Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

BEQƏVUL : Arin Turkish Etimology Dictionary

bekəvul. bəkavul. qoruyucu. bəkçi. qaraqol

BEQİTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

bekitmək. bükmək. büküt. qapalı. bağlı. yaşut bəkutka: gizli bağlı

BEQİYAFƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

biçiksiz. bəşiksiz. qatanqur. biçimsiz. gobud. yaxışıqsız. qılıqsız

BEL BEL : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağzı açıq qalmaq. şaşmaq.
bel bel baxmaq: bər bər baxmaq

BEL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kişi gövdəsində göğüslə qarın arasındaki daralan bölümün arxası.
heyvanda sağrı ilə omuzbaşı arası.
uca dağın iki təpə arasındaki geçit verən bölüm. geçit. boğaz. belən.
bir nərsələrin orta bölümü.
bel suyu. ağ. atıq. gəlmik. məni.
gəmidə orta bölüm.
ara. orta. kəmər.
məni. isperm. atmıq.
qatı çəlikdən, yaylı, qoğsulu kürək.- arvad eldən, oğul beldən.
yazdı topraq açan, yapraq tökən, beli bükən qış olur.- düz nərsənin əğilib qarın, bel verməsi: qarınlamaq.
bel qəməsi: kasatura.
bel quşağı, bağı: qar. qor. qur. qurşaq. kəmər. qəmər.
belə taxılan fişəklik: qarqılıq.
qantara belində: aldanmaz. açıxgöz. külutmaz.
qozbel: qayurqa. qayurqa. qaybır. kampır. belibükük. bükükbel.
yol bel: geçilən yer. yol.
əli beldə, dili sözdə: hər çeşit qulluğa hazır.
bel bağı: incə quşaq. kəmər.
beli bükür: arxası tonqınqı.
dağın beli: ərgənə. əğgənə. gərdənə. boğaz. gədik.
dildən söz gələr, beldən oğul gələr, əldən iş gələr.- çapa biçimində olan bel: dikəl.
beli bükük: qurzaq.
bel gəmik: omurqa. onurqa.
bəl bəl: səfeh səfeh. şaşqın. durqun anlamsız.
bəl bəl durub baxma.- bel bağlama: and içmə törəni.
bel bükmək: çox əməklənmək, sıxınmaq, darılmaq. zəhmət çəkmək.
bel vermək: bükülmək. kamburlaşmaq.
bel gücü: ərkəklik gücü.
bel kəsmək: keçidi tutmaq, bağlamaq.
bel qırmaq:
böyük ziyan vermək.
başqasının önündə əğilmək.
beli bükülmək:
qocalmaq. qarımaq.
güc duruma qalmaq.
beli gəlmək: kişilik yaraqından salqı axmaq.
belini doğrultamamaq: durumunu düzəltəməmək. sıxıntıdan qurtulamamaq.
belindən gəlmək: soyundan gəlmək.
belini doğrultmaq: durumunu düzəltmək.
belini gətirmək: bir nəsəni bıqdıracağına uzatmaq.
belini qırmaq: dizə köçürtmək.
iki ağız bel: iki çatallı bel.
ağzın (sırrın) verən beli qırılar, açıx qapı, iti yarılar (çapılar, oğurlanar).
bel ağrım düzəldi, yalnız qaq qaldı. (qaq: əğik. bükük. devrik. tövərək).
beldə daşınan pıçaq: kavcır. kavcar. xənçər.
beli bükük. iki büklüm.- beli bükülmək: qatbük olmaq.
bel, qazma, qaymaq, dırnağ kimi araclara verilən gənəl ad: qaşıq

BEL : Arin Turkish Etimology Dictionary

qazqır. belqağın. kürək.
orta. ara, aralıq, orta. yarı. bəzi nərsələrin orta bölümü.
gövdənin beli. dağın beli.
gecə beli gəldi çatdı: gecə yarısı.
belqala: orta şəhər.
heyvanda sağrı ilə omuz arasındaki bölüm.
yol. boğaz, qıstaq.
dağın ətəyi.
dağ beli: dağ gərşi: dağ sırtı.
yüksək bir dağın iki təpəsi ortasındaki geçit. belən. keçit. boğaz.
belen, dağ beli, iki təpə arasındaki geçit verən alçaqca bölük. qarnın dal yanında daralan bölüm.
ortası açıq, bükük arac. (> bil (fars)).
çatal bel: şənə. pala.
kişi gövdəsinin ortası.
bel bağlamaq: güvənmək.
bel qatdamaq: dözmək.
belinə gün girmək: usaaşmaq. təmbəlləşmək.
incə bel: qarışbel.
incə bel: qumursqabel.
bel qısuv: bel bağlama.
belbağ: kəmər.
bel bağlamaq: güvənmək.
bel qatdırmaq: dözmək. səbr göstərmək.
belinə gün girmək: təmbəlləşmək.
bel bağlamaq:
hazırlamaq.
bir yığıncağa quruha alınma törəni.
belini bağlamaq: hazır olmaq.
bel bağlamaq: əl bağlamaq. qullanmaq. hazır olmaq.
dağ beli: arğıd. arğıdal. arğadal. boğaz. keçit.
bel soyuqluğu: işək borularının ısıtması, yanığması.
bel gəmiyi: əgin. əmud fəqəri.
bel buran: it quyruğu. bitgi adı.
qaşa oxşar kimi, yaylı belli olan nərsələr: qaş.
bel gəmiyi: okurfa. onqurğa. onqura. situni fəqərat.
dağ beli, kəməri: ərkinə. ərgənə.
dağ beli: arğdal. gədik.
bel qılmaq: bellənmək. kökəlmək.
yedi yedi bel qıldı.
bel qılmaq: bir kimsəyə diləğindən çox yemək vermək.
geçə belinə dəri gəlməy, qaydadı bu?: qecə yarısına qədər gəlməyib nərdə bu?- tavnu beli: dağın orta qısımlari

BELAQAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

belağac. qalın ağac

BELBAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

belbağ.
bağ. quşaq. qurşaq. urama. kəmər.
qavuş. qars. qurşaq. quşaq. qorun. kəmərbənd. tətel. gözəlcə bağlanmış qurşaq ki, bir ucu, bir yandan sallandırmaq

BELCİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

belsək. kiçik bel. süpürü, ocaq külün götürməyə yarar belçə

BERİMLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

verimləmək. kərəmləmək

BERİMLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

verimli. kərim

BERİMLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

berimçi. borclu.
alımlı arslan, berimli sıçan.
cörmət. açıqəl. əliaçıq

BERİMLİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

verimlilik. ululuq. kərimül nəfs

BERİNCƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

verincək. pərincək. sadiq. içdən bağlı. fədakar

BERQAMOT : Arin Turkish Etimology Dictionary

belqamot < beq armudu: bəy armutu. bir çeşit böyük sulu. qoxulu armut. (> berqamottaitali. (fırans))

BERQEN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qardaş arvadı

BERQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

berkə (fars)< birkə. birikə. gölək. qölət. gölcük. bir yerdə birikən su (çay, yağmırdan). qaq. sarnaç. yağmur suyunun bir çuxurda birikintisi. su birikintisi. bir yerdə birikən su (çay, yağmırdan). gölənti. gölbit. gölbət. gölək. qölət. gölcük. gölcəq. gölcağız. gölcəğiz. gölənti. kiçi göl.
bərgə. dövrə. əsr. bürhə.
bergə. vergə. borc.
vergə batmaq: borclanmaq