Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

YENİMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

doğurmaq (yalnız qadın için)

YENİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

enin. yığam. yığna. yığın. yığım. yığıq. yığıt. gömül. gömüt. coğul. çömək. cumuq. yumuq. qonqut. qontuq. qorun. qornuq. qapan. qapanca. qadan. qatan. qalğa. qazın. qaznaq. xəznə. məxzən. bastı. bastanaq. basın. batın. batman. salın. saxlu. saxluc. saxluq. saxlıq. saxlıt. kürtük. birkit. birikit. topalıt. topalım. artqa. artıqa. təpik. depo. qambar. ambar

YENİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qalip. müzəffər. utqan

YENİR : Arin Turkish Etimology Dictionary

yeyinir. yeyilə bilir.
yenir kəsəli: qora (xurə. aşıla, akıla, cüzam) kəsəli.
görnək. alış. vərziş. adət.
hənuz. yeni olarax. son zaman.
yeyici. yiyən

YENİRAK : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenğəz. yenğəz. yanğaz. yanaz

YENİRÇƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

akıla. tuttuqu yeri yeyib çürüdən kəsə

YENİRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenişmək. öğrəşmək. alışmaq. adət edmək.
görə görə göz yenir, gedə gedə ürək yenir.
gözdən yenirməyən, ürəkdə qalmaz

YENİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yengiş. utuk. qələbə. utqu. qələbə. qalibiyət

YENİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenişik. enişik. yenik. eniş. iniş.engiz. yengiz. engiziş. yengiziş. əngiz. əngiziş. ingiz. ingiziş.
eniləyiş. geriləyiş.
yıxış. yıxılış. yıxılım. yıxılma. yoxalış. yoxalım. yoxalma. çevriliş. devriliş. devrişmə. dönüş. çönüş. çöküş. çöküm. çöküt. çöklüş. çökülüş. çökmə. düşüş. düşmə. düşgü. batış. batma. basılış. basılma. dağlış. dağılış. dağlım. dağılım. dağılma. salınış. sınış. sınğış. sınılış. sındırqı. sınma. qırılma. qırılış. qırğılış. pozuluş. pozulum. pozqunuq. pozğuluş. pozulma. aşırış. altanış. inqiraz. nabudi. izmihlal. inhidam. məhv oluş. məğlubluq. şikəst. həzimət.
tükənmə. dinmə. sönmə.
yaxın arxadaş, dos. canciyər.
könül enişi: ürəyə yaxın biri.
yumşaq. həlim. ram. minək. üzüyola. taxımlı. qılıqlı. xoşqılıqlı. xoşqılqınıq. xulqlu. xuylu. xoşrəftar.
əğikboyun. boynuəğik. başəğən. buyruqsın. tanıqsın. qoybaş. izləyən. gəlici. uysal. uysuq. enik. yenik. müti’. tabe;.
eniş aşağı: eniş yoxuş: yenişdə aşağıya doğru.
eniş çıxış: atartutar. əngəbəli engəbeli.
enişli çıxışlı: enişli yoxuşlu

YENİŞƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

enişə. düşürə. axışa. axına. yoluna

YENİŞİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenişik.enişiq. enişik. yenik. yeniş. eniş. iniş.engiz. yengiz. engiziş. yengiziş. əngiz. əngiziş. ingiz. ingiziş.
eniləyiş. geriləyiş. çöküş. sınma. sınış. yıxış. yıxılış. yıxılma. şikəst. tükənmə. dinmə. sönmə.
yaxın arxadaş, dos. canciyər.
könül enişi: ürəyə yaxın biri.
yumşaq. həlim. ram. minək. üzüyola. taxımlı. qılıqlı. xoşqılıqlı. xoşqılqınıq. xulqlu. xuylu. xoşrəftar.
əğikboyun. boynuəğik. başəğən. buyruqsın. tanıqsın. qoybaş. izləyən. gəlici. uysal. uysuq. enik. yenik. müti’. tabe;

YENİŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenirmək. öğrəşmək. alışmaq. adət edmək.
görə görə göz yenir, gedə gedə ürək yenir.
gözdən yenirməyən, ürəkdə qalmaz

YENİŞYOXUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəbə. engəbə. atar tutar

YENİTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

gönü yağınan yaşla, günü yenidən başla: (hər günün öz işi var, keçəl başın yağı var).
yenidən dirilmiş, güclük simgəsi, simbolu: qartal

YENİTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenidən.yenə. bir daha. yeni başdan. yenidən. genə. dubarə. başdan. yeni başdan. təkrar

YENİTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenidən.
kabat. kaytadan.
qaytadan. təkrar. genə. yanğırtından.
genə. yenə. daha. təkrar.- yenə gəldin

YENİTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

yanıtmaq.
doğurtrnaq.
mama arvadı yenitir.
doğuzdurmaq.
tazalamaq. yanatmaq.
ürək başı yenindi: ürək dağı düzəldi

YENQ EDMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çarə qılmaq. bu dərdə bir yeng elə

YENQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yanğ. qol. bol yanğ

YENQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenğ. (yenğ: alçaq).
yen > yel. al. cin.
yenğ arabası: cin arabası: bisiklet.
yol. yöntəm.
yen. qolun ətəyi.
yenin sıvamaq: qolların siyirmək. işə başlamaq.
yenik.ürəyi alçaq. alçaq könül. engin ürək. comət. firutən.
yel (yenğ. yen. cin) atına minmək: çox sınırlanmaq.
yen çarpmaq: cin vurmaq.
yen çarpmışa dönmək: çox şaşırmaq. nə edcəyin bilməmək.
yenğ olmaq: cinə dönmək.
yenğ oylu: cin kimi. kurnaz. kurzan. qurbaş. iy çəkən. ivək.ustal. sivir. zirək. zeyrək.
yenğ olmadan adam çarpmaq: gücü yetməyəcək işi yapmaya qalxışmaq.
yenği tutmaq: yenği (cini) təpəsinə çıxmaq: dəlirmiş, sınırlanmaq.
yenğlər cirit oynamaq: ıssız, tək olmaq.
yenğləri başına toplanmaq: qızmaq. qızınmaq. sınırlanmaq.
yenin silkəmək: xaz keçmək. bıqmaq.
yenğləri dağılmaq: öfgəsi yatışmaq

YENQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenğ. yinğ.
qol (paltarda) (< yenmək). lingə. astın. qolın aşağı bölüyü. yenglik: uzun qollu əlcək.
qoldan əl üzünə enən parça bölümü.
rəng. yengili yengili paltarlar.
burun suyu. sümük. fırtıq.
yendəki: fırtıqlı.
yanğ. ətək.
yenq atmaq: yinğ atmaq. yinğitmək. engitmək. sümgürmək.
( < yenmək). hər nəyin yenilən bölümü, qolu, ayrıntısı.
yen. paltar qolu.
yenq allı: manşet.- yenqin örqə edmək: qollarını sıvamaq.
yenqsiz qabray: yələk.
ebze yenq: iyqən yenq: qafqas qız paltarının qolları

YENQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenğ.
ling. qolun ətəyi, dəsdəsi.
salış. sallaq. ətək

YENQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yangə. ( < yan. yanda gedən).
qardaş, əmi, dayı arvadı.
toy gecəsi gəlinə qılavuzluq edən.
mamo. qərdək gecəsi gəlinlə bərabər göndərilən qadın.
yanqa. yanca gedən. sağdıc qadın. yana. tərəfə.- gəlinin sağıcı: yengə. yangə

YENQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yengə. ( < yan).
gəlinin yanında gedən.
quyruq.
qəlinaba. gəlinabla. gəlinana. gəlinbacı. gəlingə. gəncə. gəlinin sağdıcı. sağduş.
yədək. quyruq

YENQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yengə. ( < yenən. düşən).gətin. gətingə. (< gəlmiş olan). qatı. qatın. qatınqa. (< qatılmış olan. doğma olmayan)