Multilingual Turkish Dictionary

تورکجه

تورکجه
شيخ : تورکجه فارسجا - قشقایی

: شيخ، پير، عارف زاهد

سيياه : تورکجه فارسجا - قشقایی

: سياه (ف) سيياه توْو (siyah tov)
سياه تو، نام نوعي تفنگ سر پُر. سيياه ناما (siyah nama)
سياه نامه، خبر مرگ، نامه‌اي كه در آن خبر مرگ كسي نوشته شده باشد. سيياهى (siyahı)
سياهه، صورت حساب، صورت برداري از حساب و كتاب

سييه‌ج : تورکجه فارسجا - قشقایی

: سايه‌بان، چادر. (← سيگَج)

سيييل : تورکجه فارسجا - قشقایی

: زگيل. (فا)

سييه‌ك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: گل مژه. (← ايت، ايت ديرسگي) سييه‌ك ايسّيتمه‌سي (siyәk issitmәsi)
تب نوبه. (ريشة كلمه از «سييه‌مك» (ادرار و مدفوع ريختن جانوران) است؛ به اعتبار سرايت بيماري از كثافات آنها. ← سييه‌مك)

سييه‌مك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: ادرار كردن و دفع مدفوع جانوراني چون سگ، گربه، پلنگ و …

شييه‌ن : تورکجه فارسجا - قشقایی

: شيون، گريه و زاري

سيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
فعل امر از سيزمك (تصفيه كردن) (← سوز1) سيزگي (sizgi)
صافي، پارچه‌اي كه براي پالايش شير از آن استفاده شود. سيزمك (sizmәk)
از صافي گذراندن.
مطلبي را از كسي كشف كردن

سيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
شما، ضمير دوّم شخص جمع.
براي احترام به دوّم شخص مفرد هم گفته مي‌شود، جنابعالي

سيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

(3)
فعل امر از مصدر «سيزماق» (بريدن رشتة باريك از چرم يا پارچه) سيزغى (sızğı) = سيزّيق (sızzıq)
نخ محكم، نخ چرمي محكم. سيزّيقلاماق (sızzıqlamaq)
دوختن، با رشتة محكم دوختن

سيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
از واژگان تقليدي براي سوختن و سوزش كه به تنهايي بيان نمي‌شود؛ امّا با پسوندهاي مختلف معمول است. سيزاناق (sızanaq)
جوش صورت. سيزاناقلى (sızanaqlı)
آنكه صورتش جوش زده باشد. سيزّيق (sızzıq)
سوزش، درد. سيزّيقلاماك (sızzıqlamak) = سيزّيلاماق (sızzılamaq)
سوزش كردن، درد گرفتن.
گريه كردن. سيزّيقلانماق (sızzıqlanmaq) = سيزّيلانماق (sızzılanmaq)
شروع كردن به سوزش و درد

سيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
شما (← سيز)

سيزغي : تورکجه فارسجا - قشقایی

= سيزگي (sizgi)
نخ چرمي، رشتة باريكي كه از پوست ببرند و براي دوختن مشك يا گيوه به كار برند. (← سيز3، سيزغي)

سك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: استخوان، استخوان نشيمنگاه. (در تركي قديم به معني حركت كردن استخوانها و دويدن بوده.) سكَر (sәkәr)
آنكه از ناحية پا بلنگد. سك-سـومـوك (sәk-sümük)
مجموعة استخوانها. سكَل (sәkәl)
استخوان.
لاغر و استخواني.
بيمار، مريض. سكَلْتي (sәkәlti) = سكنتي (sәkәnti)
لاغر و استخواني. سكَندري (sәkәndәri)
پيش پا خوردن، خوردن نوك پا به چيزي در هنگام راه رفتن. سكَنمك (sәkәnmәk) = سكه‌مك (sәkәmәk) = سكه‌له‌مك (sәkәlәmәk) = سكيرمك (sәkirmәk) = سكيمك (sәkimәk)
دويدن و خراميدن كبك.
لنگـيدن، يواش يواش رفتن. (← سگ1، سگيرتمك)

شك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: (ع) شك، ترديد. شك زده (şәk zәdә)
مشكوك، مردّد. شكلَنديرمك (şәklәndirmәk)
به شك و ترديد انداختن، مشكوك كردن. شكلَنمك (şәklәnmәk)
مشكوك شدن. شكلي (şәkli)
مشكوك، مردّد. شكلي يئرده ناماز ائدمه. (در زمين مشكوك نماز مخوان.) شكّي (şәkki)
مشكوك

شكّي : تورکجه فارسجا - قشقایی

: نام آهنگي در موسيقي. (نام اين آهنگ برگرفته از سرزمين شكي گرجستان است.)

سكّيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
نام طايفه‌اي از ايل عملة قشقايي

سكّيز : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
عدد 8 (هشت) سكّيزلَمه (sәkkizlәmә)
نوعي طناب ضخيم كه از 8 گروه رشته بافته مي‌شود

سكّو : تورکجه فارسجا - قشقایی

: سكو، بلندي

سكَنجَبي : تورکجه فارسجا - قشقایی

: سكنجبين، شربتي كه از سركه و انگبين و شكر درست

شكَر : تورکجه فارسجا - قشقایی

(2)
رنگ سرخ توأم با زرد. (در مورد رنگ بز و بزغاله گفته مي‌شود.)

شكَر : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
شكر، شيريني. شكر شافا (şәkәr şafa)
شكر شفا، نام گياهي بوته‌اي كه بسيار تلخ است؛ امّا تأثير طبّي آن نتيجة شيريني دارد. شكَرَك (şәkәrәk)
بوتة نيشكر، بوته‌اي كه از آن شيرة سفيد رنگ و شيرين تراوش كند. شكرلي (şәkәrli)
شكرين، شيرين

شكري : تورکجه فارسجا - قشقایی

: بز يا بزغالة زرد رنگ

شكرلي : تورکجه فارسجا - قشقایی

:
نام طايفه‌اي از ايل صفي خاني.
نام نقشي در قالي

شك-شك ائدمك : تورکجه فارسجا - قشقایی

: دعوا طلبي، ستيزه جويي. (ريشة كلمه «شك-شك» از «چكمك» و «چكينمك» است. ← چك1 و چكينمك)