Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

ÇAÇULA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaçğla. sarığın, quşağın sallaq ucu. (> şağulə)

ÇAÇUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

givəni. qıvanı. işbilir. iti. sivir. zirəng. bacarıqlı. güpərim. küpərimli. güpərimli. kipərimli

ÇAÇUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

iti. sivir. bacarıqlı

ÇAÇURLUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıvanlıq. givənlik. işbilirlik. itilik. sivirlik. zirənglik. bacarçılıq. güpərimlik. küpərimlik. kipərimlik

ÇAÇUV QUÇUV : Arin Turkish Etimology Dictionary

saçuv suçuv. darmadağınıq.
saçuv quçuv edmək: dağıtmaq

ÇAFQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəsgin. sivri

ÇAFLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

laçin. şahin

ÇAH (FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

{< çal: çat: çak: çat: çap: çatıq}. ( < çal. çaq: çat. çap. çalınmış çaqılmış: çatılmış, çapılmış yer. aq: boşaltmaq)}. quyu. çuxur. gen. boş. ( > çah (fars)). çapıq. açıq (çuxur. gen. boş. çalmak: boşaltmaq. oymaq. cırmaq). su dəliyi. çala. su çalası

ÇAH : Arin Turkish Etimology Dictionary

< çap. çapa.
çahi zənəx: çənə çuxuru

ÇAHARPAYE : Arin Turkish Etimology Dictionary

< çarpaya. (
< çatbağa. çatbağ.
< çalpaza qıçları, qolları çalpaz qurulmuş nərsə, oturcaq). çatqı. (arxasız səndəl)

ÇAQ ÇUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çarıq çuruq: bir nərsənin qırılmasından, əğilib qətlənməsindən çıxan səs.
çaq çuq edmək: odun. cəviz. gəmik kimi nərsələr qırılırkən səs çıxarmaq.
çağ çuğ qürültü. çar çur.
çaq edmək: çağlamaq. səs çıxarmaq.
çalaq çuluq. çala çula. atar tutar. sarsıq. sarsan.
çaq çuq yol: eniş yoxuş yol

ÇAQ PAÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırılmaq. parçalanmaq

ÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

{(çağ (fars). çak). (çağ. ( < çək. çaq)}.
< çağlamak: doldurmaq. düzətmək. cəkləmək.
< çək. ). tutar. tutum. çəkimli. ölçülü. kök.
elə o çağ: bir düzüyə. həmən. arasız.
həmən söylər.
çağ. qoçaq. güclü.
aman. vax. su. vəxt.
axşam sularında.
o sularda.
beş sularında.
sular qararanda: axşam düşəndə.
(sine çak) < çək. çəknəməq: yarmaq. şəqqәləmək. yaltamaq. yartamaq.
( çağ sözü türkcədə
;ölçünü;; göstərir < çağlamak: doldurmak).
pota.
çək. çəki. çəkim. ölçü. sınır. dözüm. tutar tutum. həqq. huquq.
( < çəkə). çək. çaq. çan. çəki. çəkim. ölçü. sınır. dözüm. tutar. tutum. çıxar. əndaza. həd.
çağ aşa: baş aşa: ölçüdən aşmaq
üstünligə çağ (çək) yox: yaxcılığın həddi yodu.
çağdan aşa: haçandi: nə vaxdi.
çəndən aşa: ( < çağdan aşa): gərəkdən artıq.
həqq. huquq. səlahiyyət.
sizin çağız yoxdu: sizin çəkiz yoxdu: sizin həqqiz səlahiyyətiz yoxdu.
düz, dəngə. tam ölçüdə. uyğun.
başmaqlar ayağıma çağ gəldi.
(şağ. şəx. şah). sağ. mutlu. qutlu. onqun. şən. güvəş. güvnəş. iyi. xoş. çağlayan. coşan.
canız sağ, dil damağız (göylüz) çağ olsun
zip. kip.
çəkimli. ölçülü. kök. uyğun.
ün. şans. imkan.
< > sav. söz. çoğ. yüksək səs.
kəndi kədisi ilə. yalnız. salt. sırf. sadə. lüt. xalis. saf.
çək (xalis) söz bundadırki.
çıq (xalis) malın zəkatın çıxmaq gərək.
mənim sözüm çığ çindir.
çık. çək. çin. lap. elə.
ta. tamam. tam.
başdan çağ ayağına dək.
bir biriynən çağ tanışdılar.
atasının çağ yanında durmuş danışırdı.
çağ o anda gəlib dedilər ki.
çağ başının ortasında.
çağ əkinin ortasına girmiş.
çağ meydan ortasında.
çağ özüdü ki var.
çağ sənilə danışmaq isdirəm.
çağ sözün düzü böylədir.
çağ yolumun üsdə düşmüşdü.
sağ. yetgin. bitgin.
bilikdən çağ, tindən (nəfsidən) ağır, ürəkdən sağır adam.
bunları yeyib çağalarlar (yetişərlər. bitişərlər).
su dəliyi. çala. su çalası.
{
çağa. uşaq.
çağa. az. qara pul. kiçik pul. quruş.
bir çağam yox.
( < çanğ. çalınmış: oğulmuş). çalınğ. çən. çanğ. çanğıl. çalınğ. ovuq. toz. toz
qazıq.
çağ. < çək. cih. güc. davam.
çağı qalmayıb: cihi qalmayıb.
çağdan düşmüş: cihdən düşmüş.
çağdan çıxmaq: cihdən çıxmaq.
çağlı: cihli. güclü.
say. sayı. hesab.
{
dönəm. zaman. dövrə. yaş. sürə. bölük. çağ.
il.
saat.
fəsl.
ilin çağları.
çaq. saq. sal. salιm. gah. kəz. key. ara. dәm. çək. }.
gir yumru, şişik, çıxıq, qabarıq olan. almalıq gəmiyi. yan, qalça, göt gəmiyi.
çağ. zaman, vaxt
devir. devran
su sesi, şırıltı.
(;çal;. çalq. çanğ. canq;da olan kimi) bu kökdə coşqa, sarsa, sarsıntı, dəprəş, titrəş, qımılış, oynaş, hərəkət, çaba, deviş, ağış, iviş, çağu, çağıltı, səs, gurultu anlamları çağlır.
çə. çən. həds. oy quman.
çax. culaqların üzərinə ip sardıqları dolap.
əsr. qərn.
on ikinci çağlarda.
birinci çağ ikinci çağ.
çağ. gah. saq. sal. salιm. kəz. key. ara. dәm.
yaş.
orta çağlı ulu ilə, kiçik arasında.
< > çoq. çox. (çağlamaq: çoğramaq: coşmaq).
tamam. tam.
< > çağ < > sağ. çağlı. cihli. cəhli. gürbüz.
çıq. saf. xalis. tək. yalnız. sadə. salt. teyxa ( < tıxa)
çaq ziyan görmək: büsbütün itirmək.
çıq eşşəkdi.
çək özünə: lap özünə.
çaq böylə: lap böylə.
çıq yanına.
çıq ortasında.
çıq dediyin kimi.
( < çək) çəki. çəkim. ölçü. sınır. dözüm. tutar. tutum. həqq. huquq.
çağ. tısaq. tikiş.
don çaqı: paltarın tikişi.
car. cay. yar. yarıq. ara. köç. ara. an. öy. öğ. müddət. zaman.
şam öyü.
tan öy: səhər çağı.
bir çağ (köç) qoyqıl: bir az dözginən.
çağı. qıvılcım.
çək. nuxdə.
uçaq. dönəm. qurun. ödür. odur. ötür. gün. zaman. vaxıt.
bir çağ: durman. bir zaman.
çaş. dolu. tüdə. xərmən. təl. kom.
sayı. vaxt. zaman.
gözüv. zaman.
tab gözüv: uyqun zaman. əlverişli an.
sürəsi geçmiş. tarixi geçmiş zamanı geçmiş. uzayqan.
yılnı çağları: mevsimlər.
günün bu gözü: günün bu çağı, zamanı.
yatacaq çağ: yatsu.
çağ durumlu: iti qıvraq. quşqunlu. qusqunlu. çağlayan.
yaxa oyuntusu: yaxa çakı.
çağ sürmək: vax keçirmək. çağlanmaq. əylənilmək. əklənilmək

ÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

{çağ > gah}.
çağdan: gahdan.
. çağ çağ: gah gah.
çağın bu çağın o: gahı bu gahı o.
< çək. sınır. qıyı. kənar.
gahın çaşan, ötəyə düşən, gahın bilən, özündə üzən. (ötəyə: suça. günaha)

ÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

{çağ. çağa}.
salım. çalım. sürə. zaman. vax. dövrə.
sürə. uğur. zaman. tinənc. tinəniş. tinər. möhlət. müddət.
qurum. göstəriş. kökək. kökkək. kökələk. qurum. çalım. qiyafəli. etgili, gözə soxulan bir davranışda bulunmaq.
yaxa. kökək. kökkək. kökələk. qurum. çalım. göstəriş. jest. əda. qurum. əğinbaş. əyinbaş. üstbaş. üsbaş. geygeçim. qiyafə. fiqur.
sürə. sıra. devir. zaman. hinqam.
qara. zaman. vaxt. vaxıt.
bazara nə qara gedərsiz.
qöz.
gecə gözü, çağı. gecəsi.
gecəsi kimsənin qapısın qaqma.
mod.
dönə. dönəm. dövrə. sürə.
devir. dövr. əsr.
mosim. mövsim. mosim. fəsl. fəsil.
yaş. sinn.
sürə. zaman.
uzun çağ (sürə) işlənməmiş işə başlanıq: pıçaq silimi.
əsən. sağlam. səmin. kürüt. gombul. kök.
kök. kürüt.
güclü. qolçomaq. gürbüz. zorlu.
çağasal. çalasal. çalasər. bulaşıq, pəsab çuxuru. lağım.
çağçığıl. şişgin. köpük. köpbüş. qabarıq. kök. dolqun. dolu. doluq.
çiv. qələm.
devrən. çevrən. zaman.
devrən sürmək: çağ keçirmək.
sürə. sürəç. zaman.
əsna. vaxd.
çağlayan.
güng. güh. su yolu. bulaşıq (pəsab). çuxuru. çağasal. çalasal. çalasər. lağım. yeraltı dar yol. sıçan yolu. kəriz. avqun. qarım. kanal. kanalizasyon.
axın. dövr. sürə. dönəm. bölək. əsr. qərn.
çağ < metatez >. qaç
çevirqaç. devirqaç. ( < devrik, çevrik + qaç < metatez >çağ). qopuntu. qiyamət. axirizzəman.
qapqı. fürsət.
düz çağına düşürüb, fürsətinə yetirib açmaq, həll edmək: çalımına gətirmək.
cağ. dək. ta. (uzaqlığı göstərən sözcüqlər).
çarpışma səsi. dəmir kimiləri çarpışmaan çıxan səs. çaxaçaq. çaqqaçaq.
cak < > çat. çatlaq. yırtıq. yırmac. yarıq.- çağ açmaq: yeni bir devir başlatacaq olmaq.
çağ atlatmaq: bir devri görüb görməz, görmədən yenisinə girmək.
çağından qabax: er. ər.
çaq o çelle (fars): < çağçığıl. çağ. şişgin. köpük. köpbüş. qabarıq. kök. dolqun. dolu. doluq.
bir bütün quran, bəlli bir çağ sürəsi: dönəm. devrə. çevrə.- çağ, sürə, vax sürmək, keçirmək: əğlənmək.- çoxun çağ: çox zaman. çoğunluqla. əksərən. əksəriyyətlə.
uzun çağdan, əsgidən, ötədən bəri: çoxdan. çoxdan bəri. çoxdandır.- dönüm çağı: dəğişim, dəğişdirmə sürəsi, vaxdı.
dönəmə, dövrəyə, çağa uyqun: dönəmli çağal. çağlı. çağdaş.- düz çağında: dəğirmanı dəğirmana: saat saatına.
heççağ: əbədən. çağmazan.
keçmiş çağ: dün.
çağı, sürəsi gəlməmiş, çatmamış: irkən. erkən. irtən. ertən. irtin.
yola çıxmağa çox erkəndi hələ.
çağı keçmə: modadan düşmə. əsginmə. əsgimə. əsginim. əsgirmə. əsgirim. aşınma. aşınım. köhnəlmə. çiqitlənmə. qartalma. bayatlama. bayatıma. pozulma. solma. gəvşəmə. bitginmə. bitinmə. ərinmə. yarmazlama. çürümə. əzilmə. yıpranma. əprinmə.
əşinçağ: çağdaş: birikçağlı. maasir. həməsr.
günün yaşan, yatan, batan çağı: aşam. yaşam. aşqam. yaşqam. axşam. yaxşam.- ilərləmiş çağ, zaman: tez. irkən. erkən. irtən. ertən. irtin.
dan erkən: səhər tezdən.
çağ qapamaq: bir dönəmi keçirib bitirmək.
çağı keçmək: əsgimək. köhnəlmək. modadan düşmək.
bir gün onunda sırası, çağı gəlir: gün ola, xərmən ola.
günün doğmasından sonrakı çağı: günəş çalımı.
hər çağ: hər zaman. qanıma. hər vax. qanıma. həmməşə. həmmişə. həp. dayima.
həp onu düşünüb durdu.
həp keçmişin düşünür.
işçağı: işbaşı. iş başlama vaxdı.- işocağı: iş mərkəzi:
yoğun olan iş yeri.
bir işləmin, ticarətin yönəldığı yer.
ötəçağ: miladdan öncəki sürə.
ötəçağ. miladdan öncəki sürə.
ortaçağdan, quruni vustadan qabaxki sürə. ilkçağ.- tam çağında: günü gününə: tam günündə.
heçbir çağ: kəsinliklə. götrü. götürü. əsla. qətiyyən. kəlla.
başı çağ, kök: içib işmədən əsrik. qafası iyi: qafası qıyaq.
çağ aşırı: vaxt aşırı.
çağdan geri qalmış: qafası küflü. geriçi. mürtəce;.
çağlar kəçər, tozlar köçər güzgüyə.
çağı, vaxdı keçdi: qaldı.
mallar satılmadı, qaldı pozuldu.
qarışım. qatılma işi, çağı: sövişmə. sövişim. qoşnat. qoşnam. qoşnaşım. qoşlaşım. cütləşmə. dölləmə. leqah.
o çağ: kayçağ. qayçan. qaçan. o zaman. o vax.- öncədən bəlirmiş görüş yeri, çağı: qarar. qərar. qarul.
çağ ba çağ: zaman zaman. ara sıra. sıra kərə. bə;zən.
çağlı çağsız: yerli yersiz.
axşam çağı, yeməyi: aşa.- bir çağ: bir zaman.
bir çağlar: bir zamanlar: keçmişlərdə. əsgilərdə. əsgidə. qədimlərdə.
bir çağ: birara. bir zaman. bir dövrə.- çox əsgi çağdan bəri: bildim biləli.- heç bir çağ: birdə. bir daha. daha.- bir çağ: bir ara.- çox sıxıntılı durum, çağ: qara qış.
bastırma yapılan çağı olan güz ortası sıcaq günlər: bastırma yazı.
ərgənlik çağına gəlmiş dəliqanlı: qarısamış. qarsamış.
yeyilmə çağı ötmüş qarıqquruq nərsə: qart. qat.
çağa yaxa satmaq: çağalanmaq. çalım atmaq, satmaq. çalımçılanmaq. çalımlanmaq. foslanmaq. tovlanmaq. qurumlanmaq. qurralanmaq. kibirlənmək. böyüklənmək. ifadə, qiyafə satmaqla, tutmaqla, kənidini başqalarından ayrılmaq, sıyrılmaq.- uğur, möhlət istəmək: tinənc istəmək.
sürə, möhlət, çağ tanımaq (qəbul edmək): tinənc vermək.
çağ, sürə, zaman, vəxt keçirən, öldürən: sürüklədən. sürəcən. gecirdən. gecə qoyan.- çağ, aça, fürsət, imkan bulmaq: əli ərmək.
fürsət, çağ, imkan arayıb, bulamayan: ara yoxsulu.- döğüş hinqamında.
axşamla yatma çağı arasında sürən sürə, zaman: aşaq.
bu yaxlış (qədər) çağ sürüdü, iyid canım çürüdü, baxmadan geri, yollu yolsuz (həqli həqsiz) yürüdü, itlər hürdü, karvan yürüdü, hər nə desən, yeridi!.- çağ itgini sağaldar.
çağ, zaman, möhlət qazanmaq: sürə çalmaq.
çağalanı çağında dəğ.- çağı dolma, bitmə: çağdoluk. çağbitik. inqiza;. və;dəsi gəlmə.
çağdoluğu gəlmişkən işə tələsdi.
çağbitisindən öncə verməlisiz.
çağın sürməsi, öc közün söndürəməz: gün keçər, kin keçməz.
axşam çağı: gün ötrə.
hər nəyin açıq seçik görüldüyü çağda: gündüz gözüylə.
xoş çağ sürmək, keçirmək: günün gün edmək.
çağından öncə doğmaq: əksik doğmaq.- hər nəyin qarıcı, ilkini, çağuncu, çağ öncülü, eniyi, yepini, yepyenisi, nobarı: qaruq. qarıq.
işlənmə çağı keçmiş olan: qartmış.- kiçik quşluqla öğlə arasındaki çağ. öğlədən bir iki çağıt (saat) öncəki çağ: yekə quşluq. qaba quşluq.- kimi çağ: haçansa. qaçansa. kimi vaxt. gah. gahdan. bə;zən.
şu çağda: bu çağda: gəlincə. gəlmişkən. gəldikdə. şimdi. imdi. indi.
verimli, əlverişli çağında: uyqun qoşunda, şərayitində. günündə.
yemək çağı, zamanı: qaşıq çalımı.
çağından kəsik, özünə gəzik: heç nəyi saymaz, aldırmaz.
xoruz çağı: yarıq, səhər çağı.- uzun bir sürə, çağ (zaman) dilimində.
bir çağ dilimi: bir zaman bölümü.- axşam çağı: aşqam. batısı. günaşa.
naharçağı: günorta. öğlən. öğləyin.
səhər çağı: günertə

ÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağıl.
nola çalğan çay olub axarsa yaşım çağ çağ.
çağ bu sevgi çağıdır: çağlanlığın çağı bu çağ.
çağ çağ. buram buram. çağnam çağnam.
çağ çağ tərləmiş.
buram buram tərləmiş: çağ çağ tərləmiş

ÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

şax. şaq. çək.
{çax > şax. (< çaxmaq)}.
buynuz. burqu. (bundan şeypur, pıçaq sapı, boza, şərab ayağı, bardağı, barıt qabı düzəlir.
qol. budağ.
çaydan üç çaq ayrılır

ÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağ.
aynı çağda: aynı zamanda. aynı anda. dənğdən. bərabər

ÇAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağa.
enik. bala. uşaq.
bala çağa: çoluq çocuq.
qama. qaqa. qaqam. qəmə. sürə. dövrə. öğrün. öğün. öğə.
bir qama iyiyə iydə dedilər, kişiyə iyid demiş, varın yedilər.- çağsız, çağından öncə oluşan nərsə, doğulan çağa, uşaq: günüzsüz. günsüz

ÇAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağa. çapa.
uşaq. bala. yeni doğmuş. tükləri bitməmiş yavru.
çaqa çuğa çağa çuğa: çoluq cocuq.
bala çağa: çoluq çocuq.
çağa. az. qara pul. kiçik pul. quruş.
bir çağam yox.
çağa !: çəkil. gec. keç. qıs.
( < çav. sav: səs. söz. duyuru). yaxı. yay. çav. sav. qaraç. bildiri. xəbər. e;lan.
bərkidici ək sözü.
çaqa çıplaq: çırılçıplaq.
savaş baltası.
çaqı. çaqqı.
çalım. gösteriş. ifadə.
bacalı olan nərsə. balıq toru.
çapa. qazma.
şaqa. mürəkkəb.
çaqmaq.
çağa. uşaq. körpə. yavrı. mə;sum.- çaqa edmək: çapalamaq.
çaqalamaq: çaplanmaq.
çağa çağa çağanmaq: çağrulmaq. savruqmaq. savrulmaq. çalxalanmaq. suların, köpükləninb axması

ÇAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxa > şaxa. çax > şax (< çaxmaq)

ÇAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağa. şaka. çam. gülünc. şuxluğ. lətifə.
çağalamaq: şaka yapmaq: çam edmək

ÇAQABAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağabağ. çağbağ. çağalar bağı. salıncıq. uşaq baxcası. baxca

ÇAQAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxac.
çıxac. yağac. ağac.
çəkic. qaqıc. qaqac

ÇAQACUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqacuq. saban. xış