Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QOTUQMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoduqmaq. qudurmaq. yügürmək. zülm edmək

QOTULAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qodulamaq.
( < kov). açmaq. el içrə salıb, yaymaq.
dilə düşürmək. yaymaq

QOTUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

kütünzan. nərsənin bolluqun, çoxluğun göstərir. sürü

QOTUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

{( < kov. qop. qab). quduz. uyuz.}. qutuz. quduz. ( < qoyulmaq. boşalmaq).
özünü kavlayan, qaşıyan. yarası, səpməsi olan.
yara qabığı.
çopur. uçuq. çiban. dolama. apsə.
yara.
bucur. çotur. çiçək üzlü.
quttur. çox kötü. alşaq. bərbat. rəzil.
kotur. qottur. ağır. qapdal. şişman.
tüklərin tökülmə kəsəli. qutuz dəri kəsəli. dəmro. təmrəkü.
boş.
qotur qab: qoturmuş qab. boş qab.
tanqalaq. danğalaq. danqa. göbut. quduz. qaba. gür. iri gövdəli. qılıqsız. budala. küp.
uyuz. yara qabuğu. qasığ.
iki qotur atda birbirin qaşiyədi: iki uyuz at da birbirini qaşıyordu.
dayanıqlı. güclü.- daş qotur: yosun

QOTUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəl. ərkək camış.
çiban.
cüzam.
qataq. qadaq. qıtmır. qıymır. qısmır. qıpmır. kenes < qınas. qıncus. kinis çinis < qınıs. qısıs. sıxıq. qısıq. qısqıs. xəsis. qısqaq. qıstac. qıssac. qısmac. qırmac. qıtmac. qasmac. qasmaçı. qırmaçı. qaraçı. qaradadaq. qaradamaq. qaradadaqlı. qaradamaqlı. qaraçanaq. yanığ. yanğılı olan. yalvaq. yavlaq. çaylaq. tamahkar. gözü dar. gözü doymaz. doymaz. doymayan. əli dar. əlisıxıq. əli yumuq. yumru. çimri. acgöz. paxıl < bağıl. verməztin. verməyən. əlverişsiz. varyeməz. sərpəməyən. xərcləməyən. momsik. mümsik.
qaşıtma. uyuz.
quta. özçü. mənçi. xudpəsənd.
qutur. ərkək keçi.
qotur açmaq: qotur, quduz, uyuz düşmək

QOTURBAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tək başına qalan. yalnız qalan

QOTURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qodurmaq. qoymaq. buraxmaq. boşaltmaq. ağdarmaq.
eşdib ata ananın, savlarını qodurma

QOTURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qodurmaq. qoydurmaq. taxdırmaq. yapışdırmaq. ilqa; edmək tə;liq edmək.
bu çəkinin qornıçı əsgimiş, başqasın taxdırmalı

QOTURU : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoduru. quru bağla, lobya.
göy qudoru: noxut. bezəlyə. burçaq

QOTUS : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoduş. qovduş. govduş.
küməs. ( < kümə. qoma) qomaç. toyuq axırı.
gün batır, toyuqları kümslə bala.
kovduş. qoynuq. koynuq. kövnük. kiçik qab. qabça. qabçaq.
dəyyus. dərviş

QOTUSAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qodusaq.
sarıq. qoğuq. koğuq. əmmamə.
qursaq

QOTUSAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qodusan. qudusan. tarqın. darqın. zalim. qəddar. rəhmsiz. mürüvvətsiz

QOTUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

goduş. govduş. kavdış. kavış. kovuş. kava. kova. dolça. çəltək

QOTUYUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoduyuş. qudur. quduyuş. quduruş. qudurma. dikəlmə. pürzəmə

QOTUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

hotuz. (1 < qaquq. 1 < qopuq. 1 < qozaq). kosmaq. qozmaq. təpəlik. püsgül. tuğ. çələng.
qutas. xotas. xotuz.
böyük sarquclı durna, ki tükləri tuğlaya, qotuza taxılır: qərqərə

QOTUZLUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

təpəlik. qotazlıq. topuzluq

QOV ! : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaytar. it. köçür. saç

QOV : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < kov. kav. kof. kaf).
boşalmış, əprimiş nərsə ki, tez od tutub alışr. tutuşqan.
kof. kav. içi boş. kavuq.
çov. şayiə;.
ağız.
kov. hov. hav. parça, nərsənin üzərində olan incə, yumşaq tük, saçaq, sapaq.
hovdan düşmüş: hovu tökülmüş: əprimiş. yapramış. yapranmış. əsgimiş.
qapan. qapanca. qalğa. ambar. qaznaq. xəznə. məxzən.
çiğ. çiy. qırt. olmamış. xam. boş.
kavur (< kav). boş.
kovsıq. kovız. kavız. kavsıq. içi boş, çürük başaq, sünbül, çəkirdək.
içinə çaxmaq, qov qoyulan torba: kavlıq. kavcaq. kovlıq. kovcaq

QOV : Arin Turkish Etimology Dictionary

< ( kov. kav. kof. kaf. gof. gaf: hər nəyin içinə doğru uzanan boşluq. içiboşalmış. çuxur biçimli, görnüşlü hər nə). (kav. puç. boş. çuxur. xəndək. kəndək. çolaq. hovz. hovuz. gobut. kovut. böyük qab, ləyən. təşt. təknə. qazan. tüng. su qabı). > koblaq. koplaq. koflaq. kovlaq. koğlaq. koblan. koplan. koflan. kovlan. koğlan. kobran. kopran. kofran. kovran. koğran. koblanqoz. koplanqoz. koflanqoz. kovlanqoz. koğlanqoz. koba. kopa. kofa. kova. koğa. koban. kopan. kofan. kovan. koğan. köğül. kövül.gobur. gopur. gofur. govur. goğur. kobuq. kopuq. kofuq. kovuq. koğuq. kobul. kopul. koful. kovul. koğul. kobur. kopur. kofur. kovur. koğur. kobuz. kopuz. kofuz. kovuz. koğuz. kablaq. kaplaq. kaflaq. kavlaq. kağlaq. kabran. kapran. kavran. kavra. kabra. kapra. kafra. kağra

QOV : Arin Turkish Etimology Dictionary

ək.
qul.
baz.
dəliqul. dəliqov. dəlibaz. kov. çov. fısıltı. şayiə. söylənti. deyinti.
qoğu. qoğuc. qoğunc. qovu. qovuc. qovunc. qovuş. koğu. koğuc. koğunc. koğuş. kovu. kovuc. kovuş. kovunc. küygü. qoşantı. qoşu. arxadan çəkişdirmə. birinin arxasından deyilən kötü, pozu söz. dediköt. dediküt. dediqodu. dediqoğ. dediqoy. dediqurdu. deyiqurdu. əslək. əsləti. genik. gənik. gəlcik. gəlisər. hayqı. xısıltı. xısıntı. qısıltı. qısıntı. qılıqış. qazınc. qılatma. qıltama. qıratma. qırtama. qırbat. qırqır. qıyatma. qıytama. qaybağ. qaybanağ. qaybanat. qaybat. qıybat. qıynat. qıyvat. qiybət. qeybət. ğeybət. pıçıltı. pıçıntı. fısıltı. fısıntı. yayqı. yergi. yermə. sıyqa. sıyaq. sığa. sığ. şayiə. boş söz. (bəd quyi.)

QOV : Arin Turkish Etimology Dictionary

kov. kof. (göy. göv. göğ < > kov. kof. köf. < > köv (# < > qab). qav. (boşluğu doluluğu. oyuqluğu qarıqlığı göstərən kök.)
kovsağ. qursaq. qarın.
kor. oğız. ovış. oyşuq. oyuq. oyuq. boşluq.
açıq. ac. gərəklik. ehtiyac.
kor. ağılsız. səfeh.
mədniyyətsiz. uyqarsız. görməmiş. boşqafa.
xor. dəğərsiz.
qozuq. qosuk. qavzaq. doğuz. kombalaq. dombalaq. donbalan. donuk. qap. yoğun. bövən.
qoyun. kobyun. kovun: göğüsdə olan iç cip. (qöğüs: < kov. qabarıq).
gombır. kambır. çambır: ganbır. ganbıl. çunğqur. qozğur (quz. qoz).
qaynaq. mərkəz.
kəv. ilan dərisi: köpük. köprü.
kisə (
< geysə.
qabçaq. qabsaq ).
qiybət. dediqoydu. dediqovdu. dediqoğdu. birinin arxasında çəkiş bəkişli sözlər demək.
mədniyyətsiz. uyqarsız.
köpük.
< qab. qabıq. ilan dərisi.
qovax. tənik. əsgi.
uyqarsız. görməmiş. boşqafa. mədəniyyətsiz.
(qovuşmaq. qovmaq. qovum qohum).
> cof. cuy. cuv. cub. iv. iz. arx.
gəvir. kəvilmiş. oyuq.
kuy. döşək. düşük. dik olmayıb alçaq yer. açal. açıl. açıq.
tutaşturuq. (od yaxmaq üçn) tutaş. alışıq.
qoğ. oyuq.
tamızıq. çıra. tutaş. yonqa kimi otu tutuşturmaya yarayan nəsnələr.
od tutuşdurmaq üçün yığılıb bağlanmış, buxcalanmış kövrək çör çöp. qondaq. qundaq.qov qov:. kov kov. dola dola

QOVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kova.
dolça. çəlik. çələk. çanıq. çənik. ( < çanmaq. çalmaq çanğamaq: çanamaq. çənəmək: oymaq).
qoza.
çova. çava. kava. çavıt. kavıt. çovıt. kovıt. boş. puç. puk. qavıt > qamıt. kavaq. kovaq.
dolça.
su kovaların, dolçaların daşımada işlənən çiynə qoyulan sırıq: qapsac.
in. yuva.
kava. kavış. kovuş. kavdış. govduş. goduş. dolça. çəltək.
qataq. qadaq. qota. kiçik kəpçə.
ağacdan, göndən yapılmış kova, qab: gərdəl. girdəl

QOVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kova. kofa.
türklərin kullandığı gəmlərdə, atların burnuna doğru tikilən qayış.
kova. susıq. qumğan. gügüm. ibriq. aftafa.
hopa. müqəər (# qopa. qoba: mühəddəb).
qaval. qalay. şişik. yalançı, üzdək (səthi) süs, bəzək.
bildiyin bu qədər, qalayın nərədən.
atalıq qalayı kişiyə yaramaz: atasının ad sanına güvənmək (sevinən) kişiyə yaraşmaz.
çəllək. çələk. çalaq (çal. çan: oyuq). qoyğa. dolça.
ğava. dolça. çəlik. çilək. qab.
dəlik qab.
hörülmüş yer. quyu.
götüş. göt. götvərən. dəlik adam. ibnə.
çox qol buraxan.
futbolda çox qol yiyən qoler qapıçı (qoler).
kofa. kiçik səbət.
həsirotu.
qoğa. qamış. saz. orta. ara.
gova parsa: uğur iş üçün ortaya yığılmış para.
govaya qoy: ortaya qoy.
quba. açıq sarı. sarıya yaxın rəng.
qova gedmək: qovalamaq. qovalağ

QOVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kova. kofa. koğa. koba. kopa. koban. kopan. kofan. kovan. koğan. koblaq. koplaq. koflaq. kovlaq. koğlaq. koblan. koplan. koflan. kovlan. koğlan. kobran. kopran. kofran. kovran. koğran. koblanqoz. koplanqoz. koflanqoz. kovlanqoz. koğlanqoz. köğül. kövül.gobur. gopur. gofur. govur. goğur. kobuq. kopuq. kofuq. kovuq. koğuq. kobul. kopul. koful. kovul. koğul. kobur. kopur. kofur. kovur. koğur. kobuz. kopuz. kofuz. kovuz. koğuz. kablaq. kaplaq. kaflaq. kavlaq. kağlaq. kabran. kapran. kavran. kavra. kabra. kapra. kafra. kağra. (< kov. kav. kof. kaf. gof. gaf: hər nəyin içinə doğru uzanan boşluq. içiboşalmış. çuxur biçimli, görnüşlü hər nə). (kav. puç. boş. çuxur. xəndək. kəndək. çolaq. hovz. hovuz. gobut. kovut. böyük qab, ləyən. təşt. təknə. qazan. tüng. su qabı)

QOVAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

kovab. kavba. kavıb. çuxur. oyuq. ocaq