Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

BURULMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

büdrəmək. tayılmaq. taymaq. caymaq. çaşığmaq. çaşqınmaq.
qıvralmaq. qıvrılımaq. tavlanmaq. tovlanmaq. qızışmaq. güclənmək.
tolqamaq. burmaq. ağrımaq. qıvrılmaq. kədərlənmək.
burbalmaq. qarışmaq. burşulmaq. burbalmaq. qarışmaq. sərməlmək. sarılmaq. curlanmaq. düzəlmək. türülmək. dürülmək.
bitik türüldü.
işlərim burbaldı.
burxulmaq. qol budağın inciməsi. çevrilmək. dönmək. tovlanmaq. bükülmək. altova olmaq.
bürkülmək. sapaşmaq. yolundan çıxmaq. əğrilmək. caymaq.
əlim sapaşdı.
çuqmaqlanmaq. çöğrəklənmək. çörəklənmək. yuvarlanmaq. külçələnmək.
dönmək. bükülmək.
dürilmək. qatlanmaq. sarılmaq

BURULMUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

burçuq. burçaq. burçaq. bükülmüş. yuvarlaq. lülə lülə.
burquluq. enənmiş. iğdişlənmiş.
burulmuş, qatlanmış nərsə: buruma. burum. qatlama. qatlayış.
burma. burılqun. burılğun. bükülmüş.
iğdiş. enek. öğdiş. biçik. əxdə

BURULMUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

urumlu. bürülmüş. bürüm. qatlanmış.
bükülmüş. büklünmüş.burqac.
enənmiş. enək. (< enəmək: düşürmək). iğdiş. öğəsi, tuxumu, nütfəsi dışlanmış, çıxarılmış.- bunalmış, bulanmış, burulmış, pərişan < buruqşın. buruşqın, qarşıq durumda: bunqun. bulqun. bulaqın. burulqın. burlaqın.
burulmuş tikə: türmük. dürmük. dürmək. bəllə

BURULTAY : Arin Turkish Etimology Dictionary

urulday. kiçik cəh canavar. kiçik quş

BURUM : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıvrım. qıvrıntı. dönəməç. dolama. dolayı. dalqa. çevirmə. sapma. yuvarlaq. büzük. qatlama. tavlancaq. tavtar (saç). büklə. büküt. yapax.
burum burum: buyra buyra. tavlı tavlı. qıvrım
qıvrım. bıcır bıcır. biçik biçik. dalqalı dalqalı. dal dal.
çalım. jest. əda. qır (qırıtmaq. qır vermək).
qopum. qıvım.
bir burum: bir qopum. bir qıvım.
buruma. qatlama. qatlayış. burulmuş, qatlanmış nərsə.
bir burum qaymaq: bir qat, lay qaymaq.
burun. dönəm. sürə. kərə

BURUM : Arin Turkish Etimology Dictionary

bürüm.
bürmə. qatlama.
burulmu. bürülmüş. qatlanmış

BURUMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

burum. qatlama. qatlayış. burulmuş, qatlanmış nərsə

BURUMCƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

bürümcək. qoza kimi burulmuş nərsə. yumaq

BURUMLU : Arin Turkish Etimology Dictionary

burulmuş. bürülmüş. bürülmüş. bürüm. qatlanmış

BURUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

burnu yellənmək: qasınmaq. qasılmaq. qasıntamaq. böyüklənmək. çalımlanmaq. çalmalanmaq. çalmanmaq. qurralanmaq

BURUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

burnun ucu göynəmək: kövrəkli nərsə yada düşmək. həsrәtdə qalmaq. əl çatmaz nərsə.
burnundan qıl aldırmaq: köməklik edməmək. qabağın almaq. dibindən qoğalamaq, mən; edmək.
qıl burun: dənizə uzanmış incə, uzun qara, topraq parçası

BURUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

{murun.
bir; sayısı ilə bağlı bir kök}.
ilk. əvvəl.
burnağı: ilkin. əvvəlki.
burunlar: qabaqlar. əvvəllər.
burna: borna. ilkin. öncül.
burnağuca: öncəki tək. əxxəlkidək.
burunraq: ilk öncə. əvvəlrax.
burum. dönəm. sürə. kərə.
burna. çər. güclü. igid. gənc.
çündük. çumduk.
əğrəm. əğrim. bucaq.
önə doğru çıxınti yapan yer.
dağ burnu.
üzdə olan ən dik çıxıntı.
komba burun, incə burun.
burun sümüyü: qəvək.
burun dəsmalı: ulatu.
burnunda danışan. gənzək. ağan. aqan ər: gənizdən söz söyləyən.
öncə. aldın. qabaq. ilgri.
bundan olan: qabaqcadan olan.
ol məndən burun gəldi.
hər birnərsənin dik olub, çıxıntılı, ön, uc bölümünə verilən ad.
burundalı: əmzikli qab.
üzdə olan birnici dik yer.
qısğa burun.
qalxıq burun: tanğqış damax. tanğlay burun.
burun sonğaqı: burun dəliyi.
burun boşluğu: murun yolu. gənzik. gəniz. utquluq üstü.
iki əlin burnuna tıxıb qaldı: şaşqın duruma çarpdı.
uzun burun.
burun datmaq: burnun çəkmək. burnun qabartıb yelləndirmək.
acısı burnun ucunda olan: tez qızan.
burnun yeninə (ətəyinə) qatıb, baş qoğzaya bilmədi: üzün gizləddi, quyruğun qısdı, başın saldı.
ön. uc. qabax. bəri.
burun gösərtmək: zihur edmək. çıxmaq.
gün burnu belə: gün başından belə.
buruna gəl: bəri gəl: qabağa gəl.
ayağın burnu: önü.
burun buruna dəymək: qabağ qabağa dəymək.
ayağın burnuna (ucuna) basıb yerimək.
burnu cu: ayağqabının burun ucuna goyulan, qorucu tikə.
qabaxdan. əsgidən. daha ön.
burun artda qalan ulutlar: əsgidən geri qalmış xalqlar.
gün burun {
dan ertən. günün ertən çağı.
vaxdı zamanında. olduğu kimi. bir zaman. bir gün vardı, bir gün yoxudu}.
dənizə irəliləyən qurulux, qara (topraq. quru) bölüm.
ümüt burun.
boz burun. başlanğıç.
öncə. dəslap. murda. başda.
yön. cəhət.
nə burun getdi: hançı tərəfə getdi.
dörd burun: dörd cəhət.
qurum. qurur. böbür. kibir.
dənizlərin içinə uzanan uzun, dağlıq, daşlıq qara (qarrə. topraq) bölümü olanına söylənir { qumlıq, üsti düz, alçaq olanına
dil; söylənir}.
uc. rə;s. tikə quşə.
şamın burnun qır, kəs.
dənizə irəliləmiş dağlıq, daşlıq qara uci. alçağına
dil; deyilir.
burnu böyük: qurralı. kibirli.
qaranın dənizə girmiş bir ucu.
burun duruq: heyvanın ağız burun bağı. tumşuq bağı. əsnək.
burun hörgöcü: ayağ örgücü: ayağın burnun tümsək, şişik, dik olan bölümü.
cuq. tumuq. üz. yüz.
əsgi. öncələri. əsgidən.- burun turun edmək: üz verməmək, qaş qabax sallamaq.
qısa burunlu: çortburun.
iri burunlu: qoppan burun.
burunqu yıl: qabağ il. əvvəlqi il.
burun tavuq: dan sökərkən ötən xoruz.
quma burun: burunundan qonuşan.
burunundan gələn səs: qumqa tavuş.
burunundan qonuşan: qumqa.
burunu salınmaq: tut yemiş bülbülə dönmək.
burnuna ötüb qalmaq: burnun şişirtmək. öfgələnmək.
burun kir: sümük. fırtıq.
burun süyəkləri durmaq: aşırı yorulmaq.
burun süyəklərin turquzmaq: yormaq. gücsüz qılmaq.
quş burun: qaqa, kəmərli, əğri burun.
burun, qaraçayda qoy köp bolğandı: əsgidən qaraçay da qoyun çoqmuş.
burundan qalğan: əsgiyə ait. əsgidən qalan.
burundan qalğan tav adətlə endi unutula təbrəgəndilər: əsgidən qalan dağ gələnəkləri artıq unutulmaya başlamış.
alqı burun: ilk öncə.
burun pıçağı: oymaçı, xərrat pıçağı.
burnu yuxarıda: çox istəyən. aza qanıqmayan.
qırqı burun: burnazburnu böyük, armıd kimi olan.
burnu qaf dağında: qurra: mütəkəbbir.
burnu yelli: hizli. hisli. yeyin. tüd.
burun burmaq: bəğənməmək.
burun burmaq: bəğənməmək.
burun dəliğin boğaza çatan yer: gənğiz.
gənizdən söyləmək: mırıldamaq. xım xım edmək.
yeyib içirkən nərsə burun dəliyinə gedmək: gənizə qaçmaq.
burun qamışı: burun qıqırdağı, ğuzrufu.
burundan damlamaq: çox bənzəmək.
burundan qan damlamaq: çox incimək.
dana burnı: bitgilərin yer altındaki köklərin kəsən, iricə başlı böcək.
domuz burnu: barmağı tutan şişli, irinli xəstəlik. qurlağan. tolama. dolama. ət yaranın yüngülü.
domuz burnu: qurlağan. dolama çeşiti. ət yaran.
qaradan dənizə uzanan daşlıq burun: kərəmpə.
quş burnu:
dimdik. qaqa.
bitgi adı.
pat burun: yasdım. patqa. yastı, basıq burun.
uzun burun: sivri burun.
(heyvan)
burun dəliyi: qalaq.
(qulaq. göz. ).
burun gəmirciyi: qıqırdağı.
(burunsuz. burnu kəsik): buçuq. biçik. biçuq.
burun ucu: tınqlary.
burnun arxa yanı: qəniz. gəniz. hulqum.
burnun ucu: tınqlayı.
burnunda çapığı olan: bıçıq. buçuq. biçik.
buzav burnu: dırnağ yarası.
burunda olan yumru ətin yanı: örküc

BURUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxıntı.
qaqa burun:
ucu qıvrıq, sarqıq burun.
başı dimdiyə oxşar, yuvarlaq yelkən.
çalaq. qalaq. uc.
burun ucu: qalaq.
soğuq dəğmədən burnun gənizində oluşan şiş: qaqrıq.
burun dumağı.
qarqaburnu: ucu qıvrıq qısqac.
qarqaburun: qozalaq burunlu.- burun otu: ənfiyə.
burnu yelli: buğu yelli: qurralı. kibirli. qorxusuz.
canı burnunda: çox yorqun, bezgin.
yapalaq burun: basılı, yassı burun.- burnun silmək: sümkürmək. fınqırmaq.
burnun ucu: qaqal.
burnundan gətirtmək: yeməyini dinc yedirməmək. boğazında bıraqmaq, qoymaq.
dağ burnu: qırtab.
burun sallamaq. pozuq çalmaq. üz asmaq. qaşqabaqlanmaq. razı, məmnun qalmamaq.- çiçəyi burnunda: çox yeni, taza, körpə, yeni.
danaburnu:
aslanağzı çiçəyi.
topraq altı yaşayan, bitgilərin kökün qıran iri başlı böcək.
qarqaburun:
ucu qıvrıq qısqaç.
burnu qarqa dimdiyi kimi olan.
üst dodaqla burnun arasqnda olan batıq bölüm: dodağ çuxuru.
yapıq burun: çotur.- hər nəyə qarışan, burnun soxmaq: hər aşın qaşığı olmaq. hər küpə qıp qoymaq.- hıx deyib burnundan düşmək: çox bənzəmək.- hər nəyin tümmüş, tomlaşmış, tünəşmiş, burun bölümü: tümək. tümük. (> dəmağə (fars)). tümsük.
itburnu: gülburnu. gülbırnı. qaşqala. quşburnu.
quşburnu: nəstərən.
burunduruq: yavaşa.
qababurun: balıq çeşitlərindən.
qarqaburnu: qarqaburun. qarqacuq. qarqacıq.
gənəlliklə ucu əğri arac.
qapı işgili, cəftəsi.
ağız burnu qara olan heyvan: qaramalaq.
ağız, burun göz çevrəsi, qulaq, dırnağı qara, gövdəsi ağ, gahdan qara bənəkli qoyun türü: qaraqaş.
qarqaburun:
uzunsov cəviz.
uzun, iri zeytun çeşiti.
uzun burun, yağsız balığ çeşiti: qapsomun.- üz, burun, dodaqların şişməsiylə bəlirən kəsəl: qaradalaq.
nəyə burnuvu hər yana qaqırsın: soxursun.
uzun, çıxıntılı olan burun: qaqart. qaqma