Multilingual Turkish Dictionary Arin Turkish Etimology Dictionary

EQİZSƏSLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ekizsəsli. ikizsəsli. difton

EQREQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eqrek. arx. çay. arıq. bulaq

EQRƏTİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eğrəti. bozuk. inğqay bulmağan. yararsız. yaraqsız. bozulğanlıq

EQTİRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

eğdirmək.
baş eğdirmək. yegəndürmək

EQÜR : Arin Turkish Etimology Dictionary

yer. yuva

EQZEMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qanyel. dəri duyarlıq (həssasiyyət), qaşınma kəsəli

EL ULULS : Arin Turkish Etimology Dictionary

xalq. millət

EL : Arin Turkish Etimology Dictionary

oymaq. qəbilə. nəjad. xandan.
topluluq. camaat.
yiyəlik. iyəlik. isəlik. mülk.
vilayət.
əyalət.
yer. bölgə. məntəqə.
əşirət. qəbilə.
tabe;. müti;.
barış. sülh.
vilayət.
yurd. ölkə. ülkə.
ulus. xalq. millət.
bu nə deyəsi eldi bu dayna: bu nəcür olası millətdir ədə.
yurd. ölkə. ülkə. məmləkət. keşvər < çəkvər ( < çək: sınır. cızıq. hədd). sınırlı, həddili yer.
yaban. yabançı. yad. özgə. başqaq.
uyruq. xalq. təbəə.
elin başı: elbaş. bəytaş.
neyə, qavala ( < kaval: içi boş) oxşar el çalqı ayqıtı: balaman. balaban.
bir elin, tayfanınqollarından hər biri: boy.
el el: yurd yurd. ölkə ölkə.
ev elsiz: ev eşiksiz: sallax.
qara el topluluğu: ayaq taxımı.- el başı: başbuğ.- elin həlqəsi: cirgə. cərgə. kürənd. kürənd.- əllərə, ellər salmaq: qaptırmaq.
sırrıvı kiməsniyə qaptırma.
el atına minən, tez enər. (el: özgə).
el gün: hərkəs. hammı.
el üçün ağlayan, gözdən olur: başqasın çox düşünən, özün tez unudur.
el ilə gələn, düğün bayram: hammıya gələn toxnuqa, zərərə, sıxıntıya qatlanmaq qolay olur.
el qapısı: başqaların qapısı, evi.
el qazanıyla, aş qaynatmaq: özgələrin yaraqlarından (araclarından) yararlanaraq, işin yeritməyə çalışmaq.
el oğlu:
yabançı.
darqaşayırd. kəsəoğlu.- eldə bulunur, bəydə bulunmaz: qarayaxa eldə tapılır bir çıxar, olsun ki yönəticilərdə olmasın.
eldən bəfa, ağıdan şəfa umma.
el elin eşşəyin, türkü çağıraraq arar.
elin varında gözün qalsın: çox üzgün, yoxsul düşəsin.
el gün: başqaları. hərkəs. əlaləm. elaləm.
el bəğənməzsə, yer bəğənsin: gözdən düşüncə, ölmək yeğ (iyidir).- el dili: el ağzı. elin danışıq dili.
el yardaqçılığı: təşvişi əzhani imumi.
el yardaqçı: müşəvvişi əzhani imumi.
el kişisi: elcə. eldən sevilən kimsə. elə uyar, yarar kimsə.
el ağzı:
dediqodu. dediqoğ. dediqoy. dediköt. dediküt. fısıltı.
xəlq söyləyişi.
el yazısı: xalq ədəbiyyatı.
el qoşusu: xalq şe;ri.
el axını: el ozanı: xəlq şairi.
elə dönük: elə arxalanan, yönələn.
el ilişgiləri: topluma bilgi, bilik daşıyan qurumlar.
el bilgisi: türkəçara. turksayağı. xalq bilgisi.
elə dönük: elə arxalanan, yönələn.- el baxanlar qurumu: qonqalav. qonqalağ. millət vəkillər məclisi. milli şura.
el baxanı: millət vəkili.
el bəyi: el nayib rəyisi.
el qapısı: cümlə qapısı: bir böyük gənəl tikintinin ana qapısı.
zırna balabanla oynanan el oyunları: qarsınönü.
qara el: kütlə. kültə. türkəsaya kütlə. ərdəmsiz, bilimsiz, savadsız el. bir özəllik daşımayan bayağı xalq.
duyuq xiyal oyunda, elin görüşün duyuşun verən kimsə: qaragöz.
elin, qara elin, əvamın dilində qoşu yazan, elə bəğənilən, sevilən qoşçu, şair: qarambol qoşucu: qarambol şairi.
arvad eldən, oğul beldən.
bir eli quran qovmlar, elçələr: qarma. qovm. qom.
qarma bəylik: qovmlar hikuməti.
el evi: qonqalav. qonqalağ. yasa qurulu. yasal qurul. qanun məclisi. milli məclis.
el, millət, milli xidmətçilər: qamu qulluqçuları.
gənəl elə açıq olmayıb, qapalı yarqıc, məhkəmə: qapalı duruşma.
nərsənin çevrəsinə çəmbərlənən el, toplum, əncümən, cəmaat:: qanqal. qınqal. qonqal. çöngəl. büklüm. burqu.
tonqal qanqalı: od dövrəsinə yığılan el

EL : Arin Turkish Etimology Dictionary

el. əl. il. ıl.
boyun. boğun. toplum. millət.
el qamu: el hamı: el hamısı. kişi barca. hamı millət.
birini çevrəyən qohum, tanış. türkün. türkən.
ölkə.
bəy el basdı: bəy ölkəni fəth etdi. tutmaq.
xalq. toplum.
el nökər: dışarıdan gəlib bir köyün xalqına qatılıb yaşayan kimsə. xalqın yeni üyəsi.
vilayət.
şəhər.
yurd. diyar. ölkə. qonaq.
el basmaq: bir ölkə üzərinə yerimək cummamaq. el açmaq: ölkə fəth edmək.
yad. başqası. yad adam. yabançı. dəğişik. fərqli.
{evin, için, içərin qarşıtı olaraq} dış. yaban. yaz.
el adamı: eloğlu. elqızı: yad adam. yabançı.
elə gedmək: yabançıya gedmə.
bir yerdə yaşayanlar. oturanlar. insanlar. kimsələr. halq. yaxın. dos. yoldaş. tanış.
el gün: yurd. xalq.
elə bəlli: tanınmış.
xalq. el. ulus. millət.
el əri: dövlət adamı. el qorucu.
el oğlu: elinə vurqun. bağlı kişi.
oba.
böyük. bütün. üstün. bağış. sıxın.
barış. sülh.
sülh istəyində olana
;elçi;; deyərlər.
ötür. cəhət. səbəb.
sənin elindən çəkdiyim qayğılar heçə getdi.
fürsət. boşluq. güşatalıq. açığlıq.
əl tapıb gəldim.
bir əl verseydin bilərdim nəyin nəsidi.
eşik. çöl. bağlı bir yerə görə açığlıq, meydan.
güc eldən girsə, törü tüzlükdən çıxar: zor asdanadan girsə, düz bacadan (pəncərədən) qaçar.
kötü. dəğərsiz.
el qızı: ortalıq arvadı.
el kişi: çüçə əri.
vilayət.
bəy eli.
barış.
iki bəy birlə el oldu: iki bəy arası barış oldu.
il.
i; ilə başlamış sözlər
e; ilə başlamış sözlərə qarşıdır, tərsdir.
il. al (ərəb). qayaş. uruq. uruğ. tamur. damar. əqrəba. tayfa. kök. soy. oba. millət. cəmaat. bölək. bölük.
el qohumum: qaram. qarşınım. qarışdığım.
el tükürsə, göl bolur: xalq tükürsə göl olur.
el törə: xalq məhkəməsi.
elni gücü dənğiz: xalqın gücü dəniz.
köy. kənd.
tav el: dağ köyü.
yurt. vətən. memləkət.
elbərgən çomaq: bilməcə.
ulus ellərə, el oymaqlara, oymaq uruqlara bölünür.
el ağzı: xalq ağzı: şayiə.
el oğlu: yabançı. yabanı. yad.
aşağ el:çüçə adamı. sokaq takımı. əvam.
qapı eli: xan qapısında işləyənlərin topu.
el quşaq: soy sob. əsl o nəsəb

EL : Arin Turkish Etimology Dictionary

- eldən çıxmaq: el qaydalarını pozmaq.
eldən murun: hər nərsədən qabax

ELAÇAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

el
açan. alqan. elalmış. fatih

ELALƏM : Arin Turkish Etimology Dictionary

əlaləm. el gün. hərkəs. başqaları

ELASTİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

qayışqaq

ELAT (SUMER) : Arin Turkish Etimology Dictionary

tayfa. el. millət

ELBAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

(el: ölkə + ban. baxıcı). başel. qonaqçı

ELBAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

albaş.
gömüt. alim. yetim. qanaq. yanaq. bilgin. bilgit. bilir. bilici. tanışman. danışman. tanuq ərdi. ərgit. ərmiş. qanğut. anğut. görgüt. arif. şeyx. danqa. baxcı. baxşı. münəccim.
yol atası. bağçı. sapçı. ipçi. qıcırçı. qılavuz. öndər. yöndər. lider.
elin başı. bəytaş