Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
BOQAZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğaz. boğuz.
qısırdal. iki qat. ağır ayağ. alqın. yüklü.
boğaz: azıq. yem. güclü boğaz: bəsləyici yem.
boğurdaq. boğazda şiş. çıxıntı. qabarcıq əmələ gəlmək dargeçit. kanal.
boğuz. qamış. boqaça. boğaça. boğuça. qırtlaq. xırtlaq. umaqu. damağ. hulqum. alqum. hulqum. damaq.
gəbə. boylu. yüklü. hamilə.
soxaq. tıqrıq. tığrıq. tıxrıq. yol. keçit.
tutqavul. keçit. dərbənd. (< dar bat. dar bağ). dar dərə. dar yol.
boqqur. qırtlaq. hulqum. öngəç. yemək borusu.
körfəz. qoy.
dağ boğazı: ayrı.
qırqı. qırtlaq.
hər nəyin dar, darığ, boğuq yeri.
şüşənin boğazı.
iki dağ arasında dar keçit. darband. dərbənd.
çay ağzı. mənsəb.
yemək. yiyəcək.
ağız. arğıd. arğıdal. arğadal. dağ beli. keçit. geçid. yarıq. gədik. dərbəd. nərsənin geçiləcək yeri.
dağ geçidi.
təknə. təngə.
boğaz olmaq: boğazdan xəstələnmək.
boğaz xəstəliyi: boğaq.
sıqı boğaz. dar boğaz.
birinin boğazından çıxarmaq: birinin sırtındn çıxarmaq: birini qusdurmaq. güclüyüb, zorlayıb almaq.
boğazın hava borusundan çıxan səsin yeri: qırtlaq
qırtlağına basdı.
qırtlağıma qaçdı.
qırtlağını sıxdı.
boş boğaz. toyuq ayağı yemiş.
sıq boğaz edmək: birini darda qoyub, istədiyin etditmək.
iki yanı uçurumlu, qorxunc boğaz, dərbəd: dəmir qapı.
boşboğaz: ağzı yayvan. ağzı açıq. sarsaq. ağzı gəvşək. gəvəzə.
kor boğazlıq: oburluğ. qarımpalıq.
boş boğaz: sarsaq.
boğaz boğaza gəlmək: dalaşmaq.
boğazdan keçməmək: boğazı tıxanıb yiyəməmək- sıq boğaz edmək: qısdırıb zorlamaq.
boğaza durmaq: utamamaq. yaramamaq.
boğazda oluşan öldürücü şiş: quş palazı

BOQAZI : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlıq. yem.
at boğazı

BOQAZİÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğaz içi.
boğaz. boğazın içi, iç bölümü, ortası.
bosfor

BOQAZQƏSƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğaz kəsən. bir boğazı, təngəni qorumaq üçün qurulan qurşatma, sarma, hisar

BOQAZLAMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlama. öldürmə. söndürmə. öldürmə

BOQAZLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlamaq.
qıltıqlamaq. qırtıqlamaq. qırttaqlamaq. qırtlaqlamaq. xıltıqlamaq. xirtləkləmək. xirtdəkləmək.
qurban kəsmək. qırtlağlamaq.
yükləmək. yüklətmək. gövrələmək. gövrələtmək. gəbələtmək. dölləmək. döllətmək. ikiqatlamaq. hamilə edmək. liqah, ilqah edmək

BOQAZLANACAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəsiləcək

BOQAZLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlanmaq. qurban kəsilmək

BOQAZLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlaşmaq. yaxalaşmaq

BOQAZLATMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlatmaq. qurban olunmaq

BOQAZLAYAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlayan. bataqçı yeri. bataqxana

BOQAZLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlı.
qarınpa. qarınqulu. obur. iştalı. iştahlı. istəkli. çox yemək yeyən.
boylu. yükün. hamilə

BOQAZLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlı. iştalı. oburluq. ac gözlülü

BOQAZLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlıq. boğazüstü. dodaqlıq. dilaltı. dişaltı. məzə

BOQAZLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlıq. kürkdən boğaz sarığı

BOQAZLIN : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlın. azmənd < azman. < acman. acgöz. yanığ. yanğılı olan. tamakin

BOQAZLIYAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazlıyan. əldən salan. simitən. tutub bıraxmayan. yaxalayıcı. turan. duran. kəllə şəq. islatan. sulayan. müsirr

BOQAZMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

( z t ). boqatmaq. boqadmaq. boğalanmaq. boğa olmaq

BOQAZSIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazsız. iştahsız. çox yemək yeməyən

BOQAZÜSTÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğazüstü. dilaltı. dişaltı. dodaqlıq. məzə

BOQCA : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğca.
boğac. darlıq. sıxıntı. qapnaq. qussə.
boxca. buxca. bağlı. dəng. dəngə. tay. yeşik

BOQCA : Arin Turkish Etimology Dictionary

oğca. çulqam. topaq. paket.
kiçik buxca, boxca: çığın (< çıq)

BOQCALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğcalamaq. buxcalamaq. torlamaq. dövrləmək. dövrələmək. dövürləmək. toplamaq. devşirmək. paketləmək

BOQCI : Arin Turkish Etimology Dictionary

boğcı. bir ipin, nəyin bağlanan iki ucu