Multilingual Turkish Dictionary Ottoman Turkish

İZAE : Ottoman Turkish

(İzâet) (Zû. dan) Işık verme, aydınlatma, ziya verme. (Bak: Izaet)

İZAFAT : Ottoman Turkish

(İzâfet. C.) İzafetler, isim takıları, isim tamlamaları. * Gr: Zincirleme isim tamlaması

Bir şeyi bir kimseye veya bir şeye nisbet etmek, yakın etmek. İsnâd etmek. Katmak, katıştırmak. * Bir şey üzerine meylettirmek, havale olmak, bağlanmak. * Mal etmek. * Gr: İki isimden meydana gelen bağlılık tamlaması

İZAFET-İ MAKLUB : Ottoman Turkish

"Ters çevrilmiş terkib. Muzaf-un ileyh ile muzafın yer değiştirmesi olup, böylece birleşik isim ve sıfatlar yapılır. Bu terkibler semâidir; işitilmekle öğrenilir, bir kaideye bağlı değildir. Her terkib bu şekle sokulmaz. Meselâ: Tâb-ı meh: Meh-tâb: Ay ışığı. Çeşm-i âhu: Ahu-çeşm: Ceylân gözlü. Nazar-ı haram: Haram-ı nazar... gibi.)"

İZAFET-İ MAKTU' : Ottoman Turkish

Kesik tamlama. Terkib-i izafet-i maktu'da denir. Esre'yi kaldırmağa da fekk-i izafet denir. Yani izafetin kaldırılması demektir. Meselâ: Câme-hâb $
Yatak. Câme-i hâb $
Uyku elbisesi. Ser-rişte $
İp ucu, vesile, tutamak. Ser-i rişte $
İpin ucu