaq.
ağzını toplamaq: küfürlü qonuşurkən susmaq.
ağız yazın: şifahi ədəbiyyt.
ağızdan ağız: qulağdan qulağ: dediqodu. şayiə.
ağızdan çıxmaq:iki dişdən çıxmaq. söylənmək.
arvadağız: qalbıq. qambıq. çalbıq. çılbıq. (arvadının tərsinə, qarşına qalxamayan, onun sözündən çıxamayan yalvara, aciz ərkək).- kavalmış, genəlmiş deşik ağzı: kavdıra. kaldıra.
gən ağızlı, saplı iri su qabı: kavış. qamış. məşgəfə.- başına (oyuna, fikrinə), ağzına qoymaq: daşlamaq. oxlamaq. yada salmaq. anıtmaq. andırmaq. hiss etdirmək. anışdırmaq. işarə edmək.ilqa; edmək.
çiyağız: kalağız: çalağız: kavağız: düşünmədən qonuşan kimsə.
ilk ağızda: ən öncə. ilk öncə.
ilk ağız: təbərzə. nobar.
incə ağız: suyçu dilli. dadlı dilli. şirin dilli.
qadın ağızlı: qarı ağızlı: arvad ağızlı. arvad ağız. qarı ağız: qadın ağız. qılıbıq.
arvadının sözündən çıxmayan.
arvad kimi, dediqoduya, gəvəzəliyə yatqın ərkək.
ağzın yumub danışmamaq: dili qarnına girmək. qadanmaq.- qara ağızlı: qaraçı. qaraca. qaramaçcı. qara çalan. qara çalıcı. qara yaxan. iftiraçı. töhmətçi.
iri ağızlı, qaramtıl, başı böyük çoban iti çeşiti: qarayaxa.
ağız burnu qara olan heyvan: qaramalaq.
bir yanı açıq, ağzı tikili olan topraq daşıma çuvalı: qarnı yarıq.
dəmir aracların ağzın kürədə qızdırmaq, dövmək, biləmək: qara yülək yaptırmaq. çala çülək yaptırmaq.
ağzı gen qab: kərsən. qarsan.
qadana (zəncir), su saxlamaz, yırtıq ağız söz saxlamaz.
qəlbirlə su daşınmaz, başlı ağız, hər gələni danışmaz.
qulaqdan qulağa, ağızdan ağıza söz gəzər.
qarnı ağzında: qarnı gözndə: qarnı əlində. qarnı cibində.
ağzı açıq, əli açıq boş qalmaz.
ağzın açan tutuldu, başı olan qurtuldu.
ağzına yerləşmiyən dili var.
ağzın açar qarqa kimi qarıldar, ağzın qapar, ilan kimi fısıldar.- anılar sürüklərkən məni, ağızdan qaçırmışım dəni.
ağız bilrliyi: oydaşlıq. öğdəşlik. oybirlik. gördaşlıq. düşdəşlik. fikirdaşlıq. tevafüq. ittifaq.- ağız qavqası, yaxalaşmaya töküşdü (çevrişdi).- ağız sütü ilə əmişdirmək: ağızlandırmaq.- ağıza düşmüş bayat söz: çeğnək söz.- ağzı dolu, əli boş.
ağzından inci saçmaq: birbirindən gözəl sözlər sözləmək.
nin ağzı: in dəliği.- ağzı gen küp: küpəc.
bəxtim ölüb qaxmır, ağzım aşa yatmır, yaşım başa çatmır.
bir ağızdan səslənmək: hüykürmək. höykürmək.- əsgiyən baltanın ağzına vurulan dəmir, çəlik parçası: qaplaq. qablaq.- hər qafadan bir səs, hər ağızdan bir söz çıxma: qaramaqarışıqlıq. pozqunluq. düzənsizlik.- qamış, əkin sapları ilə hörülən, ağzı açıq səbət, sələ: qaşıq səbəti. kağal. kaval.
qurut əzmək üçün, ağzı gen, yayvan, dibinə sarı daralan saxsı qab: qaqaran (< qaqmaq: əzmək). kavran. kəvrən. mətirət.
qapı ağzı: astana.
ağzı gen qab, şüşə, botru: kavanoz.
ağzı yırtıq, söz saxlamaz: kavanoz.
ağzı yekə kimsə: kavanoz.
ağzına gələni söyləmək: qatıqlamaq. qatmaşırlamaq. qatmaşıramaq.
gəlişigözəl, ağzına gələni söyləyən: qatmaşər. qatmaşır.
it ağzını gəmik tutar: pozuq kimsələr azaş görüncə susar.
kiçik, orta boylu, ağzı geniş qab: kavanoz.
qural buyumuş olandan bəri, ağız çatırsa aşa, baş daşa dəğir

AQIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağız.ağuz. avuz.
dərə. vadi.
dağ avuz: dərin vadi. qanyon.
yeni doğuranın ilk sütü.
ağız. şifahi.
martın igirmi birlə otuzbirinin arasındaki qünlər. qışın son ayı.
ağız açıx: büknüt.
ağuz bav: ağuz bağ: çuval, tulum, ağızın bağlamaya yarayan bağ, ip.
ağuz baylamaq: ağız bağlamaq. oruç tutmaq.
ağuz çayqamdı edmək: təhqir edmək. aşağılatmaq. kiçik görmək. həqir görmək.
ağuz yel: söz.
ağuz yetdirmək: söz söyləmək.
ağuz qara tutmaq: küsmək. darılıb qonuşmamaq.
ağuzgir aldırmaq: yem vermək.
ağuzgir edmək: biraz yemək.
ağuz marda: fiyat. baha.
ağuz suv: tükürük.
ağuzqa tüşmək: dilə düşmək. dediqodu qonusu olmaq.
ağzu quş tutmaq: övünmək. kəndini övmək.
ağzu ot çaqmaq: çox qızqın qonuşmaq. hiddətli qonuşmaq.
ağzu tutulmaq: qonuşmamaq. dili tutulmaq.
ağzun açıb cabqınçı: çox hızlı. sürətlə.
avzun çayqamaq: söylədiğinə peşman olmaq. sözünü geri almaq.
avzun tutmaq: münaqişədə sözlə yenmək.
ağzuna aşamaq: azarlamaq. paylamaq.
ağzuna çapmaq: sözünü kəsmək.
ağzuna qaratmaq: gözəl qonuşmaq.
ağzunda it ölmək: qorxusuzca qonuşmaq. sərt qonuşmaq.
ağzunda qılıcı bolğanmaq: sərt qonuşan.
ağzunda suvu bolmay: ac. ac qarnına.
ağzun açsa öpgələri görünə: çox zayıf. cılız. sısqa

AQIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağuz.
ac ağız:yalmağuz. yeyərdoymaz. acgöz. qarımpa. yeyici

AQIZA : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağıza > avazə. yüksək səs. bağırma

AQIZALMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağızalma.
aşta açta. dan yeməyi. ağızlıq. sübhanə. çaşt. ertə aşı. ertaş. qəhvaltı. ertdən azıq. səhər yeməyi.
ertdən tatım. sabah qəhvaltısı

AQIZALTI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağızaltı. tuşluq. sübhanə.
ağızaltı yemək: tuşlanmaq. toxdaşmaq. sübhanə yemək

AQIZAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

axızan. axışan. qayışan. qayızan. sürüşən. sürüzən

AQIZÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağızçı. avazçı. vaiz

AQIZILMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

axızılmaq.axıtılmaq. tökülmək

AQIZLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

(ağızlamaq. axızlamaq).
ağza vurmaq. dadmaq.
nərsiyə ağız açmaq, ağız qoymaq. giriş çıxış yeri yapmaq.
arxı ağızlamaq.
ağıza ağızlıq taxmaq.
atı ağızlamaq.
sövmək. söğüş söyləmək. danışmaq.
o nökərin ağızladı.
nərsənin ölçüsün, durumun yuvasının ağzından keçə biləcək ölçüyə qoymaq.
ağız açmaq.
pıçağın ağzın açdır.
doruqlamaq. silmə, təpəsinə dək doldurmaq. təpələmək.
> avazlamaq. səsləmək.
ağızlamaq. açmaq. başlamaq

AQIZLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağızlaşmaq. sözləşmək. anlaşmaq

AQIZLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağızlı.
avazlı. ötücü. nəğməçi. oxuyan.
avazlı. dünür ( < düğnür. düğünləyən). istəyən.
ağujluq. ağız sütü olan kişi.
iki ağızlı: iki yanıda kəsgin pıçaq.
iki ağızlı balta: dalqabaq balta. iki üzlü. yaltaq. yalağçı. yantaq. çaldaq. çandağ. çapaz. qaçaz. söz daşıyan. arapozan. arapozac. arapozucu. dələdüz < daladüz. ( dala: əğri. kələk + düz). münafiq

AQIZLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

(ağızlıq. axızlıq).
müştük.
yemiş səbətlərinin dibinə başına, qoyulan dal yapraqlar.
axızlıq. yumşaqlıq. armınlıq. mülayimət.
müştük. tumuşluq. buruntaq. burunluq.
qəlyanın şılankının, soluqlu sazların, ağza alınan bölümü.
qapaqlıq.
başlanış. başlanğıc.
quyu biləziyi.
ağızalma. sübhanə. çaşt.
ağazə (fars). qiymə. topraq, suyun içəri girməsinin qabağın alması üçün başmaqların qıraqlarına qoyulan ensiz şırıq.
uğur. deyiş. ləhcə.
yeməli.
aclığı gidərmə üçün yeyilən ağızlıq, yeməli: acurqa. azurqa. ajurqa. acuraq. azuraq. ajuraq. > azuqə.
söyləyiş. qırtlağ. boğaz. ləhcə. çalar.
dil çalarlı: ağızlığı olan.
ağızduruq. lüqam