Multilingual Turkish Dictionary

تورکجه

تورکجه
موْهور : تورکجه فارسجا - قشقایی

: موهر، نوعي از انواع پارچه

موْنْجوق : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
منجوق، مهره.
دكمه.
دژپيهي كه در زير گلوي بز يا گوسفند آويزان باشد. (ريشة كلمه «بوْينْجوق» يا «بوْيونچاق» (آنچه در گردن آويزند) است.)

موْنگوز : تورکجه فارسجا - قشقایی

: شاخ، شاخ كوچك. (اصل كلمه از «بوْين» (گردن) + «اوز» (پسوند) = بوْينوز (شاخ) درست شده است.)

موْنْق : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
ناراحت و اخمو.
آدم خطرناك و جسور (تر.قد) موْنـْقورو (monquru)
معيوب. موْنـقول (monqul)
مغول، طايفة مغول. موْنقولو (monqulu)
مغولي.
چشمان كوچك همچون چشم مغولها.
آنكه چشم معيوب دارد. گؤزلري موْنقولو اوْلموش. (چشمهايش مانند چشم مغولها كوچك شده و ته افتاده.)

مؤوه : تورکجه فارسجا - قشقایی

: ميوه. (← مئي، مئيه)

موْوار : تورکجه فارسجا - قشقایی

: نوعي كباب كه در داخل روده پخته مي‌شود. (← موبار)

موْود : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) موعد، وعده، زمان وعده داده شده. موْود دوْلماق (movd dolmaq)
هنگام فرا رسيدن اجل، به پايان رسيدن عمر. موْودوندان گچمك (movdundan gәçmәk)
از زمان وعده گذشتن

موْول : تورکجه فارسجا - قشقایی

: مل، گردن. (← مول) موْول-موْول ائدمك (movl-movl edmәk)
سرك كشيدن، براي مراقبت و مواظبت از جايي سرك كشيدن

موْولا : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) مولي، سرور، از القاب حضرت علي (ع). موْولا قولو (movla qulu) = مولاو گولو (movla gulu)
در لغت به معني غلام و نوكر مولي (حضرت علي) و در اصطلاح به مهره يا منجوقي مي‌گويند كه براي دفع چشم زخم به كار مي‌برند؛ همچنين به دراويش دوره‌گرد هم «مولاو گولو» مي‌گويند

موْوول : تورکجه فارسجا - قشقایی

: آبي، به رنگ آبي. موْووللو (movullu)
نام يكي از آهنگهاي موسيقي قشقايي. (اصل كلمه «ماويلي» به معني آبي پوش، دختري كه لباس آبي پوشيده باشد.)

موْوونجول : تورکجه فارسجا - قشقایی

: آنكه چشمش كوچك، كم ديد و نم-نمي باشد. (← موْنقول)

موْوزَر : تورکجه فارسجا - قشقایی

: نام تفنگي كوتاه كه اصل آن در آلمان ساخته شده

مؤيه : تورکجه فارسجا - قشقایی

: ميوه. (← مئي، مئيه)

مقَل : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) مقرّ، جايگاه. مقل ائدمك (mәqәl edmәk)
كمين كردن. مقلگاه (mәqәlgah)
جايگاه، جاي خفت و خاست چهار پايان

مقّاش : تورکجه فارسجا - قشقایی

= مقَّش (mәqqәş)
انبر كوچك. (← ماقّاش)

مره : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1) = مرّه (mәrrә)
كجاوه مانندي كه بر حيوان باري ببندند و مخصوص حمل بزغاله‌ها و برّه‌هاي نوزاد است

امر : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
كلمة «امر» در تركي به معني جوش و خروش بوده. (تر. قد)
امر، فرمان، دستور. امر ائدمك (әmr edmәk)
فرمان دادن، دستور دادن. امر گچمك (әmr gәçmәk)
از جوش و خروش افتادن، به سختي افتادن، به وضع بدي دچار شدن

مر : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
صد، يك صد. (هر 50 جفت را يك «مر» مي‌گويند.)
از اعداد كثرت، فراوان، زياد. مر دست (mәr dәst)
آنكه كار صد نفر را بتواند انجام دهد، زبر دست، ماهر، استاد. مر دشت (mәr dәşt)
دشتهاي فراوان و متوالي، نام اصلي شهر «مرودشت» كه در درون دشتهاي وسيع قرار گرفته است

مره : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2) = مرّه (mәrrә)
دژپيه روي پوست بدن حيوان، نوعي انگل كه در روي پوست بدن بُز لاغر به وجود مي‌آيد و بر پوست حيوان تاولهاي برجسته ايجاد مي‌كند. معمولاً به اين تاولها و برجستگيها «مره» مي‌گويند

مرجان جوش : تورکجه فارسجا - قشقایی

= مرجان گوش (mәrcan guş)
مرزنگوش

مرجيمَك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: عدس

مرفَج : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) مفرش، جايگاه فرشها، نوعي از بافته‌هاي ايلات قشقايي كه جاجيمها و گليمها را در آن قرار مي‌دهند

مَرْغ : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
مرغزار، دشت، صحرا، بيابان.
نام روستايي از شهرستان نور آباد. مرغه‌زار (mәrğәzar)
مرغزار، دشت

مرگِ ماری : تورکجه فارسجا - قشقایی

: نام يكي از طوايف ايلات قشقايي

مرغه‌له باز : تورکجه فارسجا - قشقایی

= مرغوله باز (mәrğulә baz)
شوخ طبع، بذله‌گو. (← مرغول)