Multilingual Turkish Dictionary Ottoman Turkish

ASA-YI İNKÂR : Ottoman Turkish

İnkâr değneği. Kabul etmeme

Kuvvet, şiddet. * Bir tek sinir. * Baba tarafından akraba olanlar. * Bir kimseye yardım ve takviye eden akrabası takımı. * Fık: Eshab-ı Feraiz, hisselerini aldıktan sonra geri kalanı, terekeyi alan kimse. (Babası ve evladı olmayan kimseye vâris olan.)

ASABİ' : Ottoman Turkish

(Usbu'. C.) Parmaklar

ASABİYET : Ottoman Turkish

sinirlilik. gayret

ASABİYET-İ KAVMİYE : Ottoman Turkish

Vatanperverlik. Menfi milliyetçilik, Asabiyet-i câhiliye, asabiyet-i milliye, asabiyet-i nev'iyye gibi tabirler de aynı mânayı ifâde eder. (Bak: Asabiyet-i Câhiliyye)

ASABİYETEN : Ottoman Turkish

asabilik bakımından

ASABİYY-ÜL-MİZAC : Ottoman Turkish

Yaradılışça sinirli olan kimse. Yaradılışı itibâriyle asabi, hırçın, öfkeli olan

ASABİYYET : Ottoman Turkish

Sinirlilik. Fart-ı gayret. İmân ve İslâmiyeti, kendi akrabasını, vatanını, din veya milliyetini müdâfaa etmek gayreti. Hamiyyet

ASABİYYET-İ CAHİLİYYE : Ottoman Turkish

İslâmiyetten evvelki câhiliyyet asabiyyeti. Menfi milliyet. Irkçılık, yani, aşırı derecede kendi kavim ve kabilesini koruma ve iltizam gayreti.(Asabiyyet-i cahiliyye, birbirine tesanüd edip yardım eden gaflet, dalâlet, riya ve zulmetten mürekkeb bir mâcundur. Bunun için menfi milliyetçiler, milliyeti mâbud ittihaz ediyorlar. Hamiyyet-i İslâmiyye ise, nur-u imândan in'ikâs edip dalgalanan bir ziyadır. M.N.)