Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
ÇƏQLƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklənmək.
çəkilmək.
sınırlanmaq. qurşanmaq.
hədələnib qorxutulmaq

ÇƏQLƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklənmək. dartılmaq. ölçülmək. həds vurulmaq. təxmin edilmək.
dartılmamış işə girişmə

ÇƏQLƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklənmək. ölçülənmək. ölçürənmək

ÇƏQLƏSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkləsiz. çəksiz. çəkəsiz. çənəmsiz. dəngəsiz. engin. ingin. çaxınsız. ölçüsüz. qısıtsız. sınırsız. sonsuz. ucsuz. ucsuz bucaqsız. sarımsız. açıq. azad. bağsız. alarqa ( < al: böyük). ğeyri məhdud

ÇƏQLƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkləşmək çəkələşmək çirkləşmək çəlikləşmək çəkikləşmək çəkələşmək sərtləşmək əkləşmək bəkləşmək bərkləşmək. yaxalaşmaq. çəkişmək. itləşmək. itlələşmək. yaxalaşmaq. uruşmaq. vuruşmaq. çatlaşmaq. çatllaşmaq. cədəlləşmək. çatqaşmaq. çəkişbəkişmək. savaşmaq

ÇƏQLƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkləşmək. quraya qoymaq. qur’a çəkmək. məşləşmək. mərcləşmək

ÇƏQLƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkləşmək. mərcləşmək. məşləşmək

ÇƏQLƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkləşmək. bax > çəkişmək. yarışmaq. mərcləşmək.
o mənimlə cəhləşir

ÇƏQLƏTİLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklətilmək. ölçülətilmək. ölçürətilmək

ÇƏQLƏTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklətmək. çəkə, ölçüyə qoymaq. ölçülətmək. ölçürətmək

ÇƏQLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkli.
ayrıbaşaq. münhəsirrən.
bu ayrıbaşaq siz üçündür.
çəkili. ölçülü. məhdud.
keçəri. keçib gedcək. keçib gedən. qalmaz. qalımsız. qalışsız. qalıcı olmayan. itimli. ölümlü. imiqsiz. yaşamaz. yaşamsız. yaşayışsız. durmaz. durumsuz. sürəksiz. məhdud. bəqasız. yoxalcan. yoxalqan. yoxalcan. yoxalqan. fani

ÇƏQLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkli. çəkimli. şəkilli. oranlı. orqanlı. ornaqlı. qoylu. biçimli. əndamlı. gözəl

ÇƏQLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklik. çəkik. dəklək. dəklik. qatlaq. qatıq. dərək. dərik. dərlik. qədər.
bu qatlaq

ÇƏQLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklik. çəkilik

ÇƏQLİLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəklilik. qalmazlıq. qalımsızlıq. qalışsızlıq. qalıcı olmazlıq. itimlilik. ölümlük. imiqsizlik. yaşamazlıq. yaşamsızlıq. durmazlıq. durumsuzluq. keçərilik. keçib gedənlik. sürəksizlik. bəqasızlıq. fanilik

ÇƏQMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkmə.
çəkməcə. kəşov. çəkov. göz.
potun.
çəkilərək geyilən geyim. keşli, dar geyim.
qaranlıqda yol göstərən ışıq, ışıqlıq, çırağ. bu ışığı tutana
çəkməçi; dərlər.
sırqın. düzgün. duzənli. müntəzəm.
çəkmə burun.
əritilmiş nərsəni bacalardan keçirməklə əldə edilən tel: məftul. dəmirtir. dəmirdirək.
biraz içərilik, daldalıqda qalmış.
çəkmə qat, otaq, avlu həyət.
çəkməl. ərsik. gəlbəri. əğrik. uzun saplı, başı əğri olub, yüksək dalları əğməyə yarar arac.
rabit.
irtibat.
sürə. möhlət.
dövrə.
(pilov). ətlə, qoxulu otlarla (ədviyəcatla) pişirilən düğü, bulqur. qapurqa. qapurqa. qabırqa.
ara. fasilə. antırakt.
çəkinik. çəkilim. çəkiş. soyaçəkim. irsi.
çəkiş. coşqunluq. cəzəbə.
çizmə. qonçu, səğəsi ən azı dizə dək çıxan ayaqqabı.
çizmədən yuxarı çıxmaq: sınırın aşmaq.
çizmələri çəkmək: dabanların çəkmək: işə girişmək. yaraqlamaq.
gətirmə. çağrı. cəlb.
yaza. uzatma. çəkiş.
özünə bağlama. cəzb.
çəkməcə. xaniqah.
uzun səğəli ayaqqbı. müzə.
çizmə.
qısa qonçlu, səğəli çəkmə, çizmə: tomaq. tommaq.
cəlb.
çəkə. qatlıq. qapıt (> kapot). qaplama. örtü. örtük. qapanca. üzlük. üzük. gənə bol iş paltarı. önlük. tulum. işlik. rupuş.
çəkiniş. çəkinti. cəzb. incizab.
keçirmə. dartma. daşıma. götürmə. tablanma. tablaşma. qatlanma. qatlanışma. dayanma. dayanışma. dözmə. dözüşmə. sindirmə. sındırma. sınğışma. singişmə. sığıqlaşma. səbr, təhəmmül, istiqamət edmə.
nəqqaşi.
buruşuq nəxşəli, cızıqlı toxuma, çəkmə: eslim. eşlim.
baqlama.
malqaraya yük çatıb çəkmə (bağlama) işləmi: qara qoşu.
çəkməcə. kəşov ( < çəkov). göz.
dörd gözlü dilab. göz.
işqafın alt gözünə bax.
götürmə, çəkmə gücü: çəkişim. çəkişmə. çəkiş.
bu motorun çəkişi az.
çəkmə yolu yodası: çəkişim. çəkişmə. çəkiş.
çəkmə, cəzb gücü: çəkişlik. çəkməlik. qavusluq (< qavramaq). cəzzabiyyət.
bəsiyə çəkmə: azıqlandırma. bəsləmə. qıdalandırma. səmirtmə. becərtmə. yedirib içirtmə. gəlişdirmə. yetiştirmə.
dara çəkmə, asma ipi: çatı. çatu.
dara çəkmək. asmaq. çatılamaq. çatulamaq.
at almamış, axır çəkmə.
çəkə çəkmə: nəqş o niqar.
çəkmə aracı: çəkalıc. kamera. şəkil, əks, fotoqraf maşını.
gərmə, çəkmə, sıxma ayqıtı: gərgəc. gərgic.
nəqşə çəkmə: tərh tökmə. düzənəcmə. düzənətmə.
sorquya çəkmə: deditmə. söylətmə. cəvab istəmə

ÇƏQMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkmə.
ötük. çizmə. çust. başmaq.
bağış. bəğşiş.
qablı pilov.
süzən. süzülmüş nərsə. qatıq

ÇƏQMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkmə.
tatma. dadma. düçar.
tatma. dadma.
düçar olmaq: çəkmək. tatmaq. dadmaq.
onunda isti soyuğun daddıq.
çəkmənin altına bağlanıb, buda dək uzanan tozluq, patava, corab. qıça geyilən tozluq: qalçın.
çamurdan qorunması üçün ayağqabın üstündən geyilən çəkmə: qapuş. qaluş. qaruş

ÇƏQMƏCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkməcə.
kəşov. çəkov. göz.
kiçik kəşovları olan qutucuq, sandıqca.
açılır qapanır köprü.
fırtınadan qorunmaq üçün, gəmilərin çəkiləbildiyi yer.
içərilik, daldalıq, qıraqlıqda duran, qalmış yer, sığıncaq. xəlvətgək.
çəkmə. xaniqah.
çəkmə. kəşov ( < çəkov). göz.
dörd gözlü dilab. göz.
işqafın alt gözünə bax.
kəşov. kiçik sandıq.
açılır qapanır köprü.
sandıq. gənc.
uzun

ÇƏQMƏCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkməcə. bölük. göz. kəşo ( < çəkmək). mizi kanapa kimi nərsələrin açılıb yığılan bölükləri: gözlü miz

ÇƏQMƏCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkməcə. çəkilərək açılan gözülü dilab. sandıqca. qutu.
sürmə çəkməcə: sürmə qapı: çəkilib sürülərək açılıb qapanan

ÇƏQMƏCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkməcə. kəşov. sandıqça. gəncə. dolab gözü

ÇƏQMƏÇƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkməçək. çəkəçək > keşakeş. çəkələmə. qıyınşılıq

ÇƏQMƏÇƏKİNDƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkməçəkində. qızdı qızdısında

ÇƏQMƏÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəkməçi. ışıqçı. çırağçı. qaranlıqda ışıq, çırağ salıb yol göstərən kimsə