Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

ÇIPQITLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

çapqıtlı. çapatlı. çalqıtlı. abatlı. çəmgitli. kəmgitli. düşütlü. salıtlı. girnitli. dikli. dalaşlı. qafa tutan. dinəli. dilləti. diyəcəkli. deyəcəkli. deyişli. diyləşli. aytışlı. aytaşlı. eytişli. qonutlu. söyləti. sözləti. sözlü. savatlı. savlatlı (< savmaq). qarşıqlı. qarşınlı. qarşılı. qayşaqlı. muxalif. qəbul edməyən. e;tirazlı. mö;təriz

ÇIPRIŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çırpışmaq. dalaşmaq

ÇIPTIRMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çırptırmaq. çarptırmaq. çalptırmaq

ÇIQ ÇIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıx çıx. çilik çilik. çiq çiq. oğlağı çağırmaq üçün kullanılan bir söz

ÇIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çığ. ( < çuq. tuq. çək. çıq. çəkili: bağlı).
qalın. qarğı.
düğün. zəncir həlqəsi.
dənər dənər, dan dan, düğün düğün olan şeh.
ertin çiğ: səhər şehi.
dək. dəng. rəmz. çıxmaz. açmaz.
söyüt çubuqlarından eşilmiş ayqıt.
bu şivləri götür, çığ toxu.
çığ. buğ. izğar. iğan. nəm.
işək.
çıx !: qoğub çıxarmaq.
çıq !: çıx ! (çıxmaq). qoğmaq sözü ki itə deyilir

ÇIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiq. çığ.
toparlanıb dağdan aşan qar topumu. bəhmən.
çitlə hörülmüş ağıl.
incə qamışdan hörülmüş tutu,yaşın. pərdə.
gurultu. yayqara.
çadır bölməsi, quşağı, qoruğu
çiğ, xam olmayan: pişgin. pişmiş. dolmuş. dolu.
çiğ biğ: çuğ buğ. tuta düdə. duman tutan. duman düdən. tüstü püstü. boğnaq tuğnaq. boğaq tuğaq. isli hisli. darqın.
qar yığını. şəpə. bəhmən.
çit. çadır bölümü.
gəzik (səyyar) pərdə, tutaq, gərki, kərəki.
çit. ağıl.
bir arşının üçdə ikisi.
yayqara. gurultu. yüksək səs.
cih. hır. ıra. sin. sın. yaradılış. qurum. qılıq. özəlik. özgül. özgülük. sifət. xislət. xəsiyət. səciyyə. karakter.
yoğursu. xam.görməmiş. görgüsüz. dargöz. qısgöz. qıtgöz. koryat. qamqalat. qapqalat.
çıx.
çıx çıx!: kiş kiş!. itə itə!.
çığın, şəpənin, bəhmənin qar üstündə açdığı iz, yol: çığır.- çıq çıq: çəkə çəkə: çək çək: damla damla qətrə qətrə: qətə qətə. qıta qıta

ÇIQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxa. çıxar. içik. içil. aşım. bəsi. döl. yasıq. yetik. keyfiyyət

ÇIQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çığa. buxar < bük. buğ. izqara.
çıxa. günçıx. doğa. günay. gün doğar

ÇIQAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

çığac.
çığaz. çığaş. çaxac. (< çıxmaq). boyunda çıxan iri bez, tumor, quddə. quvatr.
yağac. ağac

ÇIQACAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dama çıxmağa, çıxacaq var, damdan enməyə, enəcək

ÇIQACAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxacaq. pilləkan.
uşağı çıxacaqdan uzaqlat, düşər

ÇIQAGƏLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxagəlmək. birdən gəlmək

ÇIQAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çığal. omuz. omuz başı

ÇIQAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxal!.çıxın!. hicuma!. cumun!. həmlə!

ÇIQALI : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxalı. çıxarlı. aşımlı. bəsili. bəsli. içikli. içli. döllü. dölüq. yaslı. yetli. keyfiyyətli

ÇIQAM : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxam. çaqma. çaqmaca. çiban

ÇIQAMAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

altından çıxamamaq: altından qalxamamaq: başarmamaq. bəcərməmək

ÇIQAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

(q < > r ) çıramaq. nərsəni bir yerə qatıb bağlamaq.
qoyunu ağıla çıra. (# çıxarmaq).
çıqnamaq. çiq çiq edmək. oğün oğun, döğün döğün edmək. çiqnəmək. çüğnəmək. doğramaq. əzmək. paymal edmək

ÇIQAMAYAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

arvadının tərsinə, qarşına qalxamayan, onun sözündən çıxamayan yalvara, aciz ərkək: qalbıq. çalbıq. çılbıq. arvadağız

ÇIQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

{(çıxan). (cığan).}
xaloğlu. biboğlu.
çıpqan. çiban ( < çıq. çiq). qabarcıq. tüməl.
qaynaq. qaynarca.
yeğən. yeğni. sütəmər cocuq.
günəş.
yüksələn. ağsaq. ağsayan.
çingənə. yarmaç.
kasıb. yoxsul. çıqay. yarqıl. yazıq

ÇIQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıqay. yoxsul.
qırx ilə tək, bəy çığay düzlənür.
yarmaq ülət çıqaya: para çatdır yoxsula.
yiğən. xala, təyzə oğlu

ÇIQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

cığan.
çığlıq. bağırtı. bağırma. bağırtı. nə;rə.
çıxan. uzanan. yazan. gəlişən.
çingənə müzüyü.
yola çıxanı keçirmə. uğurlama. təşyi;.
hər gün çıxan, yayılan: güncəllik.- atla yola çıxan, eşşəkçini yolda bıraxar, qoyar.
boşa gedən, puka çıxan güllə: koravana. qarabaş. qaravan.
dildə çıxan çiban kimi kiçik şişlik: qaraqabarcıq.
su çıxan yer, göz: qaragöz.
üst dodaqla diş arasında çıxan bir qabarcıq: qara sarılıq.
qarı yarıb altından çıxan çiçək: qar dələn. buz çiçəyi. bayram çiçəyi. bəhmən gülü.
boyunda çıxan iri bez, tumor, quddə: çığac. çığaz. çığaş. (< çıxmaq). quvatr.
döğ sinəvə, canın çıxan dəkcə (qədər).
enib çıxan: girib çıxan.
tuşluğun (kılavyənin) enib çıxan düğmələri pozulub.- içdən çıxan, içdə duyulan səs: qafa səsi.
öz suyun tapar, dağ başında çıxan çinar.
qalçaya dək çıxan uzun səğə corab: qalçın.- qoltuqda çıxan çiban: qatıq

ÇIQANA : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikən. qıymıq.
çığanaq. çıxanaq. tikən. qıymıq.- çıqanalı ösümlük: tikənli bitgi.
eşək çıqana: dəvə tikəni

ÇIQANAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çığanaq. çıxanaq.
çeşmə. sığanaq. qaynar. köz. göz. çıxma. şişmə.
tikən. qıymıq.
çıxanaq təmir çubuq: tikanlı tel

ÇIQANAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxanaq. çıxana. tikən. qıymıq.
çıxanaq təmir çıbıq: tikənli tel.
çıxanaq tük: kirpi