Multilingual Turkish Dictionary تورکجه To Persian(Farsi)

كميرْتَك : تورکجه فارسجا - قشقایی

= كميرْتْلاق (kәmırtlaq) = كميك (kәmik)
غضروف استخوان. ← گمير، گميرتلاق)

كنه : تورکجه فارسجا - قشقایی

جانوري از دستة عنكبوتيان كه مكندة خون پستانداران است.
مجازاً به كسي گويند كه مثل كنه بچسبد

كن : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
از پسوندها به معني زمان، هنگام. (← كم3) يوْخسولكَن (زمان فقر و نداري)

(1)
(ف) ميله يا چوب مدرّج كه جهت پيمانه كردن شير و مايعات ديگر به كار برند. (از ريشة مصدر «كندن» فارسي؛ به اين دليل كه اين نوع چوب را با كندن پوست و روية آن مدرّج مي‌كنند.) كنه (kәnә)
درجه، اندازه، علامت. كنه‌تون (kәnәtun) = كنه‌تي (kәnәti) = كنه‌تين (kәnәtin)
(از كنه (درجه) + تون = دوْن (لباس اندام، بدنه) = كنه‌تون) كرچك، نام گياهي كه معمولاً تا 2 متر ارتفاع دارد. (پوست ساقه‌هاي اين گياه مدرّج است.) كنه‌له‌مك (kәnәlәmәk)
اندازه گرفتن، نشانه و علامت زدن

كند : تورکجه فارسجا - قشقایی

روستا، دهكده. (در تركي قديم به معني شهر بوده.) كند-و-كسَّك (kәnd-o-kәssәk) = كند-و-كسّه (kәnd-o-kәssә)
معامله در ده، تبادل كالا در روستا. كند-و-كسّه ائدمك (kәnd-o-kәssә edmәk)
به ده رفتن و خريد كردن

كنگَر : تورکجه فارسجا - قشقایی

كنگر، نام گياهي علفي با ساقه و برگهاي خاردار. كنگر زهر (kәngәr zәhr)
شيرة گياه كنگر كه در گذشته به جاي صابون يا شامپو از آن استفاده مي‌شد. كنگر لاشـی (kәngәr laşı)
لاشة كنگر خشك شده. كنند

كوْب : تورکجه فارسجا - قشقایی

همه، همگي. (← كوْپ)

كؤبه : تورکجه فارسجا - قشقایی

لبة حاشيه دوزي شده، نوار حاشية پارچه كه برجسته تر از زمينة پارچه است. (در قديم به دوخت برجسته مي‌گفتند. (ريشة كلمه از مصدر «کوپمك» (برجسته شدن) است. ← کوپ، كوْپ و كؤپ) كؤبه‌لك (köbәlәk)
برجسته و برآمده.
قارچ.
قسمت پايين قارچ كه برجسته و ضخيم است. كؤبه‌لي (köbәli)
حاشيه دار

كوْج : تورکجه فارسجا - قشقایی

كنج، گوشه. (← كوْچ، گوْش و قوْش)

كوْچ : تورکجه فارسجا - قشقایی

كنج، زاويه، گوشه، كمينگاه. (قره يارلو) (← كوْج) كوْچّا (koçça) = كوْچّه (koççә)
سنگر كوچك مخصوص شكارچيان كه در آن كمين كنند

كؤچ : تورکجه فارسجا - قشقایی

كوچ، مهاجرت.
گروه كوچ كننده.
فعل امر از مصدر «كؤچمك» (كوچ كردن) كؤچ ائيوَز (köç eyvәz)
نام آهنگي از آهنگهاي داستان كوْر اوْغلو. كؤچ به‌كؤچ (köç bә köç)
كوچ به كوچ، از اين كوچ به آن كوچ.
زمان كوچ و بار. كؤچ‌ به‌كؤچ اوْلماق (köç bә köç olmaq)
گُم شدن و گله به گله شدن گوسفند يا حيوانات ديگر در زمان كوچ ايل. كؤچدورمك (köçdürmәk)
كوچ دادن، بار دادن. كؤچَر (köçәr)
كوچ كننده.
كوچ خواهد كرد. كؤچَر اوْبا (köçәr oba)
عشاير كوچ كننده. كؤچَرْتْمك (köçәrtmәk)
كوچ دادن، بار دادن. كؤچَرديلمك (köçәrdilmәk)
بار داده شدن، كوچ داده شدن. كؤچَر-قوْنار (köçәr-qonar)
كوچ كننده.
نام نقشي در قالي. كؤچَري (köçәri)
كوچ كردني و رفتني.
كوچ كننده.
در حال كوچ. كؤچمك (köçmәk)
كوچ كردن، بار كردن. كؤچمه‌لي (köçmәli)
كوچ كردني. كؤچَن (köçәn)
كوچ كننده، بار كننده. كؤچورتْمك (köçürtmәk)
كوچ دادن، بار دادن. كؤچـولمك (köçülmәk)
بار شدن، حركت كردن، عمل كوچ انجام گرفتن. كؤچـوم (köçüm)
عمل كوچ و بار. كؤچـوم-قوْنوم (köçüm-qonum)
كوچ و بار، كوچ كردن و اقامت كردن. كؤچ-و-قوْن (köç-o-qon)
كوچ و بار، كوچيدن و اقامت كردن. كؤچ-و-كـولْفَت (köç-o-külfәt) =كؤچ-و-كوتوال (köç-o-kutval)
اهل و عيال، همة اعضاي خانواده. كؤچ هاي كؤچ (köç hay köç) = كؤچه-كؤچ (köçә-köç)
هنگام كوچ و بار

كوْجولو : تورکجه فارسجا - قشقایی

نان ضخيم، ناني كه در درون اجاق پخته شود

كوْد : تورکجه فارسجا - قشقایی

كود حيواني، سرگين خشك شدة حيوانات

كؤده : تورکجه فارسجا - قشقایی

نام گياهي از خانوادة چمن. (← كتّاه، كتو، كتّوْه)

كوْدوال : تورکجه فارسجا - قشقایی

انبوه جمعيت. (← كوْت3، كوْتوال)

كوْفّه : تورکجه فارسجا - قشقایی

سرفه. (← كؤه، كؤهه)

كوْفْت : تورکجه فارسجا - قشقایی

كوفت، آزار، درد.
بيماري سرفه‌دار. (ريشة كلمه از اسم صوت كوف كوف … است. ← قوف، كوفْت و كوْفّه)

كوْه : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
كوه، بلندي.
برجسته و ممتاز.
حالت شادابي، برجستگي و شور و هيجان. كوْه بونْگ (koh bung)
بانگ دادن در كوه، اصطلاحي است كه افراد به هنگام شب در كوه، صحرا و بيابان صدايي رمز آلود از خود در مي‌آورند تا فقط رفقايشان آنها را بشناسند و همديگر را بيابند. كوْه پَل (koh pәl)
تخته سنگ، سنگ بزرگ و بلند. كوْه توتماق (koh tutmaq)
به شور و هيجان آمدن.
فراري شدن و به كوه پناه آوردن. كوْهتور (kohtur)
سنگ بزرگ كوهستان و بيابان كه پا بر جا و مقاوم است. (اصل كلمه از كوْه (قوْه) به معني كوه و بيابان + تور به معني ايستا و مقاوم) كوْهران (kohran)
در كوه رها شده، رها شدن حيوانات در كوه به هنگام شب. كوْهلا (kohla) = كوْهلوم (kohlum)
سرازيري، شيب تند كوه، درّة عميق.
سنگلاخ كوهستان. كوْهله (kohlә)
تخته سنگ، سنگ بزرگ.
سنگلاخ، جايي كه سنگ فراوان باشد.
گودال، آب بردگي عميق.
صوتي است براي طرد كردن جانوراني چون گراز، خرس و … كوْهمار (kohmar) = كوْهمال (kohmal)
آنكه كوه را زير پا گذارد، كوهنورد.
نامي از نامهاي سگ. كوْهون (kohun)
انباشته و روي هم جمع شده.
كوهان، برآمدگي پشت شتر.
ثروتمند و متموّل. اوْنونگ وضعي كوْهون دير. (او از وضع مالي خوبي برخوردار است.)

كوْه : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
سرفه. كوْها (koha) = كوْهه (kohә)
سرفه. كوْه ائدمك (koh edmәk)
سرفه كردن. كوْهكه (kohkә)
سرفه

كؤه : تورکجه فارسجا - قشقایی

سرفه. كؤه ائدمك (köh edmәk) = كؤهسورمك (köhsürmәk)
سرفه كردن. كؤهه (köhә)
سرفه. كؤهه‌ ائدمك (köhә edmәk)
سرفه كردن. كؤهه‌له‌مك (köhәlәmәk)
صداي سرفه از خود در آوردن، سرفه كردن

كوْهئيل : تورکجه فارسجا - قشقایی

= كوْهئيلان (koheylan)
از نژاد اسبهاي عربي كه در ايلات قشقايي شهرت دارند

كوْهْل : تورکجه فارسجا - قشقایی

سرازيري، شيب. (← كوْه1، كوْهله) كوْهل ائدمك (kohl edmәk)
از بالا به طرف پايين حمله كردن، سرازير شدن، يورش آوردن

كوْهلان : تورکجه فارسجا - قشقایی

نام نژادي از اسبها

كؤهنه : تورکجه فارسجا - قشقایی

كهنه، مندرس

كوْهْنا : تورکجه فارسجا - قشقایی

كهنه، فرسوده. كوْهنا-كوْلوق (kohna-koluq) = كوْهنا-كوْوال (kohna-koval) = كوْهنا-كه‌ويل (kohna-kәvil)
لوازم كهنه و به درد مخور. كوْهنالماق (kohnalmaq)
كهنه شدن