Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
ÇAQLAYIN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlayın. müvəqqəti. vəqtləyin. vəx bə vəx

ÇAQLAYIŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlayış. coşlama

ÇAQLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < çağlamaq. çəkləmək). cəkli. böyüklüyü, qabarlıqı bildirən.
ünlü. şanslı. imkanlı.
qədər.
bu çaqlı: bu qədər.
nə çağlı bir: çək, həd tanımaz. sonsuz.
yaşlı. qoca.
çaq. cihli. cəhli. ölçülü.
güclü. çağımlı.
düz. dürüst.
yaxışıqlı. gözəl. çalımlı.
çağlıq. keçici. keçən. müvəqqət. uzğan. uzğan. üzülən. ötkən. ötən.
çağlı bulaq: quruması olan bulaq.
çaklıq. yırtıq. para.
çiqildəm. cıdamlı. çabuq. sabuq. tünd. iti. yeyin. yıldam. ildam.
qədər.
munu çaqlı: bunun qədər.
nə çaqlı bir: sonsuz. həddindən artıq. sınırsız

ÇAQLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlı.
çağında. vaxdında. zamanında. çaı gəlmiş olan. vaxtında. zamanında.
çağ. tavlı. tovli. toxlu. səmiz.
çağal. çağdaş dönəmli. dönəmə, dövrəyə, çağa uyqun.
yerli çağlı: uyqun. uyuşlu. uyşuqlu. oxuşlu. oxşaylı. yerində. tutarlı. munasib

ÇAQLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlıq.
çağlış. çağday. yağday. yağlıq. yağlış. qapat. yapat. çapat. çapaq. çapıt. çapıq. salaq. salıq. salış. sayaq. sayıq. sayış. şəkil. çəkil. çəkiş. çəkim. çəkit. duruq. duruş. durum. qılıq. qılış. qılım. qılıt. vəsf: vəsif. sifət.
fəsil. fəsl. movsim.
yağmır çağlığı, fəsli: sapal. sapıl.çəpəl. çapal. çapıl.
gahlıq. qaqlıq. qanğlıq. keçərilik. müvəqqətilik.
kiçik yuğunma yeri, hamam.
təqvim

ÇAQLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlıq. çağlı.
keçici. keçən. müvəqqət. uzğan. uzğan. üzülən. ötkən. ötən.
çığlıq. bağırtı. fəryad

ÇAQLIN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlın.
adlım.
çağlın. çıxarlı. uyqun. qədər. əndazə. layiq. şayistə.
adlım, ünlü olan

ÇAQLIŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlış. çağlıq. çağday. yağday. yağlıq. yağlış. qapat. yapat. çapat. çapaq. çapıt. çapıq. salaq. salıq. salış. sayaq. sayıq. sayış. şəkil. çəkil. çəkiş. çəkim. çəkit. duruq. duruş. durum. qılıq. qılış. qılım. qılıt. vəsf: vəsif. sifət

ÇAQLIYAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlıyan. çağlayan.çağla. çağlar. çağlağan. şarlağan. şəlalə. çavlar. çavlan. gurlayıq. suyun yüksəkdən köpürüp, şarıldayıb, iti iti çarparaq, çağıldayaraq axması. abşar

ÇAQLU : Arin Turkish Etimology Dictionary

( t < > l ) çaqlu.
iri yapılı. gösterişli.
kifayət

ÇAQMA İŞQOK : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağızdan doldurulan əsgi tüfək

ÇAQMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < çaqmaq: vurmaq. kəsmək. çəkmək).
tüfək xoruzu.
qaqma. qırma. pozma.
çaqma qənd: bölmə qəd.
çalma.
ilan çaqma.
saçma. çaxan. takma. yalan

ÇAQMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağma.
çağlam. çağlama. çalğantı. çalğam. çalğama. qaxma. qalxma. qələyan. qalaynama. qaynama. coşum. coşma.
qoşu. şe;r. söz.
alna düşən tel. pərçəm

ÇAQMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxma.
çaxıntı.
şimşək çaxıntısı.
içgi içmə.
basıb qabartma.
qaldırım. qalıb

ÇAQMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxmaca.
yara.
qama. çapa. işarə.
çıxam. çiban.
motiv

ÇAQMACA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxmaca. bax > çaqma

ÇAQMAÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağmaçı > çamaçı.
qoşucu. qoşçu. şair.
şarkıcı. oxucu. oxuyan. ötən.
oymaçı. oyub çuxurlatma, dəlmə

ÇAQMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

( ç < > y ) yaqmaq.
otluq. çaqqıç.
təkələmək. aşırmaq. yürütmək.
vurmaq. urmaq. köyü birbirinə düşürmək. qarışıq. birbirinə girmiş. keçələşmiş.
yəşərmək. qunşələnmək. filizlənmək. tomurcuqlanmaq.
qabuq bağlayıb tökülmək.
böyümək. artmaq. çoğalmaq.
qıvılcımlanmaq. od almaq. 1 çalmaq. çalqalamaq. qarışdırmaq.
atmaq.
qoy çaqmaq: keçələşmiş qoyun yünü.
yazda dirəklər çaqallar: yazda ağaclar yeşərir.
ərimlərim çaqqandılar: dodaqlarım qabuq bağladı.
anı üydəkisi çaqqandı: onun ailəsi büyüdü.
ayran çaqmaq: yuğurdu qarışdırıb çalqayaraq pürüzüsü duruma gətirmək.
yün çaqmaq: yünü ataraq yumuşaq duruma gətirmək

ÇAQMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağlamaq. (vurmaq. kəsmək. bölmək).
açmaq. anlatmaq. bildirmək. tanıtmaq. çattırmaq. yetişdirmək. eşitdirmək.
qulağıma çaqdı.
çıxarmaq. əks etdirmək. yanıtmaq.
çuğullamaq. ifşa edmək.
aləmə çaxdı razım mənim.
bu qəliz işləri nə ilən çaxa biləriz.
bu sirri ona çaxdım. dərdim xalqa demirəm \\ onun sarğı (sarılığı) çaxar xalqa üzüm.
haçan ki göz könüldən doğru baxa \\ eşitməz qulağına haqqı çaxa.
isyanilə çaxsan məni \\ ihsan ilə çaxam səni.
o vaxdın ki məni atama çaqdın \\. aralıq yerdə bir fitnə buraxdın.
onu buna qovluyub \\ bunu ona çaxlıyıb. onun kəsirlərin çaxarım (anladarım). sevgilərə sevincidən çaxılmaz (çaxmaz. gizli) söz olmaz. ürək sözün heç kimə çaxma.
qaqmaq. soxmaq. qapmaq. sancmaq. çalmaq (ilan çaqmaq).
çağan: çalan. çığan. çıyan (əğərəb).
çəkmək. vurmaq. cızmaq. saçmaq. taqmaq. dövmək. vurmaq. qaqmaq. sapmaq. çırpmaq. içmək. araq çaxmaq. çaxır çaxmaq.
çaldırmaq. itirmək. utuzmaq. qaçırdmaq. qırmaq. pozmaq.
sınağı çağdım. keçmədim).
{ altda gələn anlamlarda
itilik; var.
birdən yanıb şığıyan od. qıvılcım almaq. od tutmaq. çağlanmaq. parıldamaq. od vermək. çaqınmaq. işıldamaq.
çaqmaq taşı: çəlik parçası ilə döğəndə, od parlatan daş. çaqmaqlıq daş.
sərəng çaqmaq: kibri yaxmaq. qıvılcım. uçkun. göçgün. çaxım. şimşək. şığamıq. çıxmaq. yaşın. ıldırım. coşğan. çağılğan. yarğa. nayzağay. otık.
çaxaraq çıparaq ot çıxarmaq. odlamaq.
nərsənin iti, yeyin, çıxması. şığmaq. şığamaq.
ıldırım çaxır.
şirzə: atılmaq.
çalmaq. yarmaq. kəsmək. ayırmaq. oğurlamaq. vurmaq.
evimiz çaqıldı. }
çaxanlıq işi. qalıblamaq. aldatıb basmaq. sırıtdamaq. soxmaq.
(pozux) malları görəsən kimə çaxlıyaq.
bölmək. çəkləmək. çəkələmək.
atmaq (pambıq). çalxamaq. çalmaq.
ayran çaqmaq: yoğurdu, çalxayıb, düğünlərin açmaq.
böyümək. dolmaq. çiçəklənmək. çağalamaq. tomurcuqlanmaq. yaşıllaşmaq.
yazda ağaclar çağır.
çağılmış ölkələr: nifuslu ölkələr.
qabıq qoyub, quruyub, çatdıyıb tökülmək.
issi yeldən dodaların çaqıldı.
savaşdırıb, bir birinə vurdurmaq. ara pozmaq.
ad. çözmək. dəridə tapılan qalın, qat, çözməkli xəstəlik.
ad. bir birinə keçmiş, girmiş, qarışmış.
qoy çaqmaq: keçələşmiş qoyun yünü.
çaqmaqbaş: keçəbaş. saçları qarmaşıq.
( < yaqmaq. çıxmaq). yanqımaq. yanıtmaq. cavaplamaq.
çavmaq. iləri atılmaq. yüksəlmək. günəşin doğması. ortalığın ışılması, açılması.
( ğ < > y ) caymaq. çaşmaq.
qurşunum cağdı: caydı.
hər bir nərsədə olan qoğzaqlıq, itilik durumu (ışıq. səs. hərəkət. duruş)

ÇAQMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağmaq ( ç < > q ) qaqmaq. çaxmaq.
çoqmaq. çuqmaq. (quş) aşağı enmək.
yaxma aracı.
əriştirmək. yetişdirmək.
bu sözü onun qulağına çaq.
ara çaqmaq: neçə nəyin arasın, barşığın çarpışdırmaq, çalışdırmaq, qarışdırmaq. savaşdırmaq.
o, iki yoldaş ara çaqdı.
çalın. çaqın. çaxmaq. ışın. şişmək. ıldırım. yıldırım. yaldırım. rə;d. bərq.
yaşnamaq. aydınlatmaq.
çağmaq. şaxmaq. qaqmaq. urmaq. vurmaq. soxmaq.
şağıçımaq. qeybət edmək. sözçümək.
şaqmaq. çuqmaq. çoqmaq. süzülüb enmək. qonmaq.
iğnə sap taxılıb qorunan topac, kisə.
çaqmaq daşı: çaqmaq vurulduqda qığılcım çıxaran daş. çaqmaqlı yaraqlardada işlənir

ÇAQMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağmaq. çalğanmaq. çalğamaq. çalğaşmaq. çağlamaq. coşunmaq. coğşunmaq. coşmaq. qaxmaq. qalxmaq. qələyanmaq. qalaynamaq. qaynamaq. həyəcanlanmaq

ÇAQMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxmaq. çağmaq. (çalmaq. qartmaq. qatmaq. qaqmaq).
çavmaq. çağmaq,
gün çıtlamaq.
yaxmaq.
çaqmaca. motiv.
çalmaq. qaqmaq.
başı enli civi, mıx çalmaq: qabaralamaq.
qaqmaq. çalmaq. döğmək.
qapı qaqıldı, getdim kimsə yoxudu.
gecəsi kimsənin qapısın qaqma.
uşaqlar qapıları qaqa qaqa, çaqa çaqa qaçırdılar.
qaqılmasa, açılmaz (qapı).
qaqan kimdir, açan kim.
qaqılmadan açılsın, günün çıxsın saçılsın (alqış. yarqış. iyi dilək.
taxmaq. qaqmaq. sapmaq. saplamaq. sancmaq. saşmaq. soxmaq.
sancağın (bayrağın) qaqacaq yer bulmamaq:
yarmaq.
çıtlamaq. çavmaq. çaxmaq.
gün çıtlamaq.
soxmaq.
vurmaq.
şimşəkmək. birdən ışıqlatmaq. od, qıvılcım çıxarmaq.
anlamaq. aydınlanmaq. düşünmək. fərq edmək.
sınavdan, imtahandan düşmək. rədd olmaq.
araq içmək.
utturmaq. utuzdurmaq. aldadmaq.
çaxaraq, çırparaq od çıxarmaq.
daşa çırparaq, qıvılcım çıxarmağa yarar çəlik parçası.
qabarcıqlar quruyunca qalın qabıq bağlayan dəri kəsəli.
ışığ vurmaq, çarpmaq.
ışıq gözlərimə çağır.
amacdan, nişandan yozmaq, caymaq, sapmaq.
ox çağdı.
(ışıq. isti. qoxu, buru) yayılmaq. dağılmaq.
çaxmaq çalın.- çaqqı çaxmaq: çaqı çaxmaq: ayrıntılarıyla birlikdə. çaxmaq çaxmaq olmaq: gözləri otdan, sınırdan alovlanmaq.
çaxmaq yuvağı: ağacdan, dadan, dəmirdən olub, yeri bəritmək üçün işlədilən ustuvanə, mərdana.
içinə çaxmaq, qov qoyulan torba: kavlıq. kavcaq. kovlıq. kovcaq.
qaf çaqmaq: dalqa keçirmək

ÇAQMAQBAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

saçları qarmaqarışıq

ÇAQMAQLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxmaqlamaq.səzəniş edmək. tə;nə vurmaq

ÇAQMAQLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaxmaqlaşmaq. gözü parlamaq