Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

YERAÇAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

imkan yaradan.
alaya, gülüncə, suçlanmağa, qınanmağa, yanmağa yeraçan, imkan yaradan söz, davranış: işgi. inci. bara.
inci, işgi bıraqmaq, qoymaq, düşürmək, salmaq: bara qoymaq

YERALMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

yeralma soğancan, səni sevirəm ay can

YERALMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

curqa. yurqa.
yeralma toplamaq: qartoş qazmaq.
yeralma əkmək: qartoş salmaq.
yeralma ovağı: qartoş uvqan

YERALMASI : Arin Turkish Etimology Dictionary

yer yumurtası. qar topu

YERALTI : Arin Turkish Etimology Dictionary

yer altı. qarayer. qaqra. qaradaban. qabanlıq. endirç. patval. kav. gəv. kəvət. zerzəmi.- yağan yağmır qaqrıya keçdi

YERALTI : Arin Turkish Etimology Dictionary

zerzəmi. məxzən

YERAZUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yol yeməyi. yola götürülən torba, yaraq. tuşə ( < tuqşə)

YERBAQISAQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

yerbağısağı. yer qurdu. solucan

YERBASAR : Arin Turkish Etimology Dictionary

əğəcən. iğəcən. iyəcən. yiyəcən. birinin yerin tutan. ardıl. canişin. xəlifə

YERBASARLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əğəcənlik. iğəcənlik. iyəcənlik. yiyəcənlik. ardıllıq. canişinlik. xəlifəlik. xələfiyyət

YERBAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

topraqdan tikilmiş dam

YERBİR : Arin Turkish Etimology Dictionary

həmkəf.
yerbir keçit: qarayolla, dəmiryolu kəsiştiyi keçit. (qarayol: şosə)

YERCİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yirçi. yırcı. ırçı. irçi. topraq yiyəsi.
başqan. yol göstərən. mürşid.
qılavuz. izci. rəhbər. yer bilən. yer bildirən.
əkinçi.
yerici. yürqən. yürkən. yürükən. yürücü. bara. vara.
yerci ulduz:. səyyarə

YERÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

cütçi. tarımla uğraşan

YERÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yerən. itən. sevməyən.
sevgiyerən: sevgi sevməyən.
yeməkyerən: yemək sevməyən.
topraqyerən: toprağın, ölkəsin sevməyən

YERÇİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

(yer: iz. simgə). izci. tə’qibçi. tə;qib.
əkinçilik. ziraət

YERÇÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

sın. qəbir. məzar

YERƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yarı. tərəfə.
yörə. yörgə. yürə. döğrə. çevrə. yer. mühit.
bu yörə dolanma daha.
pozuq yörə.
yerəqoca: yəkə qoca.
yerəqul: yəkə qul.
yerə baxan:. yerqin. hüzünlü. bitgin. boynu bükük. məhzun.
yerə sərmək:. saylamaq

YERƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yerək. gərək. lazım. yapışan. öhdəli. vəzifəli

YERƏQEÇƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

yerəkeçən. həvic < kavuç. kök. pürçüklü. yeyilən
kökü; yerə gömmüş, quylaq qalan bitgi

YERƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

yenən. salan. çalan. alçaldan. düşürman. düşman (: düşürən < düşürmək).
bəylik, devlət, el düşmanları.
yerçi. itən. sevməyən.
sevgiyerən: sevgi sevməyən.
yeməkyerən: yemək sevməyən.
topraqyerən: toprağın, ölkəsin sevməyən.
yazıyerən: yazı sevməyən

YERƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

bədişçi. pisləyən. kötüləyən

YERƏNÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

malikanə. mülk

YERƏTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

yerinmək. təmbəllik edmək

YERİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ocağı. mərkəzi.
bazar, alver yeri, ocağı, mərkəzi: qapanlı. qapanlu. qapan. bazar.
dirək, sutun, düz nərsinin şişik yeri: qarın.
sərgi yeri: qanat. qonat. salon. qaleri