Multilingual Turkish Dictionary Ottoman Turkish

CANİBEYN : Ottoman Turkish

İki taraf, iki cânib, iki yan

CANİH(A) : Ottoman Turkish

(Cünha. dan) Suç işlemiş, mücrim, cinayet işleyen

CANİHA : Ottoman Turkish

Bir tarafa meyleden veya bir cenahı tutan. * Göğüs altındaki iyeği

CANİŞİN : Ottoman Turkish

Birinin yerine geçen, birinin yerine vekâlet eden. Vekil

CANKURTARAN : Ottoman Turkish

t. Ölüm tehlikesinde olanları kurtarmak için kullanılan vasıta. * Hasta ve yaralıları hastahaneye taşıyan otomobil. Ambulans

CANN : Ottoman Turkish

Ateşten mahlûk cinlerin babası olan. * Bir beyaz yılan cinsi. * Cin taifesi. İnsanlardan evvel yaratılan bir nevi mahlûklar, cinler. (Bak: Cinn)

CANN : Ottoman Turkish

cinler

CANPERVER : Ottoman Turkish

f. Kalbi ferahlandıran. Ruha hoş gelen

CANRÜBA : Ottoman Turkish

f. Gönül alan, gönül kapan dilber

CANSİPER : Ottoman Turkish

(Cansupâr): f. Canını feda eden

CANSİPERANE : Ottoman Turkish

f. Canını feda edercesine

CANSİPERÂNE : Ottoman Turkish

canını verircesine

CANSUZ : Ottoman Turkish

f. Can yakıcı, yürek tutuşturan

CANÎ : Ottoman Turkish

f. Candan sevilen

CANŞİKÂF : Ottoman Turkish

f. Can yaralayıcı, can yırtıcı

CANŞİKÂR : Ottoman Turkish

f. Öldürücü. * Mc: Can avlayan veya öldüren. Sevgili, mahbub

CAR : Ottoman Turkish

Faydasız bağırıp çağırmayı ve gevezeliği ifade eder ve ekseriya mükerrer kullanılır

CAR : Ottoman Turkish

Arapçada bir edat

CARİ : Ottoman Turkish

Akan, akıcı. * Geçmekte olan. * İnsanlar arasında mer'i ve muteber ve mütedavil olan

CARİF : Ottoman Turkish

Yıkıp harap etmek

CARİH : Ottoman Turkish

Yaralayan. Yara açan. * Cerheden, çürüten. * Avcı hayvan

CARİHA : Ottoman Turkish

(Müe.) Yaralayan. * Kol, ayak gibi her bir vücud azâsı

CARİM : Ottoman Turkish

Cürüm ve kabahat sahibi. Suçlu. * Ailesinin maişetini kazanan. * Kesen. * Hurma toplayan

CARİN : Ottoman Turkish

Aşınmış ve eskimiş bez.* Belirsiz yol. * Yılan yavrusu

CARİS : Ottoman Turkish

Yaygaracı, geveze, terbiyesiz, güldürücü. Çala çaldıran