Multilingual Turkish Dictionary

Ottoman Turkish

Ottoman Turkish
ÇARSU : Ottoman Turkish

f. Dört taraf. Dört tarafı olan şey. * Çarşı, pazar

ÇARTA(RE) : Ottoman Turkish

f. Dünya, âlem, küre-i arz. * Dört unsur. * Dört teli olan kemençe

ÇARUĞ : Ottoman Turkish

f. Çarık

ÇARÜM : Ottoman Turkish

f. Dördüncü

ÇARIYAR : Ottoman Turkish

(Bak: Çaryâr)

ÇARŞAF : Ottoman Turkish

Yatağın üstüne serilen veya yorgana kaplanan bez örtü. * Kadınların kullandığı baştan örtülen, pelerinli eteklikli sokak elbisesi. Kadınların örtünmesi farzdır. Bu maksatla çarşaf ucuz, pratik, hafif olması ve zengin fakir herkesin kolayca sağlıyabilmesi bakımından yaygın olarak kulanılagelmiştir. Çeşitli renklerde olabilir. Çarşaf kadar ucuz ve pratik İslâma uygun başka bir giyecek yapılmadığı için, çarşaf giyenleri kınamak çok haksızlıktır. Çarşaf zengin ve fakir ayrımını kaldırır. İç giyimi örttüğü için ailelerin birbirine özenerek israfa düşmelerini, gösterişi, çekememezlikleri ve bundan doğan huzursuzlukları önler. Ferâce, car, cilbab denen örtüler de, bu tarz örtü çeşitlerindendir. (Bak: Tesettür)

ÇAVELE : Ottoman Turkish

f. Güzel renkli bir cins gül. * Eğri büğrü, yamuk

ÇAVUŞ : Ottoman Turkish

Vaktiyle divanlarda hükümdarların hizmetinde bulunan yaver veya muhzır gibi subaylara denilirdi. Tanzimattan evvelki Osmanlı saray teşkilatında çavuşlar, padişahın yaverleri ve çavuşbaşı mabeyn müşiri idi. * Onbaşıdan üstte ve assubaydan alttaki derecede olan asker. * İşçilerin başları, şefleri

ÇAÇARON : Ottoman Turkish

İtl. Çok konuşan, çenesi düşük, geveze

ÇAÇELE : Ottoman Turkish

f. Postal, ayakkabı, çarık, pabuç

ÇAĞ : Ottoman Turkish

Zaman, vakit, esnâ, hengâm, mevsim. * Yaş. * Boy, kamet, tenâsüb, lüzumu derece semizlik.* Devir, tarih çağları. (İlkçağ, Ortaçağ, Yeniçağ, Yakınçağ.)

ÇAĞATAY : Ottoman Turkish

Cengiz Han'ın oğlu Çağatay Han'ın ismine nisbetle Mâvera-ün Nehr taraflarında oturan Doğu Türklerine ve edebî lisan olarak kullandıkları Doğu Türkçesine verilen isimdir

ÇAĞDAŞ : Ottoman Turkish

(Bak: Asrî)

ÇAĞDIŞI : Ottoman Turkish

Askerliğe alınma çağı dışında. * Çağın fikirlerine felsefesine uymayan. Bu mânada bazı kimselerin kelimeyi hakaret olarak kullanmaları dar görüşlülüğün ve cehaletin neticesidir. Çünkü çağın insanlık için zararlı öyle fikirleri ve felsefeleri vardır ki, gelecek devirler bunu anladıkları zaman şimdi bunu benimseyenlerin zavallılıkları da anlaşılmış olacaktır. Körükörüne çağın her düşüncesini benimsemek, müslümana yakışmaz. (Bak: Asrî)

ÇAĞLA : Ottoman Turkish

(Çağala) Badem, erik, kayısı gibi yemişlerin yenebilen ham meyvesi

ÇAĞLAR : Ottoman Turkish

Kayalara veya setlere çarparak, yerden köpürerek düşen su. Şelâle, çağlayan

ÇAĞRIŞIM : Ottoman Turkish

"Psk: Bir idrakla kazanılan bir fikrin başka bir idrak (algı) ile kazanılan fikir arasında bağıntı kurulması, birinin diğerini hatıra getirmesidir. Bu bağıntı zaman ve mekânda yakınlık, benzerlik ve zıdlık sebebiyle kurulur. Sevap deyince günahın; abdest deyince namazın; Cennet deyince Cehennem'in de aklı gelmesi gibi..."

ÇAĞZ : Ottoman Turkish

f. Kurbağa. * Korku, havf. * Kapandığı halde hâlâ içinde cerahat bulunan yara. * Ah ü fizar. İnilti

ÇAŞ : Ottoman Turkish

f. Tahıl yığını, hububat

ÇAŞİT : Ottoman Turkish

Casus

ÇAŞNİ : Ottoman Turkish

Çeşni, lezzet, tad. Yemeğin tadına bakmak için ağza alınan miktar, tadımlık

ÇAŞT : Ottoman Turkish

f. Kuşluk yemeği. * Kuşluk vakti

ÇE : Ottoman Turkish

(Bak: Çi)

ÇEH : Ottoman Turkish

f. Kuyu, çukur

ÇEHAN : Ottoman Turkish

f. Damlıyan, damlayıcı