Multilingual Turkish Dictionary

Ottoman Turkish

Ottoman Turkish
HARF-İ ÂB-DÂR : Ottoman Turkish

Güzel ve mânidar söz

HARFECE : Ottoman Turkish

Güzel gıda

HARFİYE : Ottoman Turkish

Kendi başına müstakilen bir mânası ve te'siri olmadığı halde, kendi cinsinden bir topluluğun içinde olduğu zaman ancak bir vazife gören şeylere denir

HARFİYE : Ottoman Turkish

harf gibi olan şeyler

HARFİYEN (HARFİYYEN) : Ottoman Turkish

Harfi harfine. Hiçbir değişiklik yapmadan

HARFÎ : Ottoman Turkish

Harfe âit. * Sahibi tanıtmak için olan. * Başkasının mânası için yazılan. (Bak: Mâna-yı harfî)

HARGAR(E) : Ottoman Turkish

f. Hakaret eden, hakaret edici

HARGELE : Ottoman Turkish

f. Eşek sürüsü. * Terbiyesiz, görgüsüz ve azılı kimseler

HARGUŞ : Ottoman Turkish

Tavşan

HARGÂH : Ottoman Turkish

f. Otağ. Büyük çadır

HARHAR : Ottoman Turkish

f. Devamlı arzu, sürekli istek. * Gönül üzüntüsü, iç sıkıntısı. * Devamlı kaşıntı

HARHARA : Ottoman Turkish

Uykuda horlamak. * Kedinin mırıldayışı. * İki dere arasındaki düzlük

HARHİŞE : Ottoman Turkish

f. Kavga, gürültü, patırtı

HARİB : Ottoman Turkish

Yıkan, harab eden. * Haydut

HARİC : Ottoman Turkish

Günahkâr, günah işlemiş. Allahın emrini dinlememiş olan

HARİCE TEMESSÜL : Ottoman Turkish

Zihnî olan kelâmın hâricî âlemdeki kanunlara uygun şekilde tanzim edilişi

HARİCEN : Ottoman Turkish

Dışardan, dıştan. Hariçten

HARİCEN : Ottoman Turkish

dışarıdan

HARİCİYE : Ottoman Turkish

dışişleri

HARİCİYYE : Ottoman Turkish

Hariçle alâkalı. Dış işleri. * Ameliyatla tedavi edilebilen hastalıklar. * Haricilik. (Bak: Havâric vak'ası)

HARİCÎ : Ottoman Turkish

Dışarıya âit olan. İçeriye âit olmayan. Dış ile alâkalı. Ecnebiye âit. * Zorba ve âsi olan. * Seyyid olmadığı halde seyyidlik iddia eden. * Vaktiyle Hazret-i Ali Kerremallâhü veche'ye âsi olan fırka-i dâlle ashabından herbiri. (Bak: Havaric Vak'ası)

HARİCÎ : Ottoman Turkish

dışa ait, dış ile ilgili

HARİCÎLER : Ottoman Turkish

islâm tarihindeki asi ve sapık topluluklardan biri

HARİD : Ottoman Turkish

Satın alma

HARİD(E) : Ottoman Turkish

(C.: Harâid) Kız, evlenmemiş kız. * Delinmemiş inci