Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

ÇIZMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

cırmaq. yaralamaq.
cızmaq. sızmaq.
yan çızmaq: usulluca sıvışmaq

ÇIZPIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

cızbız. od üstə pişən kababın qoğruq səsi

Çİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çi:
saz:
becəryən.
kilidsaz: kilid becəryən. kilidçi.
ək. li.
izli: iz yapan. izi olan

ÇİBAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

( q < > b ). çiqan. ( < çık. çıxmaq. çıbarmaq. \ < saçmaq. \ < tipan < təpən. ).
çubuqan. çıbıyan. şişik. qabarıq. qabar. ağac meyvəsi.
bitgən. bitiv.
çaçıravuq. saçıravuq. qabarcıq.
tumal. cıldaq. çildək.
göydürgi. düməl. çıpqan ( < çıq. çiq). qabarcıq. tüməl.
çiban zuğu, özü: üzək.
qoltuq altında çıxan çiban: köpək əmciyi: köpək məməsi.
taun çibanı: yanı qara: yanığ qara. yumrucuq.
üzdə çıxan bir çeşit çiban: yalama.
çox küyən yanar çiban çeşidi: od çibanı: göygil. küydərgi. göyükli.
qurca çibanı: qaşıyıb qarışdırmaqdan azan çiban.
quzu çibanı: zərərsiz çiban çeşiti.
toyuqların tudduğu, öldürücü bir çiban: quyruq üzəri. quyruq üsti.
uşaqların başında çıxan çiban: suluq.
yumrı çiban: tomalan.
kor çiban. qabarcuq

ÇİBAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çıxın. çıxam. çaqma. çaqmaca. döməl < tomalaq. tomal. qotur. özək.- çiban başı: çətinlik, sıxıntı qaynağı, mə;dəni.
irinli, tutuşan (acışan) çiban: qaraqabarcıq.
qara çiban: qaraqabarcıq.
dərinə işləyən dolama, çiban, yara: ətyaran.
üzdə çıxan çiban çeşiti: gəlincik.- ağır çiban çeşiti: dolama. qarağbar. qaraqabar.
iriçiban: qaraçıxın.
qara çiban: qarayanı. yanıqara. qara yanığ. qarapəncə. qarataxın. qarataxma. qarayaxmaca. qaraqabarcıq. qarıma. qaragöyündürmə. qaragöndürmə. şarbon.
dildə çıxan çiban kimi kiçik şişlik: qaraqabarcıq.
çiban çeşiti: qataq. qadaq. götəy.- qançibanı: irinli çiban.
qoltuqda çıxan çiban: qatıq

ÇİBƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çibək.
atmaca türü bir avcı kuş.
çıbaq. çapaq. sıpaq. sabıq. çapıq. ıti. qırağu. ovçu.
çibək qarquy. yavay, ası, dəlicə doğan. atmacaya bənzər bir quş

ÇİBİ QANS : Arin Turkish Etimology Dictionary

az, seyrək ot

ÇİBİCİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırmızı bibər

ÇİBİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarçibin: atsinəyi

ÇİBİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çalar. çalan. köklə. it sinəyi. milçək. sivri sinək. mığmığ. sinək. milçək.
qaqıbal çibin: zərərlı arı.
bağırbaş çibin: qoxur çibin: sığır sinəği. sığır sinəği.
bal çibin: arı.
çibin avı: hörümcək ağı.
çibin ox: arının iğnəsi.
loqura çibin: at sinəği.
sarı çibin: eşək arısı.
tırqan çibin: arı.
çibinini qatmaq: qızdırmaq. sınırlandırmaq

ÇİBİNLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

qızmaq. öfgələnmək. çilədən çıxmaq

ÇİBİNLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

milçəklik

ÇİBQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

( q < > b ). çiqan. ağac meyvəsi

ÇİBRƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kibrə. çöbrə. tilif. sıxılıb suyu, cirgəsi alınanadan son, qalan atığ

ÇİÇƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəçə. əmmə. xala. təyzə

ÇİÇƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

indi

ÇİÇƏLƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yağsız, quru nərsə (ət)

ÇİÇƏLƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiçələk.
telvizyonun pəncərəsində oluşan ağlı qaralı saçıq ləkə. bərfək.
billurlaşmış gövdədə toz kimi oluşan durum

ÇİÇƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiçək. (çəçək < çıxaq.)
xal.
ləkə.
üz.
çaşnı. çəşni. çəkni. dadlıq. dadıl. dadrı. dadım. tutum. tamtam. sumaq. qoxuluq. iysilik. ota. kökot. göyot. kəkot. (< kök, göy + ot). qoxla. qoxula. islik. dadıq. dadlıq. baharat. ədvacat. ədviyəcat. əduva. ədviyə.
bir para nərsələri toz durumuna gətirilən özü.
abilə.
barıt, gügürt çiçəyi.
çiçəyi burnunda: çox yeni, taza, körpə.
çiçək bal: beçə bal.
çiçək kimi: arın. baxımlı. təmiz.
çiçək yağı: sıvı, süzük, suyuq olub, zımışqa yağı.
düğünçiçəyi: giritlalası.
gözə qoxulu çiçək çeşiti: xanıməli.- bir çiçəklə yaz çıxmaz, könül varsa ev yıxmaz.
arı bal alacağı çiçəyi bilir.
aslanağzı çiçəyi: danaburnu.
qır çiçəyi: çöl çiçəyi, gülü.- həlqə biçimində düzənlənmiş çiçək, dal: çələng.- qoyunlara çalıq (çiçək) aşısı (vaksən) yapmaq: çalıqlamaq.
kiçikbaş heyvanlarda, çiçək kəsəli: çalıq. qoyun uyuzu.- olqun başaqların çiçək tozu saçma bölümü: çalat. çənət. çanat.- paxla çiçəyi: açıq yaşıl.
bal alacağ çiçəyin bilmək, tanımaq: haradan qazan bəsliyəcəğini, sağlıyacağını bilmək.
ərkək çiçəklərdə olan kiçik çiçək tozu kisəsi: başçıq.
düğünçiçəyi: giritlalası. çox çeşitli, ağılı bir çiçək.
ayçiçəyi: günə aşıq. günaşıq. günə əğik, meyilli. gündöndü. günəbaxan. günçiçəyi. günəşçiçəyi. ayqarac.
soğanlı, otsu, qır çiçəklərinə verilən gənəl ad: çiğdəm.
ağ çiçəkli, iti, bərk tikənli bir ot: qazan dələn.
çiçəkli, süslü kilim: qız kilimi.
kümə çiçəkli süs ağaccığı: qartopu. qartop. qartoqu. qartoq.- qabaq çiçəyi kimi açılmaq: utanqaçlıqdan, kişilikdən, bağlılıqdan çıxıb, sıyrılmış kimi, aşırı çılpaqlıq, sərbəslik göstərmək. noxdasın qırmaq.- qırmızı çiçəkli, ağılı bitgi: qan otu.
qırmızı, sarı çiçəkli bitgi adı: qantamlası.- pambıq çiçəkli çalı türü: qar tikanı.- al çiçək çeşiti: gəlin dili.
yazda açan çiçək çeşiti: gəlindırnağı. gəlinsaçı.- gəlincik çiçəyi: gəlinəli. gəlinalı. gəlinciğəri. küpqıran. gülgülü. gülgülüm. qızalaq. küpqıran. küpəpartladan. qabqıran. qabsındıran.- qayalıqda yetişən, al uclu, ulduz biçimli çiçək: türü. gəlinbarmağı.
qırmızı çiçək, gül türü: gəlinsırı. gəlinmumu.
yalavac çiçəyi: peyğəmbər gülü. göybaş. iri, göy çiçək çeşiti.
bənəfşə, bənövşə çiçəyi: mor çiçəyi. qarabaş.
ağ, incə tüklü, çiçəyi salxım biçimli bitgi türü: qaraqıyaq.
gəlincik çiçəyi, bitgisi: qaraqazancıq.
qıraqları qara çiçək basqılı nərsə: qaraqamal. qaraqəməl. qaraqələm.
qaraqəməlli börk, parça, qumaş.
qaraqəməl kağaz, yazı.
soğanın çiçəkdən sonrakı kiçik, qara tuxumu: qara tuxum.
baxcaya biraz qara tuxum əkdim.
güzün soyuğunda açan çiçək çeşiti: qarçiçəyi.
qarçiçəyi:
ağca bardaq.
çiğdəm. həsrət, məxmur çiçəyi.
buz çiçəyi: bayram çiçəyi. qar dələn. qarı yarıb altından çıxan çiçək. bəhmən gülü.
düğünçiçəyi: qopuzcıq. qarpızcıq.
ətləs çiçəyi: kaktus.
qantılçiçəyi: xına çiçəyi

ÇİÇƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiçək. cacaq. çəçək. çıçaq. (saçaq.
< saçmış: açmış. çiqçək. 1 < çiq). gül.
tomurcuq. yumru olan nərsə. gül. gül, gül çiçəği.
< > sasaq. qoxuyan.
cici. cicik.
qoxulu bitgi: qoqqa qans. çiçək xəsdəliği.- çiçək adı: qartopu.
çiçək çeşiti: durna qaqası.
ağ çiçək çeşiti: qar topu.
çiçək bəyi: çiçək qapacası.
çiçək pozuğu: çiçək xəstəliyindən üzi dəlik deşik olan. çopur.
gəlincik çiçəyi: qızalaq.
bir çeşit çiçək: qına çiçəyi.
çayırda bitən qızıl qırmızı çiçək: qızalaq. çöl lalası. gəlincik.
çiçək adı: qardaş qanı.
yazda açan, gözəl qoxulu, mor bir çiçək: qara baş.
günüz açıb gecə qapanır çiçək: gündüz saça.
çiçəklənmək: çəçəklənmək. cacaqlanmaq.
çiçəklik: çəçəklik. cacaqlıq.
çiçək üzlü: qotur. çotur.
gün çiçəyi. güngül: güngülü. günəbaxan.
gəlincik çiçəyi: yaban lalə. çöl laləsi. qızalaq güli.
çiçək xəsdəliği: çaqqan avruv. qızmıq.
çiçəğin tac bölümü: kürən.
çiçək tapmaq: çiçək vurmaq: çiçək xəsdəliyinə yaxalanmaq.
çiçək tablı: çiçək bozuğu. yüzündə izlər olan.
unutmaməni çiçəği: qökçiçək

ÇİÇƏQBİTİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiçək biti. yapraqbiti

ÇİÇƏQÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiçəkçi.
gülçü.
pezəvəng. qurumsaq

ÇİÇƏQLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiçəkləmək. qülləmək

ÇİÇƏQLƏNMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağıl olsaydı baş içində, arzular çiçəklənərdi daş içində

ÇİÇƏQLƏNMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çiçəklənmə. çaxım. çiçək açma