Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

BURQUŞUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

buruşuq. buraşın. pərişan. qarışıq

BURQUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

burğüt. bayoğlu. bayquş

BURQUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

bürküt.
börküt. börüküt. bırqıt. qartal.
kərkəs

BURQUTMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

urğutmaq. qolların, budaqların birin (üzvlərin birin) burub incitmək.
burxutmaq

BURQUTMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

urxutmaq. bürkütmək. büdrətmək. dığırlayıb endirmək. buraxmaq.
dağdan burxutub öldürdülər

BURQUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

burğuz. burğaz. sarı

BURLA : Arin Turkish Etimology Dictionary

orla. üzüm.
burla hatun: üzüm türü. üzüm salkımı.
buruq olub taxılan nə.
üzük.
damqa. möhür

BURLAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

aylav. burğuş. tavlav. park. aylanıb. tavanıb. kəvlənib duran su

BURLAQIN : Arin Turkish Etimology Dictionary

burulqın. bunqun. bulqun. bulaqın. bunlu. bullaq. bunalmış, bulanmış, burulmış, pərişan < buruqşın. buruşqın, qarşıq durumda

BURLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

borlanmaq. barlanmaq. pürlənmək. pürtüklənmək. pürçüklənmək. gövərmək. qunçalanmaq

BURMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çevirmə. döndərmə. qıvırma.
enəmə. iğdiş edmə.
burulmuş nərsə. hələzon biçimi olan.
bağırsağ qarında olan sancı, acı. burunti. buruş. burunmaq.
lülə.
kisə bağı. qapcuq.
burulmuş.
(qarın) burma. qulunc. sancığu.
qıyşıq. çatal. çatallı. haçl. haçallı.
top. burqu. örϋm. burulmuş tellərdən düzələn biləzik.
bursu: yayda hörülüb burululan ot ki qışda heyvanlara yem olur.
enəmə. əxtələmə. iğdiş.
dəlgi. mətə (ağac dələn alət).
zəncir. buxuv. buxaqı.
qırna. kırant < qır. qıran.
torba xurcunun ağzını büzməyə yarayan bağ.
tikmə.
burma bur: tikmə tik.
sarığ burma. açılmış xəmiri burub, qıvırıb, içinə ət, göy gövərənti qoyulan yemək.
sığara börək.
püf börək.
su börək.
qiyməli börək.
pənirli börək.
tatar börəyi.
burmalı dirək.
dil burma: kəkrəlik. dil burma. acılıq. sərtlik. əkşilik.
burmalı minarə.
it burnu: yabanı gül.
burun otu: ənfiyə.
burun buruna: baş başa. yaxından. qarşı qarşıya.
burun pərdəsi: burnun iki bacası arasında olan zar.
burnandan düşmüş: çox bənzəmiş.
qıx deyib burnundan düşüb.
burun sürtmək: alçaqcana, yavaşcana soxulmaq. yalanmaq.
burun şişirmək: qurulmaq. qurralanmaq. qurlanmaq. mütəkəbbir olmaq. buğ (bıyıq) burmaq.
burun qanamaq: qan tökülmək.
burun qanadı: burun dəliklərinin qapaqları.
çiçəyi burnunda: təzə (yemiş).
dana burnu: yer altında gövərintilərin kökün kəsən bir böcək.
qarğa burnu: burnu bir çeşit çəngəlli qısqaç.
burunsuz: burnu düşük yapıq, bərk kiçik olan

BURMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəsdə. dəmət

BURMAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < burumu). ucu çəngəl kimi əğri dəmir ağac

BURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

buğlanmaq. qoxumaq (iy). buğu yüksəlmək.
yıbar burdu.
suv burdu: su buğladı.
bükmək. əğmək. əğirmək. qətləmək. nərsəni nəyin çevrəsinə sarmaq.
rədd edmək. qadırmaq. qayırmaq.
bürmək. büzmək.
dağılmaq. yayılmaq. çalınmaq. buğlamaq.
yıpar burdu.
burmasın yavuzluğa adın sənin.
burmamış qoxu gizlətir: görünməmiş nərsəsi var.
su burdu: buğlandı.
dəniz suyu, bursada tükünməz, bu sevgi can alsada bitinməz.
bükmək. sarmaq. qıvırmaq. çevirmək.
bürümək. saçmaq. yaymaq. dağıtmaq. çıxmaq. burqurmaq.
iğdişləmək. enəmək. inəmək. əxtəmək. qısırmaq.
kəkrə, buruq, büzük dad vermək.
qıvrılıb acımaq. incimək.
qarnım burur.
çimdikləmək. qıtmaq.
büzmək.
torba yançuquvu ağzın burub, götür ged.
nədən ağzıvı burusan.
buğmaq. buğlamaq. çıxmaq. götürülmək.
su burdu: su buğladı.
döndərib bükmək. bağlamaq.
bitik burmaq: kitab bağlamaq.
qıvırmaq. çimdikləmək. barmaq, ya qısqac arasına qoyub qıvırmaq.
ətimi burdi.
sancımaq. sancılanmaq.
qarnım burur.
qatlamaq. dəvşirmək. devşirmək. türmək. dürmək. qatlamaq. sarmaq.
bu qalını devşirmək.
nərsə şüyüzü deşirib sandığa qoy.
tolqamaq. burulmaq. ağrımaq. qıvrılmaq. kədərlənmək.
qıvramaq. tıvramaq. tıqramaq. tikmək.
çevirmək. tovlamaq. tavlamaq.
qırmaq. qatlamaq.
bükmək. dürləmək. dürəmək. toplamaq. yönətmək. əğmək. meyilləndirmək. çəkmək.
çevirmək. bükmək. döndürmək. çüyürmək.
art burmaq: dostluğu pozmaq.
qarnı burmaq: qarnı ağırmaq.
sırt burmaq: dostluğu pozmaq. sırt çevirmək.
dil burmaq: əkrətmək. kəsitmək. gəsitmək.
turş heyva dilimi burur.
iğdişləmək. enmək.
dodaq burmaq: ağlayacaq olmaq.
qol burmaq: qələbə çalmaq.
qulaq burmaq: ixtar edmək.
bura bura oynamaq: barmaqların çalpara kimi qımıldataraq oynamaq.
burun burmaq: bəğənməmək.
buğ (bıyıq) burmaq: qurulmaq. qurralanmaq. qurlanmaq. mütəkəbbir olmaq

BURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iğdişləmək. əxdələmək. bükmək. qıvırmaq. sarmaq. bükmək. nərsəni sıxıb, qırmaq, kəsməklə düzəltmək, bəzəmək, başqa bir duruma salmaq. pirastən.
buğ burmaq: buğunu balta kəsməmək: qaslanmaq. daşmırlanmaq. daşırlanmaq. qayırlanmaq. qaşırlanmaq. qaşmırlanmaq. asnulanmaq. nazlanmaq. pozlanmaq. böbürlənmək. qurralanmaq. kibirlənmək.- buraraq, qıvıraraq dəlik deşik açma ayqıtı: ivli çivi. burqu. mətə.- qarnı burmaq: qarnı almamaq. qarın almamaq. qarnı ağrımaq. qarnı qalxmaq. qarıncımaq. qısqanmaq. çəkəməmək. qəbul edəməmək.
boyun burmaq: boyun tovlamaq. mahana, bahana gətirmək. qaçınsamaq. pozuncmaq. pozunsamaq. pozuşmaq. üzr istəmək. e;tizar

BURMUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiğiştə iğdəyə bükülmüş ip, sap. kisdə

BURMUL : Arin Turkish Etimology Dictionary

buyurmul.
buyruluq. göstəri. göstərgə. əsasnamə. dizgəg. düzgüg. dizgig. yarlıq. fərmanlıq. dəsdurnamə.
qanıl. yasa. yasay. ayin. sırqın. düzgün. dizgi. düzgü. dizgə. biti. oğur. nəsəq. qada. qaidə. yörəlgə. oğur. qada. qaidə.nizam

BURNA : Arin Turkish Etimology Dictionary

> borna (fars). burunda, öndə gedən, olan. başlanqıc. ilk. ilkin. əvvəla. ibtida.
burun. çər. güclü. igid. gənc.
borna. əvvəlki. əsgi. burun.
güni burun: öncədən.
bir. birinci.
burna ərkən: birinci olan.
burna çağ: öncəkin.
burnaraq: öncədən. öncərax. başlamazdan.
burnağı: birinci. öncəki. olmadan. olmanği.
burnu. burunku

BURNAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

burunmaq. burun ucu qoymaq, yapmaq. burun tutmaq

BURNAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

sibqət

BURNAŞÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

yarışçı. önçü

BURNAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

sibqət tutmaq. birbirindən önə dalaşmaq. birbirini qabaqlamaq. keçişmək.
çalışmaq.
burunlaşmaq. toparlaşmaq. şişmək. bir arada bir olmaq istəmək. bağlaşmaq. boğuşmaq. yarışmaq

BURNAZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

urnun uc sümüyü uca olmaq.
qırqı burun. burnu böyük, armıd kimi olan

BURNCU : Arin Turkish Etimology Dictionary

ilğar. öncü. barvıçı. baştavşı. baştaçı

BURNU BÖYÜK : Arin Turkish Etimology Dictionary

burunuğ: boysancanğ. qabağqın