Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
ÇƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəng. < çal. çalmaq. çalqamaq. çanğlamaq > çəgləmək > çəngəmək > pəncəmək çənqal çalqal < çal. çalmaq. yırtmaq. qoparmaq. yırtık. yırtan\ < çanğ: oğuq. oyuq. cırıq\ < qıynaq < qay. gay: əyriligi göstərən kök. qayğı. cıynaq

ÇƏNQAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax > çənqəl

ÇƏNQAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəl. çəngər. çatal. qayma. qayır. qaymaq. qatalaq

ÇƏNQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngə. çənə.
pəncə.
yön. uc. tərəf

ÇƏNQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngə. gəlini qarşılarkən, əl ələ verib oxunan,
yar yar; bağlamlı (nağaratlı) türkü

ÇƏNQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngək.
beş qollu balığ oltası, çəngəki: çarpma

ÇƏNQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngək.
ırqaq. irgək. oğuc. qapış. qabış.
irqaq. irğaq. irgək. ilgək. qarmaq. qullab.
bəst. iki uclı mıx

ÇƏNQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çənğək. təkizləmək. saflamaq. iki ucli mıx

ÇƏNQƏQLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəkli. əksək (> əksə (fars)) əkşik. aslaq. sallaq

ÇƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəl. çanqal.
kəngəl. qanqal. ingəl. engəl. yengəl. qaramıq. qaramuq. əngəl. qarşıl. qarışıl.
kəngəl. qanqal. dallı budaqlı.
çəngər. çənqal. çatal.
qanca. qança. çanqa. çalqa. panca. pəncə. qıynaq. qataq. qadaq. nərsəni ilməkləmək, bağlamaq üçün, ucu əğri dəmir tikəsi.
dal. budaq.
cəngəl. meşə. orman.
anasından yox, başqası ilə əmişdirilən cocuq körpə. sütanalıq.
taxılan nərsə.
(
< çan: çapıq. oyuq.
< çalqın: çalınmış. ucu çalınıb, çarpınıb itiləşmış.). qança. qaymaq.
çəngəl atmaq: əldə edməyə çalışmaq.
çəngəl taxmaq: üstələmək. müsəllət olmaq.
uzun saplı çəngəl: qapcaq ( < qapmaq: götürmək).
qanğıraq. çanğıraq. qullab. qollab.
balıq qanğırağı, çanğırağı: balıq qullabı, qollabı. 1 çanqal. çəngəl (: dal. budaq). meşə. orman.
qınca. qanca. qapı cəfdəsi. qullab. qaqıc. qarmaq.
böyük çəngəl: qarmaq.
qavuc. qavıc. qaquc. qaqquc. qaqqıc. qaqıc.
çanqal. çatal.
çəngəlli iğnə: çatal.
çəngəlli nərsənin hər bir qolu: çatal.
çəngəlli iğnə: ilgəc.- ucu çəngəlli balıq avlama qarğı (qıca. neyzə.). çeşiti: zıpqın çıpqın.
ucu əğri, çəngəlli: ayqıt. əğric. əğic. çoğan. çovqan. çövgən. çöngən. çevrik. çevik.- cəngəl qanunu. dağ düzəni, yasası: kimkiməlik.
qança atmaq: icəşmək. ərişmək. sataşmaq.
nərsəni ələ keçirmək üçün uğraşmaq, çalışmaq.
qançayı taxmaq: altına almaq. müsəllət olmaq

ÇƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəl. kəngəl. çanqal. çöngəl. qonqal. qanqal. yengəl. yengə. engəl. ingəl. əngəl. qarşıl. qarışıl. büklüm. burqu. qaramıq. qaramuq.
yengə mingəsiz yol: yengəl mingəlsiz yol: yol: düz, hamar yol. əngəbəsiz yol

ÇƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəl. (1 < çan. çanıq. çalıq. çatıq.
çanğ: deşik. cırıq. 1 < kar + qaç. qarqaq: cırıq qaşıq. 1 < qanca. qarmaq. qanal: caynaq. qanqal. qanğraq. qanğırçaq).
çatal. çatqal. çanqqal. çantqal. çəntqəl. çəntik. kərtik. çeynək.
haçalı, barmaqlı, qollu nərsə.
ucu әyri, oyuq, cırıq, qıvrıq nərsə.
ilgək. irgək. ilmək. ilgiç.
dəyənəgin ayrılmış yeri. yaman.
qar. kar. qarmaq. əl. avıc. tutmaq aracı.
tutqunluq.
taqa. taxa ( < taxmaq). qullab.
çanqal. pəncə. qapza. qəbzə. ovuc.
cəngəl. orman. urman. sığlıq. sıxlıq. sınq. sıqn.
çoğul. çuğul. sarmaş. şər kişi.
əğəc. bal pətəyindən bal götürməyə, xəmir tağarı kimi qabları qaşımağa yarar.
ilgək. ırqaq.
qabdırma. paltarda bulunan çəngəl. qopça.
çəngəlli iğnə: tükrəvüç.
paltarda bulunan çəngəl: qadalmaş. qopça

ÇƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəl.
cənqəl. çoğul. çuğul. sarmaş. qullab. qança.
irqaq. qanca.
xıncar. qıncar. dırnağ.- çəngəl salıb çəkmək: tırmamaq. dırmamaq. tirmək.
çomaqlı, çanaqlı çəngəl, qaşıq: bu ara oğuq, doğranmış olan nərsələri götürməyə, çəkməyə yarar: çoxmaq.
iki çoxmaq salad.
çəngəlsi ayqıtla cızmaq, çizmək: tırmıqlamaq. tırmalamaq. yırtmaq. qazmaq.
düşman ayağına batmaq üzrə, yol arasına atılan sivri uclu, üç bucaqlı dəmirdən, ayağ çəngəli, oltası: tomuz ayağı.
kiçik çəngəl: çəngəl biçimində ilişəcək ayqıt: tımırıq. tırmıq. dımırıq ( < dırnağ).
zənciri qırılıb dənizdə itmiş nərsəni aramaqda işlənən dörd çatallı çəngəl. tımırıq. tırmıq. dımırıq ( < dırnağ).
tımıq edmək: bu dəmirlə darayıb aramaq.
çox qollu çəngəl: qaz ayağı.
tulumbaçı çəngəli: qapcaq.
qala duvarına vurulan, taxılan böyük çəngəl: qapcaq.
dəmir teldən olan ərkəkli dişili çəngəl: qopca

ÇƏNQƏLƏMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngələmə. qapış

ÇƏNQƏLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngələmək. qapmaq. çəngələ taxmaq. qıncalamaq. qancalamaq. cəfdələmək

ÇƏNQƏLLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəlləmək. çanqallamaq. qandağlamaq. iğrəti, taxma, keçici, ötəri tutturmaq, bağlamaq. ilgəkləmək

ÇƏNQƏLLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəlləmək. tırmamaq. dırnağlamaq

ÇƏNQƏLLƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəlləşmək. (bir durum) çətinləşmək. nərsənin düzəlməyi uzamaq. qınqallaşmaq. qınqallanmaq. qanqallaşmaq. qanqallanmaq. qonqallanmaq. qonqallaşmaq. çöngəllənmək. çöngəlləşmək. büklünmək. büklüşmək. burqunmaq. burquşmaq

ÇƏNQƏLLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəlli. qıncalı. qancalı. qançalı. cəfdəli qapı. qullablı.
qançalı (çəngəlli) balıq tutma ayqıtı: qaqıc

ÇƏNQƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngəmək. qarvamaq. qarmaqlamaq. əl ilə tutmaq

ÇƏNQƏR : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngər. çəngəl. çənqal. çatal

ÇƏNQİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

( <
çal.
;çanğ;; qazılmış nərsə. çanaq. çanqur).
çalqı.
çalanqı. oyunçu çalqıçı. çanqur. qərəçi. çingənə. köli

ÇƏNQİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

göstərişli. çalımlı. diqqət çəkici

ÇƏNQİNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çənginmək. çəng olmaq. qasınmaq. qasılmaq. münqəbiz olmaq

ÇƏNQİRÇQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəngirtqe çəkirgə