Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
ALA ÇOLA : Arin Turkish Etimology Dictionary

yarım yamalaq. baştan savma. şöylə böylə. zarzor. sığ. özənsiz.- işni ala çola bardıradı. işi yarım yamalaq. baştan savma yapır.
sən ala çola bilgənləring bilə ol işin tındıralmaszsan. sən yüzəysəl biltiklərinlə o işi həlledəməzsin

ALA ÇUBA : Arin Turkish Etimology Dictionary

alalı beləli. bənəkli

ALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

(< al).
aldatıcı. saxda.
cüzam.
degişik. (dəğyus). dəngəsiz. muxtəlif. alaca. alçaq. alacalı. ayrı. əyri. başqa. basuq. qarışıq (rəzil).dönük. xayin. fəsad.
adam alası içidə. heyvan alası dışında.
alaağız. arapozan.
alabacaq. ayağı uğursuz. qutsuz. yümsüz

ALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

(< al. ol. ul).
ulu. böyük.
ala göz: ə;la göz. iri sarman saytal göz.
alaaranlıq: geniş yer.
alaulut: {
göydə yer yer topalanmış. qaba bulutlar.
yağmır bulutu }.
alamıncıq: pisli yaxşılı hər yerdə tanınmış kimsə: o alamıncıqdır. tanımıyan yoxdur.
alasulu: çox sulu.
qartal yavrusu

ALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

{<
ara. arada.
< ara: zaman. vaxt. sürə. 1 < al. almaq. }.
ala qoymaq: alıqoymaq:
boşda. avara qoymaq. saxlayıb. tutup. yapışıb gözətlətmək. ortada qalmaq. səkitmək. dindirmək. saxlamaq.
ala pişik: ala pörtmə.
alaya qoymaq. tutaqlamaq. dolamaq. dolandırmaq. sərimək. oynatmaq. ələsalmaq.
ala ala: ara ara: sürə sürə. yaş yaş ( yaş: çağ). bə;zən.
bir ala: bir ara: bir çağ.
yaz ala: yaz çağı.
engir ala: axşam çağı.
danğ ala: dan çağı.
danğ alada: dan çağında.
(hər nərsədə) kal. çiğ. xam. olqunlaşmamış.
yarım. yarı.
alaçiy.
alasulu.
alaac: yarım ac.
alabuçuq: yarım yamalaq. yarı başlı. başdan sovma.
alabuçuq belləmiş gedmiş. ala pörtük: günəşlə bir yanı yanmış yemiş.
alapörtük almalar.
alapörtmə {
alaçiğ. çox az pişmiş.
külbasdı. kabab }
alapörtmə mal əti yeyilməz. alaboz: {
bənəkli heyvan.
kosalaq kərdi. topraqda yer bə yer qarın əriməsi.
tarlalar alaboz qalmış }.
alaca. bir yörədə dəğişik qalan bir parça. məsələn:
sulanmış yerdə quru qalan yer. bir əşboyanın içində başqa bir boyanın olması. sürülən yer arada. sürülməmiş yer.
alaca yer.
alaca qır.
alaca. {
buxca (əkmək buxcası).
çörəkləri alaya bük qurumasın.
alada çörək qalmamışda.
önlük. qorucu nərsə.
çərşov. qıldan toxunmuş bir çeşit kilim }.
şaşma heyrət bildirən ünləm.
ala ! buduba gəldi.
ala ! bir gördün vur.
ala ! buda sənin ki !.
al. al da. al ya. al sana. al işdə. buyur anlamlarında ki kimi. daha vurqulama biçimi.
olsun ala. birdə istəmə ha.
olası. olabilir. ola ki. sanırım. bəlkə.
ala siz gəldiz. ala yağdı

ALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağla, zamanla ilgili bir söz.
parlaq. açıq.
ala qolan: açıq alacalı.
ala göy: açıq göy.
ala qöz: açıq rəng göz.
ala doğan: qırqıy. qırqı.- bir alada: bə’zən. zaman zaman.
yaz ala: yazda. yaz vaxtı.
ingir ala: axşam vaxtı.
danğ ala: sabah vaxtı.
danğ alada: sabahləyin.
ala barmaq: birliktə götürmək.
ala çıpçıq: qotan. saqqa quşu

ALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

(# bala). uca. ücə. yücə. yüksək. böyük. büyük. ulu.
alaca. bənəkli. rəhbərəh.
açıq ağac rəngi.
dizləyici örtü.
rəhbərəh. dəğişik boyalı, rəhli.
ala!: ələ!. tut!. al!.
açıq göy.
alagöz.
çaxır ala: külə çalar göy boyalı göz.
bax. bil. bilqıl. dinlə.
ala gör.
ala bax.
pozuq.
qarqanın üzü qara, içi ala.
zəmir.
ad ala: zəmir şəxs.
gizli, imli, içə, duyquya bağlı olan.
kişi alası: adamın fikri, zəmiri.
qarğa qarısın kim bilər, kişi alasın kim tapar.
dinc. qıraq. susuq. sakit.
dəğmə ivək işqə, görüb, durqıl ala: dəğmə tələsik işə. dur düşün, qıraq dur.
ala olmaq: al olmaq. alarmaq. qamaşmaq (qöz). qızarmaq. alacalaşmaq.
ala. alaca. xallı.
ala tənli: xallı, səpgilli gövdə. əbrəş.
ala at: alaca rəngli. ala qırat.
ala qarqa: çumquq.
hələ.
əcələ edməmə; anlamına söz.
ala dayan gedmə.
ala !: alaqıl: dayan. tələsmə. yügürmə.
ala ala: bala bala. yavaş yavaş.
insanın içində olan gizli nərsələr.
dönük. xayin.
ala olmaq: xəyanət edmək.
ala !: alaqıl: dayan. tələsmə. yügürmə.
ala ala: bala bala. yavaş yavaş.
çala. yarı. yarım. pıçıq. pıçaq. bıçıq. buçuq.
güc aldan girsə, doğru tünlükdən çıxar.
ovçu neçə al bilsə, azıq onca yol bilir.
ala olmaq: alarmaq. qamaşmaq (qöz). qızarmaq. alacalaşmaq.
ala düşmək: oyuna gəlmək, düşmək.- ala qır: qarışıq boyalı qır.
ala !: aha !. iştə !. al !. öylə !.
ala toran: ala toran. toran torun. ala torun. kıre-püsküllatinfırans: < qri
püs.
ala: səkilli (s ş ) şəkilli. xallı.
ala uzar: arac.
ala qarqa: qara ilə qurşunsi qarqa.
ala göz. bölük göz: börək göz. bərək, bələk göz. böyük iri badam göz.
qara ala: qarala: qoyu, tünd boz boya.- dənizalası: balığ çeşiti.- ala alaya qalxmaq: hay bıdırıq salmaq.- ala bula: alqaş.- ala bulanı, ağı qaranı, həndən hünü seçmək: nərsələr anlamaq.
ala bulanı, ağı qaranı, həndən hünü seçəməmək: heçnə anlamamaq.
ala şaşqınlıq.
bir əngəl qarşında ala şaşqınlığa düşüb duraqlayıb birikmək, yığışmaq: irkmək. birkmək. irikmək. birikmək. irkilmək. birkilmək. irkinmək. birkinmək.- gölalası: göldə yetişən alabalıq çeşiti.
ala bənəkli balıq çeşiti: qanlıçapaq. qanlıçavaq.
ala qaranlıq: qaşqarası. qaşqaranlığı. qaşıq çalımı. axşam.
ala qalmaq: toxdanmaq. toxdanmaq.
yolundan ala qalmaq: durmaq. toxdamaq.
ala, alaca at: təpcək

ALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarışıq rəngli, bənəkli.
qarışıq. azlı
çoxlu olan bir ortam durumu. mühiti çatdırır.
ala + şavaq: dan çağı.
ala qaranlıq.
ala + aranlıq: dərə təpəli.
ala + sulu: seyrək sulu.
ala bulut: azacıq. səpələk. dağınaq bulut.
alabula: {:
ala çula. alavan. ayrı ayrı dəğişik rəngdə olan.
qara qırmızılı.
qarışıq. dəğişik. pozuq. biçimsiz.- gözləri alabula görür.
başdan savma. yürük. tələsik iş görmək. yarım yamalaq.
alabula iş görən.
quşqulu. ikiuclu söz.
nə belə alabula danışırsan. de görüm nə isdisən.}.
alaqul elli topraq: degişik millətli ölkə.
ala qulalıq: dəngəsiz. əşitsiz. ğeyri bərabərlik. alt üstlük. darma dağınlıq.
ala ayaq: ağ ayaq. kül rəngli.
ala dağ: qarlı dağ. alaqara: doru (ağ) bənəkli.
göyala: açıq mavi. göyərti.
ağala: ağ rəngli olmaq.
göyala çaqqal: qır saqqal.
qızılala qılmaq: qanıyanadək vurmaq

ALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

olon. alaq. bax > alacalı.
alaca. alacalı. rəhbərəh. dalqalı. xətdi. bənəkli.
ala dağ: qarlı dağ. ağ ala: ağ bənəkli.
qara ala: doru bənəkli (qaramtıl qırmızı xallı: qara alaca).
göy ala: göy bənəkli.
qızıl ala: qançıl. qızılçil. qırmızı bənəkləri olan.
çal. tozanağlı. bənəkli.- domuzun alası qarası olmaz.
ilanın alına qarasına (ağına qarasına) lə;nət. bu deyimdə
ağ; ilə
al; dəğişik anlam daşısada. bir amaca qulluq edir.
rəng. rəngli.
alvan. ala bula.
gözdə qırmızıya. sarıya çalan qəhvəyi rəng. açıq qəhvəyi. palıt boyalı. sarı göz.
açıq parlaq boyalı.
ala göz: açıq boyalı göz.
ala göy: açıq göy.
qara ilə ağın qarışığı. ağlı qərəli.
həlqə həlqə olan cızqılar. kəkligigin boynunaqi qara həlqə.
ağ rəngi çox olan nərsə. kirli bez.
alçı. narın gəc tozu.
əməkli. təqaüd.
keçgin. yaşlı.
sonra.
ondan ala: ondan sonra.
bundan ala: bundan sonra

ALABA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarambaça. qambaça. qarama.
başına bir qarama endidi

ALABACAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ayaqları bənəkli ağ heyvan.
dörd ayaqının biləkdən yuxarsı ağ at.
ayağı uğursuz. qutsuz. yümsüz.
alabaş. alçaq. alacalı. əğri. rəzil. fasid. axlaqsız.
dönük.
ayağı səkəli, çinli, ağlı at

ALABAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

alabağa. alabaş. bağırtlaq. alabuğa. bir çeşit ördək

ALABALI : Arin Turkish Etimology Dictionary

> alubalu (fars). qarasya. gilənar

ALABALIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qızılala.
göldə yetişən alabalıq çeşiti: gölalası

ALABAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

alban. timsah

ALABANTA : Arin Turkish Etimology Dictionary

alabanda.yaman yoğuz. paylama

ALABAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

alabağa. bağırtlaq. alabuğa. bir çeşit ördək.
axmaq. qırıq. qırt. qart.qırtalaq. qırtabaş. abdal. sərsəm.
ağ başlı

ALABAŞCA : Arin Turkish Etimology Dictionary

aldavılca. alqınca. andavılca. avalca. anayıca. ənayicə. abdalca. avanaqca. axmaqca. kötükcə. ködükcə. görgüsüzcə. görgüsüzün. görməmişcə. koryatca. qabaca. qaba sabaca. qamqalatca. qapqalatca. qartca. qaytaca. qırıqca. qırtabaşca. qırtalaqın. qırtca. bacarmazın. bayağıca. bilgisizcə. bozbaşca. böncə. budalaca. cacıqca ( < saçmaq). cahilcə. çaşqınca. dalyaraqca. daşraca. dışraca. naşıca. dəlicə. gəbəcə. gəvəcə. gicinə. gobutca. xamına. saçıqca. salaqca. salaqın. sapaqın. savsızca. savsızın. şapşalca. şaşqınca. yoğurca. yontulmamışın. yöndəmsizin. yöndəmsizcə. qırtalaqca. amiyanə. nadanca

ALABAY : Arin Turkish Etimology Dictionary

sığırgözü bitgisi

ALABƏY : Arin Turkish Etimology Dictionary

alaybəyi. alaybəy.
toğsabəy. tosabəy. tuqral. tuğrul. tuqsabay. başçı.
yığva, toy, mərasim dolandıranların başı

ALABİLƏCƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

nərsə içinə alabiləcək, tutabiləcək, içi kovuq, kovuf, oyuq nərsə: qap. qab

ALABİLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

alabilik. alabillik. alabildik. alabilirlik. potansiyel

ALABİLİRLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

alabilirlik. bax > alabilik

ALABİLLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

alabillik. bax > alabilik

ALABİLMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göz alabildiyiə: ingin. engin. genişcə. çox geniş. ucsuz bucaqsız.
əlin yarı yumulmuşuna alabildiyi ölçək ovuc. avuc. qaram. qatam. qapam. qaşam.
göz alabildiyinə: göz çəkənə dək. göz görəbildiyinə