Multilingual Turkish Dictionary Turuz Dictionary

ALAMUT : Turuz Dictionary

aramut. türk ellərindən biri.
alaqul. ovsunlu. sehirli

ALAN : Turuz Dictionary

çevrə.
çevrə uzmanları. çevrə böyüklüyü.
sahə. çevrə.
bilim çevrəsi uzmanı.
ailə çevrəsi arayışlar..¶-çərçivəli, bəlli bir alan: gəzik. sahə

döşlək. döşək. zəminə.
dekor alanı.
alana görə boyalar dəğişir.
nahiyə.
məntəqə.
topraq vergisi.
alıcı. (# yolatan: göndərən).
alığ. meydan. ərsə.
bu alığda işlmiz yoxdur.
boylan. meydan.
avucu. alıcı. qəbul edən.
düzəngə. düzəngah. düz yer..¶-böyük alan: böyük meydan. guralan. kürələn. gulan. gülan. (qur alan. gur alan)..¶-göz alanı: görgülük..¶-alan qalan: fateh o məğlub..¶-döğüş alanı: batalan

ALAN : Turuz Dictionary

olun. məkan..¶-alan uçdu, qalan cumdü. (uçdu: qurtuldu)..¶-bu dünyanı alan oldu, doyan yox..¶-tozalan: tozağıc

ALAN : Turuz Dictionary

alcaq

ALAN : Turuz Dictionary

-can alan, canda verir, bilməzimiş

ALAN : Turuz Dictionary

-ödü varsa düşmanın, alan açıq yasığız, bu topraqda doğulduq, biz yaşarız, biz varız. (ödü: cür'əti.cəsarəti). (yasığız: yasanmışıq. hazırız)..¶-sene yanan, ağrın alan

ALAN : Turuz Dictionary

-tez yol alan, gec yorular. (bu söz, kişiyə, hər nərsəni, erkindən (tez, gənclikdən) başlayıb, işləməyə qalxışmağı sürüclür (sezdirir)

ALAN : Turuz Dictionary

-yaşın boyu versən, alan çox olar, bir kərəm dilənsən, çevrən boş olar

ALAN : Turuz Dictionary

-yevriyə alan dar gəlməz, utsuza yalan man gəlməz. (yevriyə: yüvrüyə. yürügə: çevik. zirəngə). (utsuza: hayasıza) (man: ar). ¶-alan ölür, satan köçür, eykiliklər yarqanır, kötülüklər qarqanır, kimsəyə kəmdən kandan qalmayır. (kəmdən kandan: azdan çoxdan). ¶-alcağlardan baş alan dursun, ulcağlardan daş alan. (dursun: gəlsin: yaşasın)

ALAN : Turuz Dictionary

ortalıq. meydan. ¶-könül yapan: könül.¶-oynalan: oyun uçun ayrəlan alan. oyun yeri

ALAN : Turuz Dictionary

ensə. ənsə. sahə. ərsə.
bu ənsənin bilginləri.
iç alan (iç alan). iç çalan. ürək aparan. (dilruba)

ALAN : Turuz Dictionary

yurd. yer. tarla. ərsə. sahə. topraq. ərazi. mülk.
oyun yurdu. (nahiyə. zəmin. zəminə).
birin alan yüzün gözlər. (poxtamahlıq: yekə tamahlıq).
bostan pozulur, alan bildiyin alır. {kişi seçiminin yaşamda, azda olsa, kəsin edigi var. (edgi: oynu. nəqşi. rolu)}.
yalınlıq yalan olmaz, doğruluğu alan doymaz. (yalınlıq
sadəlik).
yaş keçmədən, iş bitmədən, gecikmədən alan aldı, qalan qaldı. (yaşamın dadın al, kimə qalməş).
bir gün doğur, bir gün toxur, bir gün soxur, bir gün sökür, yalan dünya, verməmişin alan dünya.
at uçub alan qaldı, igit köçüb san qaldı, gəlcəklərə öğüc qaldı. (öğüc: ibrət).
bu at bu alan, gözlür yuların alan. (odlu aşım isti qab, qala odun qaynasın). (mən yasın (hazıram. mən yöndən hər olası yerində), səndə çalış, payın qoy, doğrulsun). (məndən bu dərək, qalan sizdən).
kişiçilik bir alan, ərkək dişi seçilməz. (kişiçilik
şəxsiyyətçilik. qayratçılıq)
sözlə sözün, duyan qulağın alan ürəyin çox dərki var. (çox fərqi var)}. (ağız deyər, qulaq duyar, könül dinər). (ağız deyər, qulaq duyar, ürək bulanar).
eşq oyunçaqdır alan çox, itirən yox!.
ürəkalan: könülgəzən. ürəkaparan. dilrüba.
yaşamdadır gözəllik tapır özünü, alan olsan gözəl deyir sözünü.
alan çoxsa satan yox, mal tutarı köpərmiş, satan çoxsa alan yox, mal tutarı kəmərmiş.
dünya yalan dönüklüyü danılmaz, aldışdığın bataqlıq, çıxılmağın sanılmaz, verən alan, sözün yayan yanılmaz. (bataqlıq: bu dünya). (sanılmaz: güman edilməz).
alan asğın, verən salqın. (salqın: ağır). (alanın dili qısa, verәninki uzun).
çəkən kimdir verən kim, gələn kimdir, gedən kim, alan kimdir satan kim, qalan kimdir, köçən kim, yalan dünya, yaman dünya.
alan verən evrən, duranları devirən.
bağır dağlayar, içi yandırar, birin güldürər, minin ağladar, alan dünya, danan dünya.
bildim artıq sevmə yalan, sevgi yalan, verən aldadan, alan aldanan.
tanatları dəğiş səndə. (tanatıarı: tə'rifləri).
yalan sözdür gözəlliyin bir pul edməz, yetər artıq könül verib alan tapsan, təpən tapsan. {gözəlliyin bir pul edər, min pul edər, könül versən alan tapsan, tapoz dünya. (tapoz: qəhbə. (< çıpmaq). pozuq qadın)}.
can alan: dilmə. dilbər.
yoğşaq ürək çilələrin dəngirin, ağrıların ağırın, dilmə gözlər ağlaşların acırın gizlədir. (yoğşaq: yumşaq. kəvrәk). (dəngirin: ağırın). (acırın: ən acısın).
verən əllər boşalır, alan əllər boş qalır. {çəklə ver, yoxla al). (çəklə: ölçülə)}.
verən əldən alan çox, alan ələ verən yox.
dinc alan
yatan. işləməyən.
bir günün dinc alan yazın. , on günün ac qalar qışın.
usdan güc alan minin yıxmış, qoldan güc alan birin yıxmış
yoxsulun yoxun alan, varlının poxun yeyər.
alan əllər aldıqların bilirlər, verən əldə verdiklərin bilməli. (hər işivi çək ilə, görən desin ha böylə). (çək: həd)

ALAN : Turuz Dictionary

-asdan alan qul olur, üsdən verən qul edir.¶-girdə alan, meydan: çömələk. iskuar.¶-tozalan. çanalan. tozsoran. sorğuc. aspiğator. aspirator.¶-atın satıb eşşək alan, toyuq satıb yumurta alar

ALAN : Turuz Dictionary

alıcı. alıc. qapar. qapır. qapran. tutucu. avcan. qəbul, əxz edən. təhsildar. avcar. reciver. mütəsəddiye dəryaft. girəndə.
ova. kova. yalanğ. çalanğ.
çalanğ kimi bir yer.
yalan sözü: çöl sözü. yalan söz.
ova. oylaq. yaz. yazı. yayla. bayır

ALAN : Turuz Dictionary

sürə.
yala. düzlük. meydan.
bu düzlük bu özlük: bu meydan buda törəkin, hünərin.
məkan. ara. yer.
fəza.
hər nəyi özünə alan: alınqan. tez etgilənən. soruq. soruğ. işgif. içgiv. təsirpəzir. nifuzpəzir.
soruğ uşaq, kimsə.
sevgi oyun.
vurulmuş kim, vuran kim, alınmış kim, alan kimdir bəllənməz.
kimisi gəli kimisi gedir, kimisi alır kimisi verir , ağu içir baldı sanur dadanır, gələn gedən, alan verən aldanır.
yel tutan, yeli alan yer, nərsə: yelğən. (yeltən. yelnən. yelşən. yelsən. yelçən)

ALAN : Turuz Dictionary

(< yalanğ. çalanğ). alan. alay. ara. ortalıq. aralıq. açıqlıq. gərə. gərgə. gərikə. (< gərmək). oylum. çevrə. düzəngə. yalabıq. hörənd. hörət. horat. yörə. yörət. yurd. meydan. qırım. bölüm. sahə. qıranğ.
qıranda birin bulamadım, kəndi başım tutub doladım buladım.
dördyol gərəsində qaraqollar. dayanmışdılar.
kişisin gəl gərə, düşman belin vur yerə.
nərsənin devrilməsinin, düşməsinin qabağın alan dayaq, dəstək: gerəlti. gərəlti.
üstünə yük alan kiriş, ağac: hamil dirək, tir. gərnəc. gərnə